THE TIMES OF VOULGAROKTONOS: Με βάση την εκτίμηση μου από τις 17 Φεβρουαρίου 2023 για μια φοβερή τραγωδία (Τέμπη) φίλοι του Διονυσιακού πολιτισμού επιχειρούν εκ των υστέρων να παρουσιάσουν τους Αρχιδαίμονες των καταστροφών ως δυνάμεις του καλού (ΒΙΝΤΕΟ-ΕΚΠΟΜΠΗ)

Mε βάση το άρθρο μου στις 17 Φεβρουαρίου 2023 όπου ήμουν ο μοναδικός που προέβλεψε την τραγωδία των Τεμπών (Οι Ευρωπαϊκές κυβερνήσεις γνώριζαν ότι θα γίνει σεισμός στην Τουρκία, θα δούμε πως οι φίλοι του Διονυσιακού πολιτισμού θα δούμε πως εντέχνως-περίτεχνα σε βίντεο στο You Tube προσπαθούν να παρουσιάσουν τους δύο Αρχιδαίμονες των καταστροφών ως δυνάμεις του καλού.

Με βάση τα ατράνταχτα ιστορικά στοιχεία δεν υπάρχει καμία απολύτως αμφιβολία ότι οι δύο απαίσιοι και φρικτοί Θεοί, είναι οι απόλυτοι καταστροφείς. Αρχικά να δούμε τι αναφέρει σχετικά για τον έναν από τους δύο αρχιδαίμονες ο Δημήτρης Σκουρτέλης :

Ο Απόλλων των Βηίων «Λένε λοιπόν ότι ο Απόλλωνας τυραννικός πολύ θα γίνει, και σκληρά θα διαφεντεύει τους αθάνατους και τους θνητούς πάνω στη ζωοδότρα γη» (Ομηρικός ύμνος στον Απόλλωνα).

"Έχουσι βασιλέα επ’ αυτών τον άγγελον της αβύσσου. όνομα αυτώ Εβραϊστί Αβαδδών, εν δε τη Ελληνική όνομα έχει Απολλύων» (Αποκάλυψις Ιωάννου, Θ΄, 10) «Και οι θεοί στου Δία το παλάτι τον τρέμουν σαν τοξεύει και σηκώνονται όταν ζυγώνει όλοι από τις θέσεις τους όταν τα λαμπρά του τόξα τεντώνει» (Ομηρικός ύμνος στον Απόλλωνα)

«Λέει η Γραφή πως ο Διάβολος μετασχηματίζεται ‘σε άγγελο φωτός’, και τι κάνει; προφανώς προφητεύει» (Κλήμης Αλεξανδρείας, Στρωματείς ΣΤ VIII )

Οι σοφοί λένε πως δεν έχουν καταλήξει στην ετυμολογία του ονόματος του θεού. Αυτό οφείλεται στην εξιδανίκευση των ιδιοτήτων του. Δεν είναι φιλολογικό, αλλά ιδεολογικό πρόβλημα. Η ετυμολογία του «Απόλλων» είναι αντίθετη με όσα πιστεύουμε σήμερα γι’ αυτόν

Η αδυναμία εξήγησης της επωνυμίας του είναι αναμενόμενη, γιατί αυτή εκφράζει τα πραγματικά του γνωρίσματα, που θα θέλαμε/νε να μην υπήρχαν. Ούτε οι αρχαίοι σοφοί είχαν συμφωνήσει, για τον ίδιο λόγο.

Οι απλοί πιστοί όμως, δεν είχαν αμφιβολία για την ερμηνεία του ονόματος, όπως θα δούμε. Το όνομα προέρχεται από το ρήμα «απόλλυμι» «απολλύειν» και«απόλλειν», δηλ. «σκοτώνω», «καταστρέφω»! (Λεξικό Δημητράκου – Εγκυκλοπαίδεια Ελευθερουδάκη λήμμα «Απόλλων»: «οι αρχαίοι πολλαχώς ετυμολόγουν τούτο,» (το όνομα Απόλλων) «επικρατεστέρα όμως ήτο η από του απολλύειν ετυμολογία»).

Ο«Απολλύων» της Αποκάλυψης. «…ως και ο Απόλλων δοκεί τισίν εκ του απόλλειν δια το φοβερώτερον ονομάζεσθαι.» ( Ευστάθιος Θεσσαλονίκης, Ομηρικά σχόλια, Ραψ, Α., σελ. 13). Λίγοι το παραδέχονται σήμερα, γιατί χαλάει την ιδεώδη εικόνα ενός θεού που στην πραγματικότητα είναι εξολοθρευτής και προξενεί απώλειες… Στην αρχαιότητα, όμως, λίγοι το ερμήνευαν αλλιώς, και αυτοί από σεβασμό προς τον Φοίβο, όχι στην Αλήθεια.

Πολλοί Έλληνες φοβόταν ακόμα και να προφέρουν το φριχτό όνομα του «αντιπροσωπευτικού» μας θεού… Λέει ο Πλάτωνας: «το ίδιο συμβαίνει, όπως είπα, και με τον Απόλλωνα, πολλοί φοβούνται το όνομα του θεού, σα να προμηνά κάτι κακό» «ως σημαίνον φθορά τινά». (Πλάτων, «Κρατύλος» 404 e). «Ταυτόν δε και περί τον Απόλλω όπερ λέγω, πολλοί πεφόβηνται περί το όνομα του θεού, ως τι δεινόν μηνύοντος»). Προτείνει άλλες εξηγήσεις, αρνούμενος την «χαλεπήν».(=καταστροφέας).

Ο Πλατωνικός διάλογος για τα ονόματα των θεώντελειώνει με τη φράση του Σωκράτη: «δέδοικα περί αυτών διαλέγεσθαι» (Πλάτων, «Κρατύλος» , 407, d). Φοβάμαι να μιλάω γι’ αυτούς. Οι αρχαίοι σοφοί προσπάθησαν να εξανθρωπίσουν την αρχαία θρησκεία, δυστυχώς σε βάρος της Αλήθειαςκαι της Επιστήμης που ήθελαν να υπηρετήσουν. Ο Απολλων γδέρνει τον αυλητή Μαρσύα γιατί τόλμησε να τον συναγωνιστεί. Θεός του Φωτός, είπαμε… Ο Μαρσύας γδαρμένος από τον Απόλλωνα. α) Ο θανατηφόρος χαρακτήρας του θεού ως ερμηνεία του ονόματος. Μόλις γεννήθηκε, μωρό ακόμη, ο Απόλλων σκότωσε τον Πύθωνα και τον Τιτυό με τα βέλη του. Είναι ο θεός των επιδημιών, που εξαπολύει, πχ., στο Ελληνικό στρατόπεδο στην Τροία.

Το ίδιο πίστεψαν οι Αθηναίοι κατά τη διάρκεια του Λοιμού στον Πελοποννησιακό πόλεμο. ( Θουκυδίδης, Ιστοριών Β΄, 54)

Φυσικά, ο Απόλλων έγινε παράλληλα θεραπευτής, μια που του απευθύνονταν ικεσίες για απαλλαγή από τις ασθένειες που ο ίδιος έστελνε…Ένα επίθετο του θεού ήταν «Ούλιος»: «Ο Απόλλων. ήταν γιατρός, ( Ο Στράβων, 14, σελ. 49, δίνει μόνο την θετική ερμηνεία,«υγιαστικόν».) σημαίνει δε και ολέθριος» ( Σούδα, λήμμα «Ούλιος» Επίσης, δες Ευστάθιου Θεσσαλονίκης, Ομηρικά σχόλια, Ραψ, Λ, σελ. 9)

Υπάρχει άγαλμά του που απεικονίζει αυτή τη διπλή φύση του. Στο ένα χέρι κρατά βέλος –την αρώστεια- (όχι το συνηθισμένο τόξο) και στο άλλο ένα δοχείο με φάρμακο. Άλλωστε, η λέξη «ιός» αρχικά σήμαινε «βέλος». (Λεξικό Δημητράκου, αντίστοιχο λήμμα. Σημαίνει επίσης «Δηλητήριο», πράγμα φυσικό, γιατί τα περισσότερα βέλη ήταν δηλητηριασμένα)

Συνδέεται δηλαδή άμεσα με τον θεό. Οι Μύθοι όπου ρίχνει αρρώστιες στους αμαρτωλούς ή άπιστους, είναι πολλοί. Σκοτώνει αθέατος, σαν τα μικρόβια και τους ιούς, με τόξο, που είναι το έμβλημά του. «Εκηβόλος»] Είναι ο καταστροφικός ήλιος που ξεραίνει τα πάντα. Η δράση του μπορεί να παραλληλιστεί με την φονική επίδραση των μικροοργανισμών, που δεν διαλέγουν τα θύματά τους. Ο Απόλλων είναι ηλιακή θεότητα (ωρος).

Μπορεί να είναι και νοσογόνος; Ναι, αν παραδεχτούμε την Αιγυπτιακή του καταγωγή. Εκεί, ο Ήλιος θεωρούνταν πως: «είναι καυτός και θανάσιμος.Έτσι απέδιδαν τις λοιμώδεις ασθένειες στον ήλιο». (Κλήμης Αλεξανδρείας «Στρωματείς» VII, σελ. 129«πυρώδης γαρ και αναιρετικός. αυτίκα τας λοιμικάς νόσους ηλίω ανατιθέασιν»)

«ο Ήλιος με ακράτητη και σκληρή φωτιά κατακαίει και ξεραίνει τα φυτρωμένα και βλαστάνοντα και το μεγαλύτερο μέρος της γης το κάνει παντελώς ακατοίκητο από τη φλόγωση και κυριαρχεί σε πολλά μέρη, και στη Σελήνη…»(Πλούταρχος, περί Ίσιδος και Οσίριδος, 41.) «…ο ήλιος, ον λοιμωδών νοσημάτων φασίν αίτιον…» (Ευστάθιος Θεσσαλονίκης, Ομηρικά σχόλια, Ραψ, Α., σελ. 20. Ο Ήλιος στην Ελλάδα δεν ήταν θεός του θανάτου. Αυτό δείχνει, άλλη μια φορά, πως ο Απόλλων δεν ήταν Ελληνικός θεός. Σύμφωνα με τον Αιγυπτιακό Μύθο, τον θεό «τον μεγάλωσε η Λητώ στα έλη που βρίσκονται στην περιοχή της Βούτου» (Πλούταρχος, περί Ίσιδος και Οσίριδος, 12-19 και 38 (αποσπάσματα))(στην Αίγυπτο)

Ο Φοίβος ήταν και θεός του Λιμού, της Πείνας: «…γιατί αυτή βρίσκεται μέσα στο Απολλώνιο, δίπλα στο θρόνο του Απόλλωνα, σαν ζωγραφισμένη ανα=παράσταση της Πείνας»(Λιμός) «με μορφή γυναίκας…» (Αθήναιος, Δειπνοσοφισταί, Ι΄, 75, σελ. 213)

Ο θεός είναι υπεύθυνος άμεσα ή έμμεσα, για το θάνατο πολλών αθώων πλασμάτων στη Μυθολογία, του Υάκινθου, της Δάφνης, του Μαρσύα, των μικρών παιδιών της Νιόβης, της Κορωνίδας, της Βολίνης, της Κασταλίας, της Χιόνης, της Θρύας, τουΛευκάτα, του Κυπάρισσου, του Κινύρα, του Λεύκιππου, του Λίνου, κλπ. Μερικούς τους καθάρισε γιατί έλεγαν πως ήταν καλύτεροι… μουσικοί, αν και οι Δελφοί προστάτευαν τους ποιητές και τους μουσικούς, γιατί θεωρούταν υπηρέτες και όργανα των Μουσών. Σκότωσε και τον τοξότη Εύρυτο, γιατί τόλμησε να τον προκαλέσει σε.. αγώνα τοξοβολίας! (είναι το πνεύμα των… Ολυμπιακών αγώνων)

Η αγαπημένη του προφήτισσα, η Σίβυλλα(ΑΥΤΗ ΠΟΥ ΠΡΟΦΗΤΕΨΕ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ), σκοτώθηκε από το θεό, όπως είχε η ίδια προβλέψει.(Πλούταρχος, περί των εκλελειπότων χρηστηρίων, υποσημ. αρ. 17).

Όπως οι αρρώστιες που στέλνει, είναι ανεξέλεγκτος. Δεν θέλει – ή δεν μπορεί- να επιλέξει τα θύματά του, που συχνά πεθαίνουν εξ αιτίας του χωρίς να το επιδιώξει, όπως η Δάφνη και ο Υάκινθος. Λίγοι τον συνάντησαν στην Μυθολογία και διέφυγαν αλώβητοι, όπως λίγοι ξεφεύγουν από μια επιδημία. Κατά αντιμετάθεση, είναι ο πατέρας του θεραπευτή Ασκληπιού. (ούτε αυτός επιβίωσε, φυσικά). Ο Απόλλων-ΩΡΟΣ και η Άρτεμη είναι και θεοί του αιφνίδιου θανάτου.

(«Μην πήρε τη ζωή σου η σαϊτεύτρα Άρτεμη;»Οδύσσεια, λ, 175, επί αιφνίδιου θανάτου γυναίκας.. «Η σαϊτεύτρα η Άρτεμη χτύπησε τη γυναίκα» Οδύσσεια, ο 479. Ντεσάρμ, Μυθολογία τομ Α΄σελ. 164.

