Φοίνικες, Για τους Φοίνικες, τους συνιδρυτές του Ναού του Σολομώντα, μιλήσαμε ήδη. Ο Χιράμ, βασιλιάς της Τύρου, εξ αίματος συγγενής του Κάδμου και του Διονύσου, φέρεται να γράφει στον Σολομώντα: «ευλογητός Κύριος ο Θεός Ισραήλ ος εποίησεν τον ουρανόν και την γην…»
Τhe Times of Voulgaroktonos : Αν και δεν συμφωνώ σε όλα όσα έχει γράψει ο Δημήτρης Σκουρτέλης, εν τούτοις οι έρευνες του σχετικά με την ξενόφερτη Ολύμπια Θρησκεία είναι πολύ αξιόλογες.
Τροία μια Σημιτική-Φοινικική αποικία. ΜΕΡΟΣ Α.
12) Όλα τα καλά παιδιά
Στις Πράξεις των Αποστόλων εμφανίζονται συγκεντρωμένοι στην Ιερουσαλήμ διάφοροι προσήλυτοι ποικίλης καταγωγής, μάρτυρες του θαύματος της Πεντηκοστής. Και αυτοί είναι, επί το πλείστον, λαοί σύμμαχοι των Τρώων: «...Πάρθοι καὶ Μῆδοι καὶ Ἐλαμῖται, καὶ οἱ κατοικοῦντες τὴν Μεσοποταμίαν, Ἰουδαίαν τε καὶ Καππαδοκίαν, Πόντον καὶ τὴνἈσίαν, Φρυγίαν τε καὶ Παμφυλίαν, Αἴγυπτον καὶ τὰ μέρη τῆς Λιβύης τῆς κατὰ Κυρήνην, καὶ οἱ ἐπιδημοῦντες Ῥωμαῖοι, Ἰουδαῖοί τε καὶ προσήλυτοι, Κρῆτες καὶ Ἄραβες, ..»
13) Φρύγες και Ασκάνιοι
Οι Φρύγες, μαζί με τους Λυδούς, είναι και αυτοί ευλογημένοι: «καὶ καταλείψω ἐπ' αὐτῶν σημεῖα καὶ ἐξαποστελῶ ἐξ αὐτῶν σεσῳσμένους εἰς τὰ ἔθνη εἰς Θαρσις [Ταρσός, Κιλικία] καὶ Φουδ» [Φρυγία] «καὶ Λουδ» [Λυδία] «καὶ Μοσοχ καὶ Θοβελ καὶ εἰς τὴν Ἑλλάδα καὶ εἰς τὰς νήσους τὰς πόρρω» Το «Φούδ» εξηγείται συχνά ως «Αφρική», αλλά η ερμηνεία «Φρυγία» είναι πιθανότερη. Γνωρίζουμε ήδη πως οι βασιλιάδες της Φρυγίας ήταν Φοινικικής καταγωγής.
Επίσης, οι Ασχανάζ- Ασκάνιοι, οι «Μικροί Φρύγες» του Ελλησπόντου, είναι επίσης Μαχητές του Κυρίου: «Άρατε σημείον επί της γης, σαλπίσατε εν έθνεσι σάλπιγγι, αγιάσατε επ’ αυτήν έθνη, παραγγείλατε επ΄αυτήν βασιλείαις Αραράτ παρ’ εμού και τοις Ασχαναζαίοις,επιστήσατε επ’ αυτήν βελοστάσεις, αναβιβάσατε επ’ αυτήν ίππον ως ακρίδων πλήθος. αναβιβάσατε επ’ αυτήν έθνη, τον βασιλέα των Μήδων και πάσης της γης, τους ηγουμένους αυτού και πάντας τους στρατηγούς αυτού» /…/ «Επίβητε επί τους ίππους, παρασκευάσασθαι τα άρματα, εξέλθατε, οι μαχηταί Αιθιόπων και Λίβυες καθοπλισμένοι όπλοις. και Λυδοί, ανάβητε, εντείνατε τόξον. και η ημέρα εκείνη Κυρίω τω Θεώ ημών ημέρα εκδικήσεως του εκδικήσαι τους εχθρούς αυτού…»
Υπάρχει και χάρτης!