Αυτή η ιδιότητα των δίδυμων θεών είναι γενικά αποδεκτή, αν και… άγνωστη.) (ανακοπής, καρδιακού ή εγκεφαλικού επεισοδίου) Γι’ αυτό έχουν σαν όπλο το τόξο. Η ερμηνεία του ονόματος ως «καταστροφέας» ανταποκρίνεται και σε αυτό το γνώρισμα του θεού. «Μα σαν γεράσουν των θνητών οι φάρες, τότε ο Φοίβος θάρθει ο αργυροδόξαρος κι η Άρτεμη μαζί του και με πυκνές σαΐτες τους, θα τους γλυκοθανατώσουν», (Οδύσσεια, ο, 408) λέει η «Οδύσσεια».

Ο Στράβων προσθέτει: «…σε αυτούς τους» [δυο] «θεούς αποδίδονται οι επιδημικές αρώστειες και οι αιφνίδιοι θάνατοι». Οι αρχαιότερες αναπαραστάσεις του Απόλλωνα είναι ένοπλες.[Αυτό τον ταυτίζει με τον Χάρο των Νεοελληνικών τραγουδιών, που έχει και ηλιακά χαρακτηριστικά, [=«έχει του ήλιου τα μαλλιά της αστραπής τα μάτια» στα Δημοτικά τραγούδια] και είναι επίσης πνεύμα του αιφνίδιου θανάτου, κυρίως. Στον Απόλλωνα θυσίαζαν άνθρωπο και στο βράχο του Λευκάτα, στη Λευκάδα. (Ντεσάρμ, Μυθολογία, τομ Α΄, σελ 167. Εγκυκλοπαίδεια Ελευθερουδάκη, λήμμα «Θαργήλια» «Λευκάτας» «Ορθία ή Ορθωσία» Λεξικό Δημητράκου, λήμμα «Φαρμακός». Λεξικό Σούδας, λήμμα «Φαρμακός», «Φαρμακούς».)

Οι Δελφοί, ακολουθώντας το υπόδειγμα του θεού τους, εκτέλεσαν τον Αίσωπο, χωρίς δίκη. «Δελφοίς γαρ συνέβη το δαιμόνιον οργισθήναι, αδίκως ανελούσιν Αίσωπον»…(Γιατί στους Δελφούς συνέβη να οργιστεί το Δαιμόνιο και έτσι σκότωσαν άδικα τον Αίσωπο) «Λένε λοιπόν ότι ο Απόλλωνας τυραννικός πολύ θα γίνει, και σκληρά θα διαφεντεύει τους αθάνατους και τους θνητούς πάνω στη ζωοδότρα γη» (Ομηρικός ύμνος στον Απόλλωνα-ΩΡΟ). Η λατρεία του επιβλήθηκε με τον φόβο που ενέπνεε. «και οι θεοί στου Δία το παλάτι τον τρέμουν σαν τοξεύει και σηκώνονται όταν ζυγώνει όλοι από τις θέσεις τους όταν τα λαμπρά του τόξα τεντώνει» (Ομηρικός ύμνος στον Απόλλωνα-ΩΡΟ)

«Πρώτο στην κακία» (Μ’ έχεις πλανέψει, Μακροδόξαρε, στην κακωσύνη ο πρώτος απ’ όλους τους θεούς, που εσύ μ’ αλάργεψες απ΄το τειχί, τι ειδάλλως κι άλλοι πολλοί τη γη θα δάγκωναν, μέσα στην Τροία πριν φτάσουν.Δόξα τρανή να χάσω μ’ έκανες και γλίτωσες και κείνους εύκολα δα, τι δε φοβήθηκες το γδικιωμό μου πίσω. Φτάνει μονάχα να ‘χα δύναμη,και θα σε γδικιωνόμουν! τον χαρακτηρίζει ο Αχιλλέας. Ομήρου Ιλιάς. Χ 15 κ. έ. μτφρ. Καζαντζάκη- Κακριδή)Συνεπώς, το «Απολλύων», (καταστροφέας) είναι η πραγματική ερμηνεία του«Απόλλων».

Η καταπιεστική φύση του Ώρου – Απόλλωνα εδω οι αποδειξεις οτι ο απολλων ειναι ο λατρεμενος θεός των νεοταξιτών! Οι Δελφοί ρωτήθηκαν για τη φύση του θεού, απάντησαν με έναν εθνικότατο χρησμό: «Είναι ο Ήλιος, ο Ώρος, ο Όσιρις, είναι βασιλιάς, είναι ο γιος του Δία, ο Απόλλων…» β) Τα ιερά ζώα του θεού ως σύμβολα του ονόματός του. Δυο μολυσματικά ζώα, το ποντίκι (Απόλλων Σμινθεύς)και η μύγα, ήταν ιερά ζώα του θεού. Το ποντικι αποτελούσε ιερό ζώο (Τοτέμ) της Τροίας, της αγαπημένης του πόλης, και της Κιβωτού της Διαθήκης των Εβραίων. (κεφ. «Εβραϊκά χαρακτηριστικά») Ήταν ιερό του ζώο και στην Αίγυπτο, και θάβονταν κοντά στο ναό του. (Ο Απόλλων στην Αίγυπτο ονομάζονταν Ώρος. Ηρόδοτος, «Ευτέρπη» 156. και Πλούταρχος, περί Ίσιδος και Οσίριδος, 12-19 και 38). Οι Καζαντζάκης – Κακριδής μεταφράζουν το Σμινθεύς ως «Ποντικοδαίμονας». Ο Απόλλωνας-ΩΡΟΣ με τον σμίνθο (ποντίκι) στα πόδια του. Για τις μύγες θυσίαζαν ένα βόδι πάνω σε ένα βράχο που τον έλεγαν «Μυίαγρο» μπροστά στο ναό του Απόλλωνα-ΩΡΟΥ στο Άκτιο, πριν θυσιάσουν στο θεό. Μετά από αυτό λέγανε, έφευγαν. (Κλήμης Αλεξανδρείας, Προτρεπτικός προς Έλληνας ΙΙ,σελ. 36. Ελευθερουδάκης, λήμμα «Μυίαγρος».) .Οι μύγες ονομάζονταν και έλειοι, «εν ρητορικώ λεξικώ φέρεται ως είδος τι μυιών…» /…/ «ίσως δε απλώς ούτω καλεί τας εν τοις έλεσι…»(Ευστάθιος Θεσσαλονλικης, Ομηρικά σχόλια, ραψ. Β΄, σελ 239) Η μύγα ανήκε στο πάνθεον του Φιλισταϊκού και Φοινικικού θεού Βαάλ.

(ΤΟΝ ΛΑΤΡΕΥΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΝΕΟΤΑΞΙΤΕΣ ΩΣ ΘΕΟ ΤΟΥΣ),

«εν τω Βαάλ μυία θεός Ακκαρών» (Παλαιά Διαθήκη, Βασιλειών Δ΄, Α΄, 1-6). Ο Απόλλων και το κοράκι του…Το Κοράκι, ένας δαιμόνιος πτωματοφάγος, ήταν ιερό ζώο του θεού.(Ρισπέν, Μυθολογία κεφ. Απόλλων. Πλούταρχος, Περι του μη χραν έμμετρα νυν την Πυθίαν, 22. Κοράκια καθοδήγησαν και τον Αλέξανδρο μέσα από την έρημο, στο Μαντείο του Άμμωνα, στην Αίγυπτο (Διόδωρος Σικελιώτης, 17. 49,5) με τον οποίο ταυτίζονταν ο «μηλόκερως Φοίβος».) Ακολουθούν οι Γύπες και οι Κουρούνες.Οι Λύκοι, επίσης, που μεταδίδουν λύσσα στα τσοπανόσκυλα και εμμέσως στον άνθρωπο, και τρώνε πτώματα, ήταν ιεροί του θεού.[«Λύκιος»] Τα ζώα που αναφέρθηκαν είναι προάγγελοι, ή/και φορείς, ή/και κερδισμένοι των επιδημιών.Άλλα ζώα των ελών, οΚύκνος και ο Ερωδιός, (Πλούταρχος, Περι του μη χραν έμμετρα νυν την Πυθίαν, 22) και το ιερό του ζώο στην Αίγυπτο, τοΓεράκι, (Πλούταρχος, Περι του μη χραν έμμετρα νυν την Πυθίαν, 12) ήταν παρόντα στη λατρεία του.

Οι Αιγύπτιοι έθαβαν ευλαβικά… ποντίκια και γεράκια στην ιερή περιοχή της Βούτου, όπου γεννήθηκε ο Απόλλων-Ώρος και υπήρχε και ναός του. (Ηρόδοτος, 2, 67)

γ) Ξένο ή Ελληνικό; Διαπιστώσαμε πως πολλοί φοβόταν να πουν το όνομα του Απόλλωνα, γιατί το θεωρούσαν προσβλητικό για τον θεό. Η εκδοχή πως το αρχικό του όνομα ήταν Απόλλων=καταστροφέας πρέπει να απορριφθεί. Η λέξη έγινε βρισιά λόγω της δράσης τους.Ο μόνος τρόπος να δικαιολογηθεί το αρνητικό όνομα του Απόλλωνα-ΩΡΟΥ, είναι η ξένη του προέλευση. Απολλώνια λογική Πλούταρχος

Κατά τον Πελοποννησιακό πόλεμο, οι ιερείς του Απόλλωνα -ΩΡΟΥ διέταξαν να εξαγνιστεί (!) η Δήλος με απομάκρυνση των από παλιά θαμμένων νεκρών από το νησί.Απαγόρευσαν μάλιστα τη γέννηση και το θάνατο πάνω του. (Θουκυδίδης, Ιστοριών Ε΄ 1 και Γ΄ 104. και Ηρόδοτος, 1, 64) Το ίδιο ίσχυε και στα ιερά του Ασκληπιού, (Παυσανίας, Κορινθιακά, 27, 6). παρακλάδι της Απολλώνιας λατρείας Φαντάσου, ιατρείο όπου απαγορεύεται να… πεθάνεις και να γεννήσεις, ως πρότυπο για τα σύγχρονα νοσοκομεία! Η Ιατρική θα χρειαστείχιλιετίες για να ξαναφτάσει σε αυτό το επίπεδο.

Το Απολλώνιο πνεύμα στην καλύτερή του στιγμή…Σώζεται και ο μύθος του Αργείου Κόροιβου, που για να γλυτώσει από τις συμφορές που έστελνε ο Απόλλωνας-ΩΡΟΣ, διατάχθηκε από τους Δελφούς να χτίσει ναό του Απόλλωνα-ΩΡΟΥ όπου έπεφτε ο τρίποδας που του δώσανε. (Παυσανίας, Αττικά, 43, 7-8). Μ’ άλλα λόγια, η λατρεία του θεού καθιερώνονταν με τρομοκρατία. Παρόμοια συμπεριφορά έχει και ο Γιαχωβάς, ο εκδικητικός θεός των Εβραίων. «Του αρέσουν τα δώρα του Φοίβου σας, [=φιλόδωρος] αλλά δεν είναι φιλάνθρωπος.Πρόδωσε τον φίλο του τον Κροίσο, και αφού του πήρε την αμοιβή, (γιατί του αρέσουν τα λοξά [=φιλόλοξος]) ανέβασε τον Κροίσο στην πυρά μέσω»(του χρησμού) «του ποταμού Άλυ» …«Αχάριστος είναι αυτός που προσκυνάς, Παίρνει την αμοιβή και παρά το χρυσάφι πάλι ψέματα λέει»

(Κλήμη Αλεξανδρείας, Προτρεπτικός προς Έλληνας, ΙΙΙ, σελ 38. Ο Κροίσος ήταν μέγας δωρητής των Δελφών, αλλά το Μαντείο δεν τον προειδοποίησε για την ήττα του στον ποταμό Άλυ από τους Πέρσες, αντίθετα τον παράσυρε σε αυτήν, με έναν διφορούμενο χρησμό: «αν ο Κροίσος περάσει τον ποταμό Άλυ, θα καταστρέψει ένα μεγάλο κράτος». Ο Φοίβος δεν πιάνονταν φίλος… Φυσικά οι ιερείς,
και όχι ο«θεός», είπαν το ψέμα. Παρόμοιες γκάφες έγιναν συχνά…) Είναι και δειλός.ο θεός, και καταδέχεται να χτυπήσει πισώπλατα τον Πάτροκλο. Φοβάται να αντιμετωπίσει στα ίσια και τον Διομήδη, και φωνάζει τον Άρη για προστασία…(Ιλιάδα, Ε΄, 455.) Η εξαπάτηση είναι η ίδια η φύση του Απόλλωνα. Παραπλανά τον Αχιλλέα, απομακρύνοντας τον με κόλπα από τα τείχη της Τροίας. Γλιτώνοντας τον Αινεία από τα χέρια του Διομήδη, στην Ιλιάδα, κατασκευάζει ένα… αντίγραφο του Τρώα, που γύρω του αρχίζουν να σκοτώνονται οι αντίπαλοι.(Ιλιάδα, Ε΄, 449.), Μήπως ο Αινείας είναι ο αγαπημένος του; Μπα… Η απάνθρωπη και απατηλή στάση του Φοίβου φανερώνεται στην μονομαχία Αινεία – Αχιλλέα. (Ιλιάδα, Υ, 75 – 353). Ενώ ο θεός είναι σύμμαχος των Τρώων, έχει ήδη συμπαρασταθεί στον Αινεία, και παρ’ όλο που οι θεοί αποφάσισαν πως ο Αινείας πρέπει να επιζήσει για να εκπληρώσει την μοίρα του, ο Φοίβος δεν μπορεί να πάψει να εξαπατά. Είναι η φύση του. Ενώ ο Τρώας κρύβεται μπρός στον ακαταμάχητο Έλληνα Ήρωα, πείθεται, λοιπόν, να χτυπηθεί με τον Αχιλλέα, «πειθόμενος μύθοισιν Απόλλωνος» (Ιλιάδα, Υ, 295) (πιστεύοντας τα παραμύθια του Απόλλωνα) αν και ο θεός γνωρίζει πως ο Τρώας έτσι θα σκοτωθεί σίγουρα! Ούτε και του συμπαραστέκεται. Τον παρατά, φυσικά, έρμαιο στα χέρια του Αχιλλέα… Την σωτηρία του Αινεία, αναλαμβάνουν οι….φιλέλληνες θεοί, η Ήρα και ο Ποσειδών

Ο Απόλλωνας-ΩΡΟΣ, ο καταστροφέας, ο Ποντικοδαίμονας, δεν πιάνεται φίλος, γιατί, όπως είπαμε, είναι σαν μια μεταδοτική ασθένεια που μολύνει αδιάκριτα…Στην Τέμεσσα της Ιταλίας, το πνεύμα ενός ναύτη του Οδυσσέα σκότωνε νέους και νέες.Οι κάτοικοι είπαν να εγκαταλείψουν την πόλη. Το Μαντείο των Δελφών τους διέταξε να χτίσουν ναό στο κακό πνεύμα., και να του παραδίδουν μια νέα τον χρόνο Ο Ολυμπιονίκης Εύθυμος, όμως, επιτέθηκε στο κακό πνεύμα, και τοέδιωξε από την πόλη. (Παυσανίας, Ηλιακά Β΄, 6, 7-10) Οι Δελφοί διέταζαν λοιπόν, υποταγή σε κάθε κακοποιό πνεύμα, και όχι αγώνα εναντίον του.Ανάλογα παραδείγματα, όπου η «πάτρια θρησκεία» μας διέταζε προσφορές ανθρώπινων ζωών σε τέρατα ή πνεύματα, που τελικά αντιμετωπίστηκαν και νικήθηκαν από Ήρωες, κατά παράβαση των χρησμών, αφθονούν.Ένα παιδάκι παίζοντας, μάζεψε από το χώμα ένα πέταλο, που έπεσε από το στεφάνι της Άρτεμης, στους Δελφούς. Οι δικαστές άπλωσαν μπροστά στο νήπιο, διάφορα παιχνίδια και το χρυσό πέταλο και περίμεναν να δουν τι θα πρωτοαγγίξει. Ξανάπιασε το χρυσό πέταλο. Φανερό πως ήταν ιερόσυλος.Έπρεπε να εφαρμοστεί ο δελφικός νόμος που προέβλεπε θάνατο στους Ιερόσυλους. Και το παιδάκι θανατώθηκε…(Αιλιανός, «Ποικίλη Ιστορία» V,16 ).

Ο Απόλλων-ΩΡΟΣ εμφανίστηκε στον Θεσσαλό Αράτιο, και του είπε να προσέξει, μπας και οι εχθροί του κάνουν μια μεγαλύτερη προσφορά από αυτόν, και κερδίσουν έτσι την εύνοιά του. (Πάντα με το μέρος του Δικαίου, ο Φοίβος-ΩΡΟΣ!) Τότε ο Αράτιος έταξε να του θυσιάσει εκατό άντρες!Στη συνέχεια, αφού νίκησε, ακύρωσε την υπόσχεση,«δια το μη ιεροπρεπή είναι». Ο μόνος που δεν είχε πρόβλημα με την ανθρωποθυσία ήταν ο Απόλλων-ΩΡΟΣ.Μάλιστα, η ιστορία κατέληξε στο να θεωρούνται οι Θεσσαλοί… απατεώνες, και να μείνει η έκφραση:«Θετταλών σόφισμα». (Σούδα, λήμμα «Θετταλών σόφισμα»).

Ένα άλλο παράδειγμα της σκληρότητας του θεού είναι το«Δήλιον πρόβλημα». Για να σταματήσει μια επιδημία, ο Απόλλων-ΩΡΟΣ ζήτησε να διπλασιαστεί ο κυβικός βωμός του, ένα δύσκολο μαθηματικό πρόβλημα. (Η ακμή του διπλάσιου σε όγκο κύβουπρέπει να είναι κατά 1,26 φορές μεγαλύτερη του αρχικού.). Οι πιστοί, αρχικά, προσθέσανε άλλο τόσο πάνω στο βωμό καταστρατηγώντας το κυβικό σχήμα, και η επιδημία δεν σταμάτησε. Φυσικά ο «θεός» δεν μπορούσε να πάψει το θανατικό, αλλά οι ιερείς του τον δικαιολόγησαν με το ότι ήθελε να σπρώξει τους Έλληνες να… ασχοληθούν με τα μαθηματικά!Επίσης, οι διφορούμενοι χρησμοί δικαιολογούταν σαν προσπάθεια να υποχρεωθούν οι πιστοί να ενδιαφερθούν για τη… διαλεκτική κι τη Φιλοσοφία! (Πλούταρχος, «Περί του Ει του εν Δελφοίς», 6).Τα γράφει ο Απολλώνιος ιερέας Πλούταρχος, αλλά και ο Αθήναιος. Από τις παπαδίστικες δικαιολογίες προέκυψε πως ο Απόλλων-ΩΡΟΣ προωθούσε την επιστήμη και τη φιλοσοφία.Έτσι γεννιέται ο πολιτισμός, που για την αρχαιότητα ήταν θέμα… επιβίωσης, με αυτόν που βρήκαν να τον… προστατεύει, σκοτώνοντας… μουσικούς.«Τελικά, τους πήγαν [τους φιλόσοφους] στα δικαστήρια και τους έδωσαν να πιούν κώνειο» (Λουκιανός, Δραπέται, 12. Ο συγγραφέας τα παρατραβάει, αλλά πράγματι, λίγοι φιλόσοφοι απέφυγαν τα δικαστήρια και τους διωγμούς.). Πάνω στο μνήμα του Ησίοδου γράφτηκε η εξής ελεγεία από τον ποιητή Χερσία: «…πλείστον εν Ελλάδι κύδος ορείται ανδρών κρινομένων εν βασάνω σοφίης…» (Παυσανίας, Βοιωτικά, 38, 4)

«…Θα είχε περισσότερη δόξα στην Ελλάδα, αν οι άνθρωποι κρίνονταν με βάση τη σοφία τους…» Κάτι σάπιο υπήρχε στο βασίλειο της Δανιμαρκίας… Ο λεγόμενος αντιπροσωπευτικός θεός της Ελλάδας,«το τελειότερο έργο της μυθοπλαστικής φαντασίας των Ελλήνων»ονομάζεται και είναι… καταστροφέας, ακόμα και προωθώντας τον…πολιτισμό! Από υποκριτικό θαυμασμό της αρχαιότητας οι μελετητές αποδίδουν γνήσια Ελληνικότητα σε έναν«υιό της απωλείας» …Ο Απόλλων-ΩΡΟΣ υπήρξε ο θρησκευτικός καταστροφέας της Ελλάδας, το μοιραίο τελευταίο της απόκτημα. Το όνομά του είναι προφητικό.

Αν ο Απόλλωνας-ΩΡΟΣ συμβολίζει το φως της Λογικής και των Τεχνών, πως μπορεί να ταιριάξει με το σκοτεινό άντρο της Πυθίας και τους μυστηριακούς καπνούς, από όπου έβγαινανδυσερμήνευτοι χρησμοί;Από πότε η Μαντεία συγκατοικεί με την λογική και την ελεύθερη σκέψη; Οι γυναίκες που επιλέγονταν για Πυθίες ήταν όσο το δυνατόν αμόρφωτες. Το «μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι» δεν θεωρείται κληρονομιά του Ελληνικού πολιτισμού! Και αν αυτό είναι το φωτεινό Απολλώνιο Πνεύμα, τότε ποια διαφορά έχει με το Διονυσιακό; (και το μεσαιωνικό;)"

Μυτιλήνη (Mytilenepress) : Το Ε το εν Δελφοίς και ο Ιεχωβάς. Του Δημήτρη Σκουρτέλη.

Μυτιλήνη (Mytilenepress) : Ο Δημήτρης Σκουρτέλης αποκαλύπτει την πραγματική καταγωγή του θεού Απόλλων.

Μυτιλήνη (Mytilenepress) : Η συγκλονιστική έρευνα του Αγιογράφου Δημήτρη Σκουρτέλη για τον θεό Απόλλων !!!

Γράφει ο Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός-Γεωπολιτικός αναλυτής και αρχισυντάκτης του εβδομαδιαίου ηλεκτρονικού περιοδικού Mytilenepress. Contact : survivorellas@gmail.com-6945294197). Συντακτική ομάδα του Mytilenepress. Οfficial website The Times of Voulgaroktonos.

ΔΙΝΩ ΜΑΧΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΚΛΕΙΣΕΙ ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΕΛΕΥΘΕΡΟ-ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟ ΜΕΣΟ ΜΑΖΙΚΗΣ ΕΝΗΜΕΡΩΣΕΩΣ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟ ΑΙΓΑΙΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΘΡΑΚΗ. ΓΙΑ ΛΟΓΟΥΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΕΠΙΒΙΩΣΕΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΥΠΑΡΞΕΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΚΑΙ ΔΙΑΔΟΧΗ. ΕΤΙΚΕΤΕΣ : ΓΕΩΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ-ΔΙΕΘΝΕΙΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ-ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ Φ. ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ-ΥΓΕΙΑ-ΛΑΜΠΡΟΣ Κ. ΣΚΟΝΤΖΟΣ-ΤΕΥΧΗ

ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΟ ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΓΕΩΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ ΚΑΙ ΠΑΙΔΕΙΑΣ MYTILENEPRESS ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΚΑΙ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ

Στην Αποκάλυψη ο Απόστολος Ιωάννης αναφέρει «Και εβλήθη ο δράκων-όφις ό μέγας αρχαίος, ό καλούμενος διάβολος και Σατανάς, ό πλανών την οικουμένη όλην, εβλήθη εις την γήν, και οι άγγελοι αυτού μετ' αυτού εβλήθησαν»('Αποκ. ΙΒ' 9).

Κατά την μονομαχία του με τον ισχυρότερο των Αρχαγγέλων Μιχαήλ, ο αρχαίος Οφίς νικήθηκε. Για αυτό Μέγας Δράκος- αρχαίος Όφις βρέθηκε ηττημένος μαζί με όλες τίς σκοτεινές του δυνάμεις και τους δύο Αρχαιδαίμονες του Διόνυσο-Savazio και Απόλλων. Εν τούτοις δεν θα σταματήσει ποτέ να επιχειρεί τον πόλεμο κατά του Θεού-Δημιουργού, με ασπίδα το αδύναμο ανθρώπινο γένος. Από την πρώτη στιγμή της δημιουργίας ο Εωσφόρος με την μορφή φιδιού είπε στους πρωτόπλαστους : "Και έσεσθε ως θεοί " Αυτό ήταν το δόγμα του Δράκου-Όφι. Αυτή ήταν η δελεαστική υπόσχεση του Σατανά.

Από τότε ο άρχοντας του σκότους πολεμά τον Θεό-δημιουργό του Αριστοκλέους και την δημιουργία. Ο Θεός-Δημιουργός του Αριστοκλή-Πλάτωνα είναι αγαθός και δεν έχει καμία απολύτως κακία μέσα του. Όπως δίδαξε ο Ύπατος των Φιλοσόφων ο Θεός είναι αιτία μόνον για ότι καλό συμβαίνει. Αιτία για ότι κακό συμβαίνει είναι ο ανθρωποκτόνος Εωσφόρος και οι Αρχαιδαίμονες του Διόνυσος και Απόλλων.

Ο καλός Θεός από αγάπη δίνει ζωή και δημιουργία, ενώ πραγματοποιεί το έργο του μέσα από αξίες τις οποίες ενσωματώνει στον υλικό κόσμο, με στόχο το τέλειο αποτέλεσμα. Ο θεός-Δημιουργός έπλασε έναν τέλειο- αγαθό κόσμο, διότι είναι αγαθός (καλός), γιατί δεν έχει καμία κακία μέσα του (Τίμαιος 29d-30c). Επειδή ο Θεός είναι πάνσοφος χωρίς ταπεινά πάθη, όπως έχουν οι δαίμονες του παγανισμού και οι άνθρωποι, ελεύθερος από τον φθόνο ήθελε ο κόσμος να μοιάζει σε αυτόν στο μέτρο του δυνατού. Η αρχαία Αιγυπτιακή-Φοινικική θρησκεία με διάφορες μορφές πολυθεϊσμού, δεν υποστήριζε ότι οι θεοί ήταν αγαθοί.

Στην Θεολογία του Ύπατου των Φιλοσόφων ο άναρχος Θεός είναι μόνον καλός και κάνει πάντοτε αγαθές πράξεις από υπέρμετρη αγάπη για τα δημιουργήματα του. Ο Αριστοκλής αναπτύσσει μια ορθή-Ελληνική θεολογία, η οποία είναι αντίθετη με τις δοξασίες που οι λαϊκές-αγράμματες μάζες και οι σκοτεινοί ιερείς αντιλαμβανόταν την θεϊκή κτίση. Στην αρχαία θρησκεία, βλέπουμε την εφαρμογή καταπιεστικών-φασιστικών μεθόδων, που δεν έχουν προηγούμενο στον αρχαίο παγανιστικό καθεστώς.

Ότι κακό πια θα γίνεται στην ανθρωπότητα είναι έργο του Σατανά. Όπως επισημαίνουν οι πατέρες της Εκκλησίας. Έχουμε πόλεμο του Εωσφόρου και των δαιμόνων του ενάντια στον Ελληνισμό-Αριστόκλειο πολιτισμό. Η πολεμική δυναμική θα ενταθεί μετά την ενανθρώπηση και την σταυρική θυσία του Ιησού Χριστού, διότι «Σταυρόν γαρ ύπομείνας δι ημάς, θανάτω θάνατον ώλεσεν». Θα ξεσηκώσει και διωγμούς ενάντια στην Εκκλησία και τους χριστιανούς, και θα ζητήσει «ίνα αυτήν ποταμοφόρητον ποίηση» (Άποκ. ΙΒ' 15). Για τριάμισι χρόνια θα την έχει βουτηγμένη στα αίματα των μαρτύρων.

Η Ορθοδοξία έχει τα τέσσερα ευαγγέλια της σωτηρίας. Στον αντίποδα ό αρχαίος Όφις έχει το ευαγγέλιο της καταστροφής. Αυτό είναι της καταστροφής και τίς απώλειας. Μέσα από την ειδωλολατρία-αποκρυφισμό, θεουργία, μαντεία, αστρολογία, Tantric και Kundalini Yoga, θεοσοφία, γνωστικισμό τα οποία αποτελούν κλάδο του Διονυσιακού πολιτισμού προσπαθεί να αφανίσει τον Αριστόκλειο πολιτισμό και το έθνος των Ελλήνων.

«Ει παρεχωρείτο ως θέλει πολεμείν, πάντας αν ηφάνισε», λέγει ό άγιος Μακάριος ό Αιγύπτιος. Εάν παραχωρούσε την αδεία ό Θεός και τον άφηνε ελεύθερο τον Εωσφόρο να ενεργεί, θα εξαφάνιζε τους πάντες.

Μέσα από την Διονυσιακή Κουλτούρα παρουσιάζει όμορφους κόσμους, αγνώστους και ελκυστικούς. Δυστυχώς οι συνάνθρωποι μας πέφτουν στις παγίδες του και αναζητούν με πρακτικές-τελετές να ανακαλύψουν την μυστική γνώση σχετικά με τον άγνωστο κόσμο των πνευμάτων και των δυνάμεων του σύμπαντος. Για αυτό και αναζητούν αρχαίες γνώσεις. (1)

ΑΡΙΣΤΟΚΛΕΙΟΣ ΚΑΙ ΔΙΟΝΥΣΙΑΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ.

Οι θεϊκές δυνάμεις των Ολύμπιων και των ανθρώπων, αποτελούν έναν συνδυασμό καλού και κακού. Οι θεοί της Αιγυπτιακής-Φοινικικής θρησκείας, είναι ικανοί να επιδείξουν οίκτο και παράλληλα καταστροφική συμπεριφορά. Επίσης επιδεικνύουν υπερβολική ζήλια προς τους ανθρώπους.

Στην αρχαιοελληνική θρησκεία συναντάμε υποκινούμενους εμφυλίους πολέμους, ανθρωποθυσίες, καταστροφές, ανομία-αταξία, κτηνώδεις παρορμήσεις, δεισιδαιμονία και τελετές μαύρης μαγείας. Σε όλες τις θρησκευτικές εκφάνσεις υπήρχε η σεξουαλική μαγεία ως κορωνίδα της λατρείας του Εωσφόρου, η οποία συνοδευόταν από πρωτογονισμό και κανιβαλισμό. Μελετώντας την αρχαιοελληνική θρησκεία είναι εύκολο να διαπιστωθούν τα άπειρα εωσφορικά της στοιχεία. Η ερωτική μαγεία, η μαντική, η αγυρτεία, αποτελούσαν μια θλιβερή κοινωνική πραγματικότητα, για τους ιερείς και ειδικά για τις ιέρειες της σκοτεινής θρησκείας.

Διαχρονικά ο Εωσφόρος και ο Savazios ήταν και είναι οι βασικοί εκπρόσωποι της ανομίας-αταξίας και της καταστροφής του Ελληνικού έθνους, καθώς επιβουλεύονται τον Ελληνισμό-Αριστόκλειο πολιτισμό, με σκοπό να εμποδίσουν την εθνική και ηθική-πνευματική ανύψωση των ανθρώπων. Ο Διόνυσος είχε έρθει από την Ανατολή για να εδραιώσει στον τόπο αυτό την λατρεία του, η οποία έχει παραγκωνιστεί εξαιτίας της αρχαίας Ελληνικής-Φιλοσοφικής σκέψης.

Ο Φρυγικός “θεός” Διόνυσος με στόχο την ολοκληρωτική καταστροφή του Ελληνικού έθνους και την κατάργηση του Αριστόκλειου πολιτισμού, προσφέρει απλόχερα την σεξουαλική “ελευθερία”-μαγεία (Άλιστερ Κρόουλι) από τα "δεσμά" της ηθικής που εκπροσωπούν οι αρχαίοι μονοθείστές σοφοί και οι Πατέρες της Εκκλησίας και του Χριστιανισμού. Το Διονυσιακό-Φοινικικό πνεύμα οδηγεί τους Έλληνες σε καταστροφικές πράξεις και συμπεριφορές οριακές οι οποίες διαχρονικά θέτουν τον Ελληνισμό σε θανάσιμους κινδύνους.

Στον παγανισμό η αμαρτία και η κάθε ηθική εκτροπή, ήταν συνυφασμένη με την ειδωλολατρική θρησκευτική πίστη. Σε όλα τα ειδωλολατρικά θρησκεύματα υπήρχαν "θεοί"–δαίμονες ως προστάτες των ανθρωπίνων παθών, με βασικότερα όλων την σεξουαλική διαφθορά, την βία, την αδικία και τους επεκτατικούς πολέμους. Στην Ολύμπια πίστη διαπιστώνουμε ότι επικρατούσε δεισιδαιμονία και τελετές μαύρης μαγείας. Σε όλες τις θρησκευτικές εκφάνσεις υπήρχε η σεξουαλική μαγεία, ως κορωνίδα της λατρείας του Εωσφόρου, η οποία συνοδευόταν από πρωτογονισμό και κανιβαλισμό. Μελετώντας την αρχαιοελληνική θρησκεία είναι εύκολο να διαπιστώσεις τα άπειρα εωσφορικά της στοιχεία. Η μαύρη-σεξουαλική μαγεία, η μαντική, η αγυρτεία, αποτελούσαν μια θλιβερή κοινωνική πραγματικότητα, για τους ιερείς και ειδικά για τις ιέρειες της αρχαίας θρησκείας.

Στην αρχαία-Ολύμπια πίστη η αμαρτία και η κάθε ηθική εκτροπή, ήταν συνυφασμένη με την ειδωλολατρική θρησκευτική πίστη. Σε όλα τα ειδωλολατρικά θρησκεύματα υπήρχαν "θεοί"–δαίμονες ως προστάτες των ανθρωπίνων παθών, με βασικότερο όλων την σεξουαλική διαφθορά. Όταν όμως ήρθε στην Ελλάδα τον 8ο π.Χ. αιώνα, η λατρεία, του Φρυγικού “θεού” των σεξουαλικών οργίων του Σαβάζιου, ο οποίος μετονομάστηκε σε Διόνυσο, εκείνος συμπεριέλαβε στο πρόσωπό του την προστασία όλων των παρά φύση σεξουαλικών παθών.

Οι Έλληνες φιλόσοφοι-σοφοί δεν συμμετείχαν ποτέ και καταδίκαζαν δημόσια κάθε σεξουαλική παρεκτροπή. Είναι τραγικό όμως οι νεοταξίτες, εξουσιάζουν με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, στην σύγχρονη Ελλάδα, μέσα από την σεξουαλική διαφθορά. Οι αμόρφωτες και δεισιδαίμονες μάζες συμμετείχαν με πάθος στις αισχρές Διονυσιακές εορτές, διότι οι κρατούντες επέτρεψαν, να υπάρχει σε αυτές ελευθερία ακόμη και στα πιο ταπεινά αχαλίνωτα πάθη των θρησκευτών. Ο Ελληνικός-Αριστόκλειος πολιτισμός του φωτός, της ηθικής, των Ηρώων, της δημιουργίας, της εξέλιξης, της λογικής, της δικαιοσύνης, είναι για το καλό της ανθρωπότητας. Αντιθέτως ο Ιουδαϊκός πολιτισμός κατά γενική ομολογία είναι σκοτεινός και προσπαθεί με κάθε τρόπο να αφανίσει τον Ελληνικό-Αριστόκλειο για να κυριαρχήσει και να επιβάλει το παγκόσμιο κράτος.

Παρατηρώντας την ιστορία θα διαπιστώσουμε βασικά αξιώματα, τα οποία καθόρισαν την επιβίωσή και την εξέλιξή της Ελλάδος και της ανθρωπότητας. Τα στοιχεία αυτά είναι η λογική σκέψη, ο πολιτισμός των Αρχαίων Ελλήνων Φιλοσόφων και από την άλλη η Φοινικική-Βακχική λατρεία. Η λογική σκέψη, οι επιστήμες και το πάθος για την ζωή, συνθέτουν το βασικό υπόβαθρο της ανθρώπινης σκέψης. Τα παραπάνω δυο βασικά στοιχεία, ήταν και είναι εντελώς αντίθετα μεταξύ τους. Εδώ και αιώνες συγκρούονται ο αρχαίος Ελληνικός πολιτισμός και ο Φοινικικός, με προεξέχων τον Φρυγικό θεό Savazio. Ειδικότερα το Ελληνικό έθνος στο πέρασμα των αιώνων, είναι δημιούργημα τόσο του Ελληνικού φιλοσοφικού πνεύματος, όσο και του Διονυσιακού (Φοίνικες-παγανισμός). Τον Ελληνικό πολιτισμό αποτελούν η ορθή παιδεία-Φιλοσοφία, η απλότητα, η λογική, ο στοχασμός, η εγκράτεια και η λογική.

Αντίθετα το Διονυσιακό-Φοινικικό πνεύμα το χαρακτηρίζει η μανία, το μένος, το πάθος, το συναίσθημα, οι σεξουαλικές ανωμαλίες, οι ψυχικές εκρήξεις, οι παρορμήσεις, τα πιο βρώμικα-αισχρά ένστικτα του ανθρώπου και η εύθυμη πλευρά της ζωής. Η Ελληνική-Αριστόκλεια αγωγή ορίζεται από το μέτρον άριστον και το μηδέν άγαν, την μεσότητα και την αποφυγή των υπερβολών και των άσκοπων-καταστροφικών ενεργειών. Αντίθετα το Διονυσιακό-Φοινικικό πνεύμα δεν τα δέχεται όλα αυτά και οδηγεί τους Έλληνες σε καταστροφικές πράξεις και συμπεριφορές οριακές, οι οποίες διαχρονικά θέτουν τον Ελληνισμό σε θανάσιμους κινδύνους. Τα ίδια τα καθεστώτα προωθούσαν τα πρόστυχα θεάματα, τις πρόστυχες μουσικές-διασκεδάσεις και τα όργια για να μπορούν να εξουσιάζουν, με ευκολία τις μάζες.

Οι δύο παγκόσμιοι πολιτισμοί εκπροσωπούν δύο διαφορετικά φιλοσοφικά αξιώματα για την ζωή. Ανά τους αιώνες οι αντίθετοι εκ διαμέτρου πολιτισμοί προσπαθούν να επικρατήσουν στην πολιτική, στον στρατό, την οικονομία, στις επιστήμες, στις τέχνες, στους θεσμούς, την ηθική την κοινωνία, τον αθλητισμό και τα έθνη. Δεν ήταν σύμπτωση ότι το Σημιτικό μαντείο των Δελφών διοικούσαν οι δύο κορυφαίες θεότητες του Ισραηλινού έθνους Savazios και Απόλλων

ΤΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΑΡΧΙΔΑΙΜΟΝΩΝ ΔΙΟΝΥΣΟΥ- ΑΠΟΛΛΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΓΟΝΤΩΝ ΤΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΑΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΘΝΟΣ.

Οι αρχαίοι Σιωνιστές ως γνήσιοι συνεχιστές των παραδόσεων της φυλής τους, ήταν παγανιστές. Στον Savazio από την Φρυγία πιστεύουν από τα πανάρχαια χρόνια και οι Ιουδαίοι. Στην Ελληνική μυθολογία-ιστορία με το όνομα Σαβάζιος είναι γνωστή μία αρχαία θεότητα. Ετυμολογικά το δεύτερο συνθετικό του ονόματος (-ζιος) προέρχεται από την ρίζα Dyeus. Aπό εκεί βγαίνουν και οι λέξεις Δίας και θεός, (Λατινικά deus). Στην κλασική Ελλάδα τον ονόμασαν Διόνυσο. Ο "θεός" Σαβάζιος είναι ο Διόνυσος (Λεξικό Σούδα). Ο Σαβάζιος αποτελεί τον βασικότερο και σημαντικότερο "θεό" του Ιουδαϊκού έθνους.

Ο βιογράφος, φιλόσοφος, ιστορικός, θεουργός και αρχιερέας του μαντείου των Δελφών Πλούταρχος γράφει στα Συμποσιακά του (ΙV 6) ,ότι οι Εβραίοι λάτρευαν τον Διόνυσο, και ότι η ημέρα των Σαββάτων ήταν εορτή του Σαβαζίου !!! Ένας μύστης- ομόθρησκος των Ιουδαίων αναφέρει την πραγματική θρησκεία των Ισραηλιτών. Διαβάστε σχετικά το αρχαίο κείμενο των Συμποσιακών (1) O Φρυγικός δαίμονας Savazios είναι ο "θεός" των αχαλίνωτων ερωτικών οργίων και των καταστροφών. Για αυτό μοιραζόταν και την διοίκηση του Φοινικικού μαντείου των Δελφών με τον έτερο θεό των καταστροφών, τον Ιουδαϊκής καταγωγής "θεό" Απόλλων.

Με την εισβολή των Φοινίκων-Ιουδαίων και την κατάκτηση της Πελοποννήσου και της Στερεάς Ελλάδας, ξεκινούν οι τρομερές γενοκτονίες εις βάρος του Ελληνικού πληθυσμού.

Οι πόλεμοι των Ελλήνων κατά των βαρβάρων και οι φονικοί εμφύλιοι ήταν ο βασικός στόχος των σκοτεινών ιερέων από το Φοινικικό Μαντείο των Δελφών. Από κάθε πόλεμο απαιτούσαν ως θέληση των Ιουδαίων δαιμόνων Απόλλωνα και του Φρυγικού Savaziou την δεκάτη από τα αιματοβαμμένα λάφυρα.

Χαρακτηριστικό ήταν ότι είχαν την αναίδεια και την ανεντιμότητα να ζητούν από τις πόλεις ποσοστά ακόμη και από τους Περσικούς πολέμους κατά τους οποίους το Δελφικό ιερό ήταν με την πλευρά των ηττημένων και ομόθρησκων Περσών, καθώς έδινε αποτρεπτικούς χρησμούς για να μην πολεμήσουν οι Έλληνες. Επίσης οι Φοίνικες ιερείς έδιναν χρησμούς παγίδες. Οι Έλληνες που επισκεπτόταν το Φοινικικό μαντείο, έβλεπαν κάθε φορά τα αιματοβαμμένα λάφυρα των εμφυλίων πολέμων. Το αποτέλεσμα ήταν φρικτό-οδυνηρό και δυσβάσταχτο, καθώς ενθυμούμενοι τι έγινε στο πρόσφατο παρελθόν, οδηγήθηκαν σε νέους εμφύλιες διαμάχες. Αρκετούς χρησμούς για τους Ελληνικούς εμφυλίους πολέμους τους είχε δώσει ο Φρυγικός "θεός" Savazios μαζί με τον Ιουδαϊκής καταγωγής Απόλλων.

Στην μυθολογία-ιστορία, αναφέρονται πολλοί χρησμοί του Φοινικικού μαντείου, για χιλιάδες-φοβερές θυσίες, στους «θεούς»-δαίμονες, της αρχαίας θρησκείας. Αμέτρητα ήταν τα αθώα θύματα, κυρίως αγνοί νέοι. Τα άτυχα παιδιά, θυσιάστηκαν από τους αιμοσταγείς-αλλοδαπούς ιερείς του παγανισμού, με εντολή του Δελφικού ιερού. Ο σκοτεινός παγανισμός ήταν η θανατηφόρα μάστιγα του Ελληνισμού.

Η αρχαία θρησκεία, κατέρρευσε κάτω από το βάρος των γενοκτονιών και των αισχρών εγκλημάτων της. Το απόγειον της κακουργίας και του ανθελληνισμού των σκοτεινών παραγόντων της αρχαίας Θρησκείας, ήταν οι τρομερές διώξεις των σοφών επιστημόνων στην Αθήνα, με δίκες-καταδίκες "περί αθεΐας" και την θανάτωση πολλών φιλοσόφων, επιστημόνων, πολιτικών, ποιητών, σοφιστών, ρητόρων κλπ.

Από την Θήβα και τους Δελφούς προερχόταν όλα τα δεινά του Ελληνικού έθνους. Στην μυθολογία-ιστορία, αναφέρονται πολλοί χρησμοί του Φοινικικού μαντείου, για χιλιάδες-φοβερές θυσίες, στους «θεούς»-δαίμονες, της αρχαίας θρησκείας. Αμέτρητα ήταν τα αθώα θύματα, κυρίως αγνοί νέοι. Τα άτυχα παιδιά, θυσιάστηκαν από τους αιμοσταγείς-αλλοδαπούς ιερείς του παγανισμού, με εντολή του Δελφικού ιερού.

Ο σκοτεινός παγανισμός ήταν η θανατηφόρα μάστιγα του Ελληνισμού. Η αρχαία θρησκεία, κατέρρευσε κάτω από το βάρος των γενοκτονιών και των αισχρών εγκλημάτων της. Το απόγειον της κακουργίας και του ανθελληνισμού των σκοτεινών παραγόντων της αρχαίας Θρησκείας, ήταν οι τρομερές διώξεις των σοφών επιστημόνων στην Αθήνα, με δίκες-καταδίκες "περί αθεΐας" και την θανάτωση πολλών φιλοσόφων, επιστημόνων, πολιτικών, ποιητών, σοφιστών, ρητόρων κλπ.

Οι Φοινικικές ορδές κατέκτησαν τους Έλληνες με άγριες σφαγές, και μεθοδικές γενοκτονίες. Τους αφαίρεσαν τις περιουσίες και τους μετέβαλαν σε δούλους όπως ήταν οι είλωτες στην Σπάρτη. Τους επέβαλαν την θρησκεία τους, το δωδεκάθεο και έκλεψαν τα «ιερά» τους, τα οποία χρησιμοποίησαν πλέον για την δική τους θρησκεία. Εμφύλιοι πόλεμοι. Η επίκληση λόγων για τις άγριες εμφύλιες πολεμικές συρράξεις στην αρχαία Ελλάδα, είναι εφικτό να διαπιστωθούν με βάση τον Πελοποννησιακό Πόλεμο και τους κίβδηλους χρησμούς τους οποίους έδινε το Φοινικικό μαντείο των Δελφών.

Ο Θουκυδίδης αφιέρωσε ένα σημαντικό μέρος της ιστορίας του, στις αιτίες του εμφυλίου ανάμεσα στην Αθήνα και την Σπάρτη. Ο Πελοποννησιακός πόλεμος ήταν ο τρομερότερος εμφύλιος της αρχαίας Ελλάδος, ευθύνεται σε σημαντικό βαθμό για την παρακμή στην αρχαία εποχή, είχε και αυτός όπως όλοι οι εμφύλιοι θρησκευτικά κίνητρα. Πίσω από αυτή την τρομερή γενοκτονία βρισκόταν για πολλοστή φορά το Δελφικό μαντείο και με τις Φοινικικής καταγωγής Πυθίες παρακινούσε τους Σπαρτιάτες και τους Αθηναίους σε φονικότατες συγκρούσεις και απίστευτες θηριωδίες, μέσα από τους εκατέρωθεν κίβδηλους χρησμούς τους οποίους έδινε σκόπιμα (Θουκιδiδης Ιστορία. Α-4).

Οι σκοτεινοί παράγοντες της αρχαίας θρησκείας υποκίνησαν τον Πελοποννησιακό πόλεμο για να τιμωρήσουν-πλήξουν και να απομακρύνουν από την εξουσία της Αθηναϊκής πολιτείας τον Περικλή και τους σοφούς φίλους του Αναξαγόρα, Ιπποκράτη, Ηρόδοτο, Φειδία οι οποίοι αμφισβητούσαν την ύπαρξη των Ολύμπιων Θεών και με τις διδασκαλίες τους αποδομούσαν την ξενόφερτη θρησκεία από την Αίγυπτο. Ενδεικτικά αναφέρει ο Ευριπίδης : " Αν οι θεοί κάνουν αισχρές πράξεις δεν είναι θεοί¨ (Martin Nilson, "Η ιστορία της αρχαίας Ελληνικής θρησκείας", σελίδα 287). Είναι γνωστό σε όλους ότι οι Ολύμπιοι δαίμονες διακατεχόταν από τις πιο ανώμαλες και παρά φύσιν σεξουαλικές επιθυμίες. Η Επιρροή του Αναξαγόρα, του Ιπποκράτη και των άλλων σοφών-φίλων του Περικλή στους Αθηναίους πολίτες ήταν πολύ μεγάλη και η Ολύμπια θρησκεία κινδύνευε με κατάρρευση. Για αυτό οι σατανικοί ιερείς υποκίνησαν τον Πελοποννησιακό πόλεμο, με στόχο την ανατροπή του Περικλή, την απομάκρυνση των "άθεων" φίλων του και τον περιορισμό της Ελληνικής φιλοσοφίας που άνθιζε στην Αθήνα. Αντιθέτως στην Σπάρτη εκείνη την εποχή δεν υπήρχε τόσο υψηλό φιλοσοφικό επίπεδο. Οι Μεσσηνιακοί πόλεμοι που κατέστρεψαν την Πελοπόννησο, είχαν θρησκευτικό-πνευματικό κίνητρο. Εκεί έγιναν τρομερές ανθρωποθυσίες, όπως στα εκατομφόνια, από τους Σπαρτιάτες και τους Μεσσήνιους. Ακόμη γινόταν αμέτρητες θυσίες αιχμαλώτων στον Δία. Όμως μετά από τριακόσια χρόνια αγρίων πολέμων, απίστευτης γενοκτονίας, οι Σπαρτιάτες επικράτησαν και έκαναν τους Μεσσήνιους είλωτες. Το 660 π.Χ. οι Κορίνθιοι με αρχηγό τον τύραννο Κύψελο, έσφαξαν τους Κερκυραίους.

Το απόγειον του ανθελληνισμού και του εωσφορισμού, ήταν η αποστολή 300 αιχμαλώτων αγοριών, στις Σάρδεις για να ευνουχιστούν προς τιμήν της Κυβέλης !!! Ο Σπαρτιάτης Κλεομένης το 505 π.Χ. σε μια από τις εκστρατείες του εναντίον των Αργείων, ανάγκασε τον άμαχο πληθυσμό, να καταφύγει στο "ιερό" άλσος. Στην συνέχεια έβαλε φωτιά και έκαψε πέντε χιλιάδες άμαχους. Απανθρακώθηκε-αφανίστηκε το άνθος των νέων του Άργους. Η ιδιότητά τους ως ικέτες των κοινών «θεών», δεν έπαιξε κανέναν απολύτως ρόλο.

Μια ακόμη γενοκτονία προκάλεσαν οι τέσσερις φοβεροί ιεροί πόλεμοι, (595-332 π. Χ.), οι οποίοι για τριακόσια περίπου χρόνια αποδεκάτισαν την Ελλάδα. Ονομάστηκαν ιεροί, διότι έγιναν με υποδείξεις του μαντείου των Δελφών (Θουκιδίδης, Ιστορία Α΄3). Οι πόλεμοι έγιναν για να έχει την πολιτική-στρατιωτική και την οικονομική ηγεμονία, όλων των Ελλήνων, η αδίστακτη και σκοτεινή ιερατική συμμορία των Δελφών. Ενδεικτικό της τρομερής γενοκτονίας, ήταν ότι το 219 π. Χ., ο επικεφαλής της Αιτωλικής Συμπολιτείας, ο στρατηγός Σκόπας κυριεύει το Δίον, την ιερή πόλη των Μακεδόνων και καταστρέφει τα πάντα.

Γκρεμίζει όλα τα κτίσματα, και στην συνέχεια, πυρπολεί ακόμη και τους χώρους λατρείας. Οι ίδιες βαρβαρότητες έγιναν, και στο ιερό της Δωδώνης, από τον στρατηγό των Αιτωλών Δωρίμαχο. Στην συνέχεια, ο Φίλιππος με τους Μακεδόνες, πέρασαν σε αντίποινα, «πυρπόλησαν και κατεδάφισαν τα ιερά και ανέτρεψαν η κατέστρεψαν 2.000 ανδριάντες». Όμως δεν περιορίστηκαν στην Αιτωλία, αλλά εισέβαλαν και στην Αττική, το 200 π. Χ., όπως εξιστορεί ο Λίβιος, όπου ισοπέδωσαν, και τα μνημεία και ανέσκαψαν τους τάφους, διασκορπίζοντας τα οστά των νεκρών !!!

Από κάθε πόλεμο οι αλλοδαπό ιερείς των Δελφών απαιτούσαν ως θέληση του Ιουδαίου Απόλλωνα και του Φρυγικού Διόνυσου-Savaziou την δεκάτη από τα αιματοβαμμένα λάφυρα. Χαρακτηριστικό ήταν ότι είχαν την αναίδεια και την ανεντιμότητα να ζητούν από τις πόλεις ποσοστά ακόμη και από τους Περσικούς πολέμους, κατά τους οποίους το Δελφικό ιερό, ήταν με την πλευρά των ηττημένων και ομόθρησκων Περσών, καθώς έδινε αποτρεπτικούς χρησμούς, για να μην πολεμήσουν οι Έλληνες. Επίσης οι Φοίνικες ιερείς έδιναν χρησμούς παγίδες και υποδαύλιζαν τα μίση μεταξύ των αρχαίων πόλεων. Οι Έλληνες που επισκεπτόταν το Φοινικικό μαντείο, έβλεπαν κάθε φορά τα αιματοβαμμένα λάφυρα των εμφυλίων πολέμων. Το αποτέλεσμα ήταν φρικτό-οδυνηρό και δυσβάσταχτο, καθώς ενθυμούμενοι τι έγινε στο πρόσφατο παρελθόν, οδηγήθηκαν σε νέους εμφύλιες διαμάχες. Αρκετούς χρησμούς για τους Ελληνικούς εμφυλίους πολέμους τους είχε δώσει ο Φρυγικός "θεός" Savazios μαζί με τον Ιουδαϊκής καταγωγής Απόλλων.

ΟΙ ΠΕΡΣΙΚΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ.

Την εποχή των Περσικών πολέμων το μαντείο των Δελφών ήταν μονίμως με το μέρος των Περσών, και καλούσαν τους Έλληνες, μέσω ψευδοχρησμών να μην πολεμήσουν. Η Ελλάδα ήταν το κέντρο του πολιτισμού, εντούτοις όλοι οι σημαντικοί αρχαίοι Φιλόσοφοι διώχθηκαν, φονεύθηκαν και δημεύτηκαν οι περιουσίες τους. Σε κάθε πόλεμο που γινόταν με τους Πέρσες, οι Φοίνικες ιερείς έδιναν αποτρεπτικούς χρησμούς στους Έλληνες να μην πολεμήσουν, διότι οι Μηδοι ήταν ομόθρησκοι τους.

Ενδεικτικός είναι ο χρησμός της Αριστονίκης η οποία προδοτικά είπε στους Έλληνες : “Τι κάθεσθε ταλαίπωροι, φύγετε στα πέρατα της γης, εγκαταλείψτε τις οικίες σας και την ακρόπολη σας. Ο ερχόμενος από την Ασία Άρης θα καταστρέψει τα πάντα, και όχι μόνον τα δικά σας τείχη, αλλά και τα τείχη των άλλων πόλεων θα απολεσθούν. Φύγετε λοιπόν από το οχυρό σας, έστω και αν αυτό γεμίζει θλίψη τις ψυχές σας. ” (Κ. Παπαρηγόπουλου Ιστορια Γ΄, σελίδα 94 και Ηρόδοτος-VII,140). Τους ίδιους χρησμούς έδωσε η Αριστονίκη και σε άλλες πόλεις όπως στους Αργείους και στους Κρήτες. Σε όλες αυτές τις πόλεις η Αριστονίκη είπε να τηρήσουν ουδετερότητα απέναντι στον πόλεμο Περσών–Ελλήνων και να υποταχθούν στους σατανιστές, βάρβαρους Ασιάτες εισβολείς (Ηρόδοτος .VII,148-169). Όταν οι Έλληνες αρχηγοί δεν δεχόταν αυτούς τους χρησμούς, γιατί ήθελαν να πολεμήσουν, τότε έδιναν νέους χρησμούς παγίδες.

Στις Πλαταιές οι θρησκευτικοί παράγοντες των Δελφών απαγόρευαν μέσω των χρησμών στους Έλληνες να πολεμήσουν. Ούτε να αμυνθούν δεν τους επέτρεπαν για να μην προσβληθεί ο δαίμονας Απόλλων. Είχαν περάσει πλέον αρκετές ημέρες όπου οι Έλληνες παρέμειναν παθητικοί-θεατές στον ίδιο τους τον θάνατο. Οι Έλληνες στρατιώτες τραυματιζόταν από τους Πέρσες χωρίς να έχουν το δικαίωμα να αμυνθούν, ενώ ταυτόχρονα εξαιτίας της παρατεταμένης απραξίας τελείωναν τα τρόφιμα και το νερό. Εκείνη ακριβώς την χρονική στιγμή έρχεται το τελειωτικό χτύπημα στους Έλληνες με έναν ακόμη “χρησμό” από την σφηκοφωλιά των Δελφών. Ο νέος κίβδηλος χρησμός έλεγε ότι εάν θέλουν οι Αθηναίοι να νικήσουν τους Πέρσες, θα πρέπει να εγκαταλείψουν της Πλαταιές και να πολεμήσουν στην Αττική, διότι εκεί υπάρχει ναός της Ίσιδας-Δήμητρας της εωσφορικής θεάς από την Αίγυπτο.

Ο Έλληνας στρατηγός Παυσανίας με το επιτελείο του είδε τον θανάσιμο κίνδυνο και την ολοκληρωτική καταστροφή. Για αυτό σκέφτηκε όπως ο Παυσανίας και σε συνεννόηση με το επιτελείο του, έβαλαν τους Πλαταιείς να παραχωρήσουν τα εδάφη τους, στους Αθηναίους, ώστε να πολεμήσουν σε δικό τους έδαφος, με βάση τον ψευδοχρησμό. Το άριστο αυτό Ελληνικό σχέδιο ευνοούσε και το γεγονός ότι υπήρχε στις Πλαταιές, δαιμονικός ναός της Αιγύπτιας Ίσιδας-Δήμητρας, για αυτό θα ήταν σε θέση να κάμψουν αντιρρήσεις των Αθηναίων. Μετά από αυτό το πολύ ευφυέστατο τρόπο δεν χρειάστηκε να φύγουν καθόλου οι Αθηναίοι, διότι ήταν πλέον Αθηναϊκό έδαφος οι Πλαταιές, υπό την Αθηναϊκή εξουσία.

Όμως για να είναι απολύτως σίγουρος ο Μέγας Παυσανίας και το επιτελείο του, έβαλαν τον στρατηγό Αρίμνηστο να πει στους Αθηναίους ότι είχε δεί “όνειρο”. Στο “όνειρο” εκείνο τον διέταζε ο αρχηγός των των θεών ο Δίας, να “μεταφέρει” στους Αθηναίους την εντολή του, να πολεμήσουν στις Πλαταιές, μαζί με τους υπόλοιπους Έλληνες. Οι αφελείς Αθηναίοι μετά από όλα όσα τους είπε, ο στρατηγός Αρίμνηστος, ήταν πλέον πεποισμένοι ότι έπρεπε να πολεμήσουν στις Πλαταιές, διότι αυτή ήταν η “εντολή” του Δια. Για αυτό οι Αθηναίοι έκαναν αμέσως ολόκληρο το Αιγυπτιακό τελετουργικό προς τιμήν της Δήμητρας. Με αυτόν τον τρόπο απέφυγαν οι πολυμήχανοι Έλληνες την θανάσιμη Φοινικική παγίδα από τους Δελφούς. Με αυτόν τον τρόπο έμειναν οι Αθηναίοι στις Πλαταιές, και όλοι μαζί οι Έλληνες πολέμησαν ενάντια στους Πέρσες με αποτέλεσμα μια ακόμη νίκη, η οποία τους εξασφάλιζε πλέον την πολυπόθητη ελευθερία. Μετά το τέλος της μάχης των Πλαταιών, ο στρατηγός Παυσανίας, κατευθύνθηκε στην Φοινικική Θήβα. Ο Έλληνας στρατηγός Παυσανίας απαίτησε να του παραδώσουν τους προδότες, οι οποίοι ήταν αρχηγοί των Φοινίκων της Θήβας και πολέμησαν με τους ομόθρησκους τους Πέρσες, ενάντια στους Έλληνες. Οι αρχηγοί των Φοινίκων ήταν ο Τιμηγενίδης και ο Ατταγίνης.

Όμως οι υπόλοιποι Φοίνικες της Θήβας αρνήθηκαν στον Παυσανία, την παράδοση των ομοεθνών τους. Μάλιστα οι δολοπλόκοι Φοίνικες χρησιμοποίησαν και την προσφιλή τους διαχρονική τακτική, σε μια απέλπιδα προσπάθεια τους να αποφύγουν την παράδοση των αρχηγών τους. Για αυτό πρότειναν στον Σπαρτιάτη Παυσανία, ένα πολύ υψηλό χρηματικό ποσό, με σκοπό να τον εξαγοράσουν, ώστε να μην εκτελέσει τους προδότες. Όπως ήταν φυσικό ο στρατηγός Παυσανίας διότι ήταν γνήσιος Έλληνας αρνήθηκε την πρόταση των Φοινίκων- δωδεκαθειστών για δωροδοκία. Τότε αναγκάστηκαν να παραδώσουν στον Ήρωα Σπαρτιάτη Στρατηγό, τους Σημίτες αρχηγούς.

Ένας εκ των αρχηγών ο Ατταγίνης ο οποίος πολέμησε μαζί με τους Πέρσες ενάντια στους Έλληνες, επέτυχε να διαφύγει κατά την διάρκεια των διαπραγματεύσεων του Παυσανία με τους Φοίνικες-παγανιστές της Θήβας. Ο Έλληνας Παυσανίας οδήγησε τους προδότες Φοίνικες παγανιστές στην Κόρινθο, όπου τους εκτέλεσε για εσχάτη Προδοσία. Αυτός ήταν ένας ακόμη πολύ σοβαρός λόγος για τον οποίο τον είχαν κατηγορήσει άνανδρα-προδοτικά και θανατώθηκε, ως κοινός εγκληματίας, ο Παυσανίας από το Φοινικικό ιερατείο. Εάν ο Ήρωας-Σπαρτιάτης Στρατηγός Παυσανίας ήταν προδότης-Ιουδαίος και χρηματιζόταν, τότε θα αποδεχόταν την πρόταση να πάρει το υψηλό χρηματικό ποσό που του πρότειναν οι Σημίτες της Θήβας ώστε να μην εκτελέσει τους προδότες αρχηγούς τους. Ο μεγάλος Παυσανίας σε σχέση με τους άλλους δύο Έλληνες αρχηγούς των Περσικών πολέμων, είχε κάνει ένα ακόμη μεγάλο επίτευγμα.

Αυτό ήταν η θανάτωση των αρχηγών της Θήβας οι οποίοι πολέμησαν μαζί με τους υπόλοιπους Φοίνικες της Θήβας ενάντια στους Έλληνες κατά την μάχη των Πλαταιών. Επίσης εάν οι αρχαίοι Σπαρτιάτες και o Παυσανίας ήταν "Ιουδαίοι" θα πολεμούσαν στο πλευρό των Περσών και των Σημιτών της Θήβας στην μάχη των Πλαταιών. Ακόμη ο Εθνικός Ήρωας Λεωνίδας και οι 300 Σπαρτιάτες δεν θα έπεφταν στις Θερμοπύλες και οι Δωριείς Σπαρτιάτες-Λάκωνες δεν θα είχαν εκδιωχθεί από την Πελοπόννησο, δεν θα συμμετείχαν στην κάθοδο των Δωριέων, και δεν θα έπαιρναν στον Τρωικό πόλεμο εάν ήταν Ιουδαϊκής καταγωγής. Συνεπώς οι αρχαίοι Σπαρτιάτες δεν ήταν Ιουδαϊκής καταγωγής όπως ψευδώς αναφέρεται σε διάφορα ιστορικά άρθρα και εργασίες.

Η δράση των Δαιμόνων συνεχίστηκε την μεσαιωνική περίοδο και έφτασε στο απόγειο με την δημιουργία του πιο επικίνδυνου εμφυλίου στην ιστορία του έθνους την εικονομαχία.

Στα πλαίσια της σύγκρουσης των δύο παγκόσμιων πολιτισμών (Αριστόκλειος-Διονυσιακός έναρξη 1519 π,Χ.), το Imeprium Romanum του Βοσπόρου είναι το μοναδικό κράτος στον κόσμο που δέχτηκε τόσες πολλές επιθέσεις από πολλούς διαφορετικούς λαούς (324 μ.Χ. εώς 1204 μ.Χ.). Παγκοσμίως ουδέποτε συνέβη κάτι παρόμοιο σε κάποιο άλλο έθνος-κράτος. Όταν εξασθένησε και κατακτήθηκε η Περσική αυτοκρατορία στην θέση της οι παράγοντες της Διονυσιακής Κουλτούρας δημιούργησαν την Αραβική υπερδύναμη.

Η Ρωμαϊκή αυτοκρατορία με πρωτεύουσα την αρχαία Ρώμη, ήταν δημιούργημα των Σιωνιστών-παγανιστών. Οι ίδιοι οι Ρωμαίοι συγκλητικοί δημοσίως με μεγάλη υπερηφάνεια έλεγαν ότι η αρχαία Ρώμη ήταν η νέα πόρνη Βαβυλώνα (G Beck-Η Bυζαντινή χιλιετία). Για όσους δεν γνωρίζουν η Βαβυλώνα ήταν πριν από την Ρώμη το παγκόσμιο κέντρο της αρχαίας θρησκείας. Οι Ιουδαίοι προσπάθησαν με κάθε τρόπο, να πάρουν πίσω την αυτοκρατορία τους, από την ημέρα, που ανέλαβαν, την διοίκηση του Ρωμαϊκού κράτους, οι Έλληνες. Δεν μπορούσαν να δεχτούν ότι το κράτος των σιωνιστών και του Εωσφόρου, έγινε η Αυτοκρατορία του Χριστού και των Ελλήνων.

Τεσσαρακονταπήχυς (Σαραντάπηχος) ονομαζόταν ο Ιουδαίος από την Τιβεριάδα, ο οποίος ήταν ο δημιουργός της αιρέσεως της Εικονομαχίας, και ταυτόχρονα υπήρξε αυτοκρατορικός σύμβουλος του Λέοντα Γ ( Ίσαυρου). Από την ημέρα πού έγινε αυτοκρατορικός σύμβουλος ο Ιουδαίος Σαραντάπηχος, καθιερώθηκαν οι Σημίτες ως πολιτική τάξη στην διοίκηση της αυτοκρατορίας. Την εποχή που ήταν χαλίφης ο Γιεζίδ Β, πηγαίνει μια ομάδα Ιουδαίων και του αναφέρει ότι είναι “προφήτες”-αστρολόγοι. Στην συνέχεια είπαν οι Ιουδαίοι στον Χαλίφη Γιεζίδ ότι αν ήθελε μεγάλες δόξες και να είναι χαλίφης για πολλά χρόνια, η λύση είναι μόνον μια. Θα έπρεπε να απαγορέψει την λατρεία των ιερών εικόνων του Χριστού, των Αγίων και της Παναγίας, από όλους τους υπηκόους του χαλιφάτου. Ο Γιεζίδ τους πίστεψε για αυτό απαγόρευσε την προσκύνηση των ιερών εικόνων, από τους Χριστιανούς υπηκόους του. Όμως μετά από 2,5 έτη πέθανε, αντί να ζήσει πολλά χρόνια, με μεγάλες δόξες, όπως του είχαν “προφητεύσει” οι Εβραίοι.

Στον θρόνο των Ισμαηλιτών ανεβαίνει ο γιος του Χαλίφη, ο Χισάμ, ο οποίος έβγαλε διαταγή να πιάσουν τους Εβραίους “προφήτες”. Οι Εβραίοι όμως επέτυχαν να περάσουν τα σύνορα του Χαλιφάτου και να διαφύγουν. Δυστυχώς οι Χριστομάχοι συνέχισαν της δολοπλοκίες, περί καταργήσεως της λατρείας των εικόνων, μέχρι να εντοπίσουν το κατάλληλο άτομο, ώστε να κάνει πράξη τα σχέδια τους. Στα πλαίσια αυτού του σκοπού πηγαίνουν στα Ελληνοαραβικά σύνορα, σε έναν άγνωστο εκείνη την εποχή στρατιώτη, τον Λέων, για να του “προφητεύσουν” ότι αυτός θα γίνει σίγουρα αυτοκράτορας των Ελλήνων-Ρωμαίων. Επίσης του επισήμαναν ότι όταν γίνει Βασιλιάς, θα τον επισκεφτούν, για να του ζητήσουν μια και μόνον εξυπηρέτηση.

Πράγματι ο Λέων γίνεται αυτοκράτορας, με την αμέριστη υποστήριξη τους και οι ίδιοι Εβραίοι πηγαίνουν στην Κωνσταντινούπολη, να τον συναντήσουν. Όταν τους δέχτηκε ο Λέων, οι Εβραίοι του είπαν ότι δεν θέλουν χρήματα, παλάτια, δόξες και τιμές, σε αντάλλαγμα που του “προφήτευσαν ” ότι θα γινόταν αυτοκράτορας. Το μόνο πράγμα που του ζήτησαν ήταν να απαγορεύσει, από τους Χριστιανούς, την λατρεία των ιερεών εικόνων. Όντος ο Λέων Γ απαγόρευσε την προσκύνηση των εικόνων. Ο Λέων μαζί με τους Εβραίους είναι η αιτία για να ξεκινήσει ο φοβερότερος εμφύλιος στην ιστορία του Ελληνικού Έθνους (117 έτη).

Ένας εμφύλιος ο οποίος απείλησε να διαλύσει την αυτοκρατορία σε θρησκευτικό-πνευματικό, στρατιωτικό, πολιτικό, επίπεδο, με σοβαρότατο κίνδυνο, να πέσει αμαχητί στα χέρια των Αγαρηνών. Σε περίπτωση που δεν είχαν δημιουργήσει, αυτήν την θανατηφόρα μάστιγα-αίρεση, είναι απολύτως βέβαιον ότι το Ελληνικό-Ρωμαϊκό κράτος, θα βρισκόταν σε εποχή ακμής όχι επί της Μακεδονικής Δυναστείας, αλλά επί Κωνσταντίνου του Πέμπτου και της δυναστείας των Ισαύρων. Ο Λέων Γ ήταν ένας αυτοκράτορας που ανέβηκε στον θρόνο, με την υποστήριξη των παγανιστών Ιουδαίων της νέα τάξης.

Με τον θάνατο του Λέοντα του τρίτου στις 18 Ιουνίου του 741 μ.Χ. ο Κωνσταντίνος γίνεται μονοκράτορας. Ήταν συνειδητός εικονομάχος γιατί η προσωπικότητα του είχε διαμορφωθεί σε αυστηρά εικονομαχικό περιβάλλον και η εικονομαχία, η οποία άρχισε το 726 και τελείωσε το 843, αποτελούσε για εκείνον προσωπική θρησκευτική πεποίθηση. Επί της βασιλείας του, η ένταση της διαμάχης εικονομάχων και εικονολατρών κορυφώθηκε.

Αν και ο βασιλιάς Κωνσταντίνος Ε έπεσε στην παγίδα του θρησκευτικού εμφυλίου, κατάφερε να υπερασπιστεί την Ελλάδα με τον καλύτερο τρόπο από τους εξωτερικούς εχθρούς, απαλλάσσοντας προσωρινά το Ρωμαϊκό κράτος από τους αιώνιους διώκτες. Ήταν τόσο μεγάλα τα μαρτύρια των Ελλήνων από τους Βουλγάρους που έσφαζαν, βίαζαν, έκαιγαν, έπαιρναν Ελληνίδες για σκλάβες, που την εποχή του Μιχαήλ του Α Ραγκαβέ όπου είχε πλέον αποκατασταθεί προσωρινά η λατρεία των εικόνων, οι απελπισμένοι κάτοικοι της Βασιλεύουσας- Κωνσταντινουπόλεως, που στην πλειοψηφία τους ήταν εικονολάτρες, πήγαιναν στον τάφο του εικονομάχου Κωνσταντίνου του Ε, παρακαλώντας με προσευχές, λιτανείες, λειτουργίες να αναστηθεί, για να κυνηγήσει εκ νέου τους Βούλγαρους και να τους γλυτώσει από τα αβάσταχτα μαρτύρια που τους είχαν βρει από τον βάρβαρο Τουρκικό αυτό λαό.

Aκολούθησε σαφή εικονομαχική πολιτική και ξεκίνησε έναν ανελέητο διωγμό κατά τών μοναστηριών. Εν τούτοις κανένας άλλος εικονομάχος αυτοκράτορας δεν συκοφαντήθηκε τόσο πολύ από τους Εικονολάτρες ιστορικούς, οι οποίοι χαρακτήριζαν τον Κωνσταντίνο «πολυκέφαλο δράκο», «σκληρό διώκτη τής μοναστικής ζωής». Συνεπώς είναι πολύ δύσκολο να σχηματίσουμε αμερόληπτη γνώμη και να γνωρίζουμε όλα τα πεπραγμένα του Κωνσταντίνου. Η παρατήρηση ξένου ιστορικού ότι υπήρξε το πιο τολμηρό και ελεύθερο πνεύμα στην ιστορία του Imperium Romanum αποτελεί μεγάλη υπερβολή,

Όταν ανέβηκε στον Ρωμαϊκό θρόνο ο Κωνσταντίνος, οι ευρωπαϊκές επαρχίες ήταν ακόμη αφοσιωμένες στην λατρεία των εικόνων, σε αντίθεη με τις επαρχίες τής Μικράς Ασίας, οι οποίες είχαν ήδη ανάμεσα στους πληθυσμούς τους αρκετούς Εικονομάχους. Ο Κωνσταντίνος πέρασε τα δύο πρώτα χρόνια τής εξουσίας του επιχειρώντας να καταπνίξει την επανάσταση του Αρταβάσδου. Η απόσπαση του θρόνου από τον σύζυγο της αδελφής του, έδειξε στον Κωνσταντίνο ότι η λατρεία των εικόνων ήταν εφικτό να αποκατασταθεί χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια. Για αυτό και αναγκάστηκε να προχωρήσει σε μια σειρά πολύ σκληρών μέτρων, με στόχο την ενδυνάμωση του εικονομαχικού κινήματος. Με κίνητρο αυτή την ιδεολογία αποφάσισε να συγκαλέσει μία Σύνοδο που θα έθετε τις βάσεις για την Θεολογική πολιτική του και θα εξασφάλιζε το κύρος για την επιβολή των νόμων και των πεποιθήσεων του στους υπηκόους χωρίς αντίσταση.

Η Σύνοδος της Ιέρειας έγινε το 754 στην Ασιατική ακτή τού Βοσπόρου. Στην Σύνοδο δεν παραβρέθηκαν οι τέσσερις πατριάρχες, καθώς η έδρα τής Κωνσταντινουπόλεως ήταν κενή, ενώ Αντιόχεια, Ιερουσαλήμ και Αλεξάνδρεια δεν επιθυμούσαν να συμμετέχουν. Επίσης οι αντιπρόσωποι τού Πάπα δεν παρουσιάστηκαν στις συνεδριάσεις. Στο γεγονός αυτό βασίστηκε η Αυγούστα Ειρήνη για να κηρύξει τις αποφάσεις αυτής της συνόδου άκυρες.

Το διάταγμα τής Συνόδου τού 754 καταδίκαζε την λατρεία των ιερών εικόνων. Εκτός από την σημασία τής προκηρύξεως το διάταγμα αυτό είναι σημαντικό από πολιτική άποψη, καθώς καθιστά όσους αποδέχονται την Εικονολατρία ενόχους και άξιους τιμωρίας από τον αυτοκράτορα. Η πιστοί των Εικόνων τέθηκαν υπό τη δικαιοδοσία τής εγκόσμιας εξουσίας. Η Σύνοδος στο παλάτι τής Ιέρειας αναθεμάτισε μεταξύ άλλων τον "ξυλολάτρην" Πατριάρχη Γερμανό και τον Ιωάννη Δαμασκηνό τον "επιρρεπή" προς τους Αγαρηνούς τους εχθρούς τής Αυτοκρατορίας. Ο Ιωάννης Δαμασκηνός σύμφωνα με την κυβέρνηση του Βοσπόρου, ήταν ο διδάσκαλος τής ασεβείας και παραποιούσε το Ευαγγέλιο.

Η ομόφωνη απόφαση τής Συνόδου προξένησε πολύ ισχυρή εντύπωση στο Χριστεπώνυμο πλήρωμα. Το ποίμνιο κλήθηκε να ορκισθεί ότι θα εγκατέλειπε την λατρεία των εικόνων. Η καταστροφή των εικόνων υπήρξε ανελέητη και άνευ προηγουμένου. Οι εικόνες κομματιάζονταν, καίγονταν, επιζωγραφίζονταν και εξετίθεντο σε διάφορες προσβολές. Ιδιαίτερα βίαιος υπήρξε ο διωγμός τής λατρείας τής Θεοτόκου.

Ο Κωνσταντίνος Ε ήταν ανένδοτος ως προς τα μοναστήρια και διεξήγαγε μία σταυροφορία εναντίον των μοναχών τους οποίους θεωρούσε «ειδωλολάτρες και οπαδούς τού σκότους» !!! Ο αγώνας του εναντίον τού Μοναχισμού φθάνει σε τέτοιο σημείο εντάσεως ώστε ορισμένοι μελετητές υποστηρίζουν ότι είναι δύσκολο να αποφανθεί κανείς αν οι μεταρρυθμίσεις αυτής τής περιόδου στρέφονταν εναντίον των εικόνων ηρ εις βάρος τών μοναχών. Τούς υποχρέωσαν να φορούν πολιτική ενδυμασία και ορισμένους τούς ανάγκασαν, διά τής βίας ή με απειλές, να παντρευτούν. Όλα αυτά τα μέτρα είχαν ως αποτέλεσμα την βίαιη μετανάστευση των μοναχών σε περιοχές που δεν επηρεάζoταν έντονα από τους διωγμούς. Αρκετοί ιστορικοί πιστεύουν ότι η Ιταλία δέχθηκε περίπου 50000 μοναχούς-μοναχές. Το γεγονός αυτό υπήρξε κομβικής ιστορικής σημασίας σχετικά με την τύχη τής Νότιας Ιταλίας, γιατί ενίσχυσε το Ελληνορθόδοξο στοιχείο.

Η άσκηση βίας από την Ρωμαϊκή εξουσία σε συνδυασμό με την έλλειψη πίστεως μελών τού ανώτερου Ορθόδοξου κλήρου, τα οποία αποδέχθηκαν τις αποφάσεις της Εικονομαχικής Συνόδου, αποτελούσαν έναν ασταθή παράγοντα σχετικά με την αποκατάσταση των Ιερών Εικόνων.

Η θανάσιμη κατάρα της εικονομαχίας ελάχιστα έλειψε να διαλύσει το κράτος. Όλες οι αιρέσεις είχαν πάντοτε έδρα την Μικρά Ασία. Αρχηγούς της εικονομαχικής αίρεσης, θεωρούσαν οι πατριάρχες Γερμανός και Ταράσιος τον επίσκοπο Νακολείας Κωνσταντίνο και τον Ιουδαίο από την Τιβεριάδα, τον Σαρατνάπηχο. Οι αιρέσεις προέρχονταν από τα ανατολικά σύνορα, οι λαοί που συνόρευαν με την Ελλάδα φρόντιζαν να μας πολεμούν όχι μόνον με τα όπλα αλλά δημιουργώντας και θρησκευτικές εμφύλιες διαμάχες. Ο Κωνσταντίνος ο Ε έκανε φοβερές διώξεις στους Έλληνες χριστιανούς εικονολάτρες. Το 762 μ.Χ. έχουμε την πρώτη εκτέλεση Έλληνα υπηκόους γιατί λάτρευε τις εικόνες του Χριστού και των αγίων. Το 765 μ.Χ. η μεμονωμένη βία γενικεύτηκε ,μια χωρίς προηγούμενο βία εναντίον των Ελλήνων εικονολατρών.

Μεταξύ άλλων θανατώνεται ο ηγούμενος της Μονής Αυξεντίου Στέφανος. Τον Αύγουστο του επομένου έτους καλόγεροι υποχρεώθηκαν να παρελάσουν μέσα στον ιππόδρομο. Τέσσερις μέρες αργότερα 19 στρατιωτικοί και πολιτικοί αξιωματούχοι ταπεινώθηκαν δημόσια. Από αυτούς άλλοι εκτελέστηκαν, άλλους τους τύφλωσαν και τους εξόρισαν αφαιρώντας τους όλα τα αξιώματα. Πρωτοπαλίκαρο στις διώξεις των εικονολατρών ήταν ο στρατηγός του θέματος των Θρακησίων Μιχαήλ Λαχανοδράκων. Ήταν φανατικός εικονομάχος, με εντολή του αυτοκράτορα, διέλυσε τα Μοναστήρια της Μικράς Ασίας και έσφαξε πολλούς μοναχούς.

Σύμφωνα με τον Θεοφάνη ο Λαχανοδράκων εκποίησε όλα τα μοναστήρια, ανδρικά-γυναικεία, όλα τα ιερά σκεύη, βιβλία και ζώα, και όση περιουσία είχαν και το αντίτιμο τους το έδωσε στο βασιλιά. Όσα βιβλία βρήκε γραμμένα από μοναχούς και πατέρες τα έκαψε. Εάν κάποιος είχε κρυμμένο λείψανο αγίου, το έκαιγε κι αυτό και τιμωρούσε τον κάτοχο του ως ασεβή. Πολλούς μοναχούς σκότωσε με το μαστίγωμα, άλλους με ξίφος και αναρίθμητους τύφλωσε. Άλλους, τους αλείφε με λάδι κεριού τα γένια, τους έβαζε φωτιά κι έτσι τους έκαιγε τα πρόσωπα και τα κεφάλια κι άλλους τους εξόριζε αφού τους βασάνιζε πολύ.

Τελικά δεν άφησε σε όλη την επαρχία του ούτε έναν εικονολάτρη ιερέα. Όταν το έμαθε αυτό ο βασιλιάς που μισεί το αγαθό, του έγραψε τις ευχαριστίες του. Ανάγκασε χιλιάδες μοναχούς να φύγουν από την Ελλάδα και να πάνε στην Ιταλία απειλώντας τους ότι ή θα αποσχηματισθούν και θα παντρευτούν ή θα τυφλωθούν και θα εξοριστούν. Κατά τους διωγμούς των εικονομάχων, οι εικονόφιλοι κατέφυγαν προς τα νησιά του Αιγαίου πελάγους, το Άγιον Όρος, την Κάτω Ιταλία-Σικελία ιδρύοντας καινούρια μοναστικά κέντρα, παίρνοντας μαζί τους λείψανα αγίων, ιερά κειμήλια και εικόνες όπως τη μεταφορά της πανίερης εικόνας της Παναγίας της Προυσιώτισσας από την Προύσα της Βιθυνίας στην περιοχή της σημερινής Μονής Προυσσού στην Ευρυτανία.

Ο στρατηγός Μιχαήλ Λαχανοδράκων κυριολεκτικά οργίασε, βάζοντας καλόγερους να παντρεύονται καλογριές με το ζόρι, όπως και καλόγερους να φιλούν δημόσια μοναχές. Έκαιγε τα γένια των μοναχών και ιερέων. Εκποιούσε τις περιουσίες των μοναστηριών και έκαιγε χειρόγραφα από τις μονές. Ακόμη κατέστρεψε μοναστήρια και έκαψε τα ιερά βιβλία, εικόνες κλπ. Πάντοτε θα έχει τον σεβασμό μας για τα μεγάλα επιτεύγματα του και ταυτόχρονα θα μας προκαλεί θλίψη-οργή, για ότι έπραξε ενάντια στην Ορθοδοξία. Οι ίδιοι όμως άνθρωποι, ο Κωνσταντίνος ο Ε και ο στρατηγός Μ. Λαχανοδράκων, όταν χρειάστηκε υπερασπίστηκαν στο ακέραιο την αυτοκρατορία από τους εξωτερικούς εχθρούς (Βούλγαρους, Άραβες). Ενδεικτικό ήταν ότι ο στρατηγός Μιχαήλ Λαχανοδράκων, σκοτώθηκε σε μεγάλη ηλικία στο πεδίο της μάχης, ενάντια στους Βούλγαρους στις 20 Ιουλίου του 792 στην περιοχή Μαρκέλλαι.

Κλείνοντας την εργασία μου να επισημάνω ότι δεν έχω κάτι προσωπικό με κανέναν συνάνθρωπο μου που ανήκει στην Διονυσιακή Κουλτούρα. Εν τούτοις γιατί βρισκόμαστε στην κορύφωση του υβριδικού πολέμου και θα έχουμε και άλλες καταστροφές (Τέμπη, Έβρος, Θεσσαλία), είναι ζήτημα εθνικής επιβιώσεως η αποκατάσταση της αλήθειας.

(1) ΑΠΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΕΣ ΕΡΓΑΣΙΕ ΜΟΥ. ΠΩΣ ΚΑΤΑΚΤΑ ΚΑΙ ΜΕ ΠΟΙΟΥΣ ΤΡΟΠΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ Ο ΕΩΣΦΟΡΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΑΡΧΙΔΑΙΜΟΝΕΣ ΤΟΥ SAVAZIOS-ΔΙΟΝΥΣΟΣ ΚΑΙ ΑΠΟΛΛΩΝ ;

Από το 2006 που ξεκίνησα να γράφω την στήλη Επικρατέειν η Απόλλυσθαι-Ισχύς Δια της Γνώσεως, έχω αναφέρει σε δεκάδες εργασίες μου ότι όλα τα έθνη που ασπάζονται την Διονυσιακή κουλτούρα έχουν κοινή πολιτική-στρατιωτική, οικονομική, κοινωνική, θρησκευτική και ερωτική ιδεολογία. Σοδομισμοί, στοματικά-καταπόσεις, όργια, αιμομιξίες και πάσης φύσεως σεξουαλικές παρεκτροπές γινόταν στην αρχαία Ελλάδα και δυστυχώς εκ νέου στην σημερινή εποχή. Όλες αυτές οι σεξουαλικές πράξεις, αποτελούν από τα πανάρχαια χρόνια το βασικότερο λατρευτικό τυπικό του Εωσφόρου.

Τις προαναφερόμενες εμετικές-αισχρότατες ερωτικές δραστηριότητες, τις έκαναν και τις κάνουν όσοι πιστεύουν στον Εωσφόρο, για να τιμήσουν τον μιαρό τους αφέντη και παράλληλα να αποκτήσουν δυνάμεις. Τα φιλιά στο στόμα με την γλώσσα συμβολίζουν τον αρχαίο Όφι-Εωσφόρο και παράλληλα είναι πολύ εμετικά και τρομερά αηδιαστικά. Στον αντίποδα τα αγνά ερωτικά Ελληνοχριστιανικά φιλιά στο στόμα χωρίς γλώσσα, μας δίνουν ζωή-ψυχική αρμονία, ενέργεια, δημιουργικότητα, λογική, καλοσύνη και ανθρωπιά.

Όταν ο Όφις (Εωσφόρος-Savazios) ενεργοποιηθεί μέσω διαλογισμών και ερωτικών πράξεων όπως το φιλί με την γλώσσα, ο σοδομισμός, ο στοματικός έρωτας, τα όργια, την λαγνεία, τα μαγιό μπικίνι ανελίσσεται μέσω των επτά τσάκρα. Το αποτέλεσμα είναι ότι επέρχεται έντονη συνειδητότητα-φώτιση, έχουμε απόκτηση πνευματικών ικανοτήτων και παντογνωσία. Η κόμπρα που υπάρχει σε πολλές τοιχογραφίες και ζωγραφιές στην αρχαία Αίγυπτο, συμβολίζει την διευρυμένη συνειδητότητα μετά απο την ανέλιξη του Όφι-Savaziou. Αυτή είναι η πραγματική βάση του Σατανισμού με την ανέλιξη του αρχαίου Όφι-Δράκου. Αυτοί που επιτυγχάνουν να ενεργοποιήσουν και να ανελίξουν την ενέργεια Κουνταλίνι, βρίσκονται σε πολύ υψηλότερα πνευματικά επίπεδα και δεν μπορούν να εξαπατηθούν από τον χριστιανισμό και τα σχετικά τους προγράμματα !!! Αυτά διδάσκουν μεταξύ πολλών άλλων οι μυσταγωγοί του Διονυσιακού πολιτισμού.

Ο Διονυσιακός πολιτισμός στον ερωτικό τομέα επανήλθε την σύγχρονη εποχή από τον Άλιστερ Κρόουλυ. Ο Κρόουλι τον ονόμασε σεξουαλική μαγεία. Σύμφωνα με τον Κρόουλι η γνώση της ερωτικής-Βακχικής μαγείας ήταν το μεγαλύτερο μυστικό των μυστικών ταγμάτων της αρχαιότητας και αποκαλύπτεται μόνο στους μυσταγωγούς. Η δύναμη της μαγείας μέσω της σεξουαλικής αναπαραγωγής, προέρχεται από τα αρχαία μυστήρια. Επίσης στοιχεία μπορούν να βρεθούν στον Ινδουισμό, τον Ταοϊσμό και στις μεσαιωνικές μυστικές εταιρείες όπως οι Ναΐτες. Στο σύγχρονο δυτικό κόσμο το O.T.O λέγεται ότι είναι ο κληρονόμος αυτής της διαδρομής, όπως ανέφερε το μεγάλο θηρίο,-Άλιστερ Κρόουλυ και ο βοηθός ιερέας του, ο Theodor Reuss.

Ο Theodor Reuss αναφέρει ότι το O.Τ.Ο. είναι ένα σώμα μυημένων, στα χέρια των οποίων συγκεντρώθηκε η μυστική γνώση όλων των ανατολίτικων ταγμάτων και όλων των υφισταμένων τεκτονικών βαθμών.

Το τάγμα είχε ανακαλύψει τα μεγάλα μυστικά των Ναϊτών ιπποτών, την μαγεία του σεξ, το κλειδί για την αρχαία Αιγυπτιακή και την Ερμητική παράδοση, αλλά και όλα τα μυστικά της φύσης, όλους τους συμβολισμούς του Τεκτονισμού και όλα τα απόκρυφα τάγματα. Η βασική αρχή πίσω από αυτό το "μεγάλο μυστικό" είναι η σεξουαλική διέγερση, ή "δύναμη ζωής". Αυτή είναι μια ενέργεια που χρησιμοποιείται μόνον για μαγικούς σκοπούς. Ο Άλιστερ Κρόουλι δίδαξε την σεξουαλικό σατανισμό μέσα από την Ταντρική Γιόγκα. Στην ταντρική μαγεία η βασική προυπόθεση είναι η αύξηση της ενέργειας. Η ενέργεια αυτή είναι γνωστή ως το φίδι της φωτιάς.

Αυτή η μυστηριώδης ενέργεια παραμένει στο χαμηλότερο από τα επτά τσάκρα, η οποία μπορεί να ενεργοποιηθεί με δύο διαφορετικές μεθόδους που παραδοσιακά ονομάζονται, δεξί και αριστερό μονοπάτι. Το δεξί παραχωρεί την υπεροχή στην αρσενική αρχή, το αριστερό στην θηλυκή. Καθώς η ισχύς του φιδιού ανορθώνεται σύμφωνα με τους διορατικούς, ανεβαίνει την ραχοκοκαλιά του μύστη, ενεργοποιώντας κάθε τσάκρα, μέχρι που φτάνει στον εγκέφαλο και ονομάζεται συμβολικά, το κεφάλι του φιδιού, όπως αυτό απεικονίζεται ξεκάθαρα στα Αιγυπτιακά αγάλματα. Την ταντρική γιόγκα-Ερωτική μαγεία δίδαξε στους μύστες και στα κλειστά τάγματα μαγείας το λεγόμενο θηρίο, ο Άγγλος παγανιστής-εωσφοριστής Άλιστερ Κρόουλι.

Ο παγανιστής Κρόουλι ήταν φανατικός λάτρης του Savaziou-Βάκχου, του Πάνα και των Διονυσιακών οργίων. Στον σύγχρονο κόσμο η tantric yoga είναι η τέχνη του αποκρυφισμού στην σεξουαλική μαγεία. Η ιδέα που “εισήχθη”, από τον Βρετανό αποκρυφιστή Άλιστερ Κρόουλυ (Aleister Crowley), βρίσκεται πλέον στο επίκεντρο των διδασκαλιών των διαφόρων μυστικών ομάδων. Οι σχέσεις του Άλιστερ Κρόουλυ με την Ινδική Γιόγκα και την Τάντρα ήταν σημαντική και ιδιαίτερη.