Ας προσθέσουμε πως και οι ίδιοι οι Εβραίοι, σήμερα, θεωρούν τις περισσότερες από τις προαναφερθείσες Μικρασιατικές περιοχές ως μέρη του Κράτους του Ισραήλ που τους υποσχέθηκε ο Θεός. Η Βίβλος περιλαμβάνει σε αυτές, διφορούμενα, τη γη των Χετταίων, όπου ανήκε η Τροία, έστω σαν υποτελής, και που περιλαμβάνεται, σύμφωνα με το Θεό, στο Ισραήλ… (Οι μεταφράσεις και παραλλαγές της Βίβλου είναι αντιφατικές ή διαφοροποιούνται σε αυτό ακριβώς το σημείο –Ιησούς του Ναυή Α, 4- )
Υπάρχει μάλιστα δημοσιευμένος και ο ανάλογος χάρτης, όπου οι Εβραίοι μας κάνουν τη… χάρη να μην περιλαμβάνουν τα Μικρασιατικά παράλια, αντιφάσκοντας με την Αγγλική παραλλαγή του Ιερού τους Βιβλίου που επικαλούνται…Το πιθανότερο, βέβαια, είναι πως το Βιβλικό κείμενο, σε όλες τις παραλλαγές του, μιλά μόνο για Μεσανατολικές περιοχές. Αλλά τα στοιχεία που ήδη αναφέραμε, ενισχύουν αυτές τις Εβραϊκές θέσεις, περισσότερο από το συγκεκριμένο Βιβλικό εδάφιο… Αυτά, όμως, δεν τεκμηριώνουν ομοφυλία, αλλά συγγένεια, πιότερο πολιτική, πνευματική και θρησκευτική. Είναι άλλωστε πεντακάθαρο, πως φορέας αυτής της συγγένειας ή επιρροής, δεν ήταν οι ίδιοι οι Εβραίοι, αλλά οι «αδελφοί» τους, οι Φοίνικες. Κοντά στον βασιλικό, ποτίζεται και η γλάστρα.Από τον ιστότοπο:
http://www.britam.org/Questions/QuesLand.html
Συνοπτικά:
Συνεπώς, οι ίδιοι οι Τρώες, αλλά και οι περισσότεροι σύμμαχοι της Τροίας συνδέονται φυλετικά, πολιτικά, ή θρησκευτικά με τους «Άγιους Τόπους», βοήθειά μας… Ακόμη, πολλά ονόματα Σημιτικής προέλευσης μέσα και γύρω από την Τρωάδα, αποδείχνουν Φοινικική επιρροή. (Δάρδανος, Ιάρδανος, Ασκάνιος, Σόλυμοι, Έλυμος, Κόων, Τεύκροι, κλπ.)
Από όσα αναφέραμε, συνάγουμε πως το Φοινικικό στοιχείο ήταν παρόν στην Τροία, και τα έμμεσα στοιχεία που παρουσιάσαμε, βαφτίζουν Ιουδαιοφοινικικό όλο τον βασιλικό οίκο της πόλης. Όλοι οι παραπάνω θεωρούνται... Ελληνικής καταγωγής από διάφορους Νεο-Έλληνες, που μάλιστα αυτοαποκαλούνται... Εθνικιστές και... Αντισημίτες. Να ο λόγος:
Παρένθεση: Έμβλημα της Γαλλικής Επανάστασης είναι ο Φρυγικός σκούφος του Πάρη. Τρώες πρόσφυγες θεωρείται πως εποίκισαν και κυβέρνησαν την προϊστορική Ρώμη. Πολλοί Δυτικοί Βασιλικοί οίκοι καυχιόνται πως έχουν Τρωική καταγωγή.
Αν η Ρώμη είναι το αρχέτυπο της Δυτικής Ευρώπης, πρέπει να την θεωρήσουμε δημι-ούργημα Τρώων αποίκων που κατάγονταν από τη Γη Χαναάν, και ειδικά από τη φυλή των Ασκεναζίμ (Ασκανίων) όπου ανήκαν ο Αινείας και ο απόγονός του Ιούλιος Καίσαρας. Συμπληρωματικά, κατάγονταν και από την φυλή Κιττείμ… Η μόνη Ελληνική συμμετοχή στη Ρώμη,είναι αυτή του Τήλεφου, γιου του Ηρακλή, αρχηγού, αλλά όχι γενάρχη των Κιττείμ – Λατίνων. Και ακόμα, για να επιβεβαιωθεί και αυτή η ελάχιστη Ελληνική συμμετοχή στην Ρωμαϊκή γενεαλογία, θα έπρεπε να αποδειχτεί πως ο Τήλεφος ήταν γιος του Ηρακλή – Αλκαίου (του Έλληνα) και όχι του Ηρακλή- Ντιμπτάν, Δισανδάν, Σανδάν, ή Σαμψών, (του Ιουδαιοφοίνικα Μελκάρθ) πράγμα δύσκολο, γιατί στην Ελλάδα τον είχαν πετάξει έκθετο, στο δρόμο, όταν γεννήθηκε…
Ο Αντισημιτισμός των σύγχρονων «Αρίων» Ευρωπαίων φαίνεται γελοίος, καθώς και οι κραυγές κατά του δήθεν εξωευρωπαϊκού Ιουδαιοχριστιανισμού. Γι αυτό προσπαθούν να βαφτίσουν τους Τρώες Έλληνες, ενώ, φαίνεται καθαρά πως, από τα βάθη της προϊστορίας η Ελλάδα στάθηκε ο αιώνιος αντίπαλος της Δύσης, πριν καν αυτή βρεθεί στην… Ευρώπη. Η Ελλάδα έχει μόνο έναν εχθρό, την Ασία, που την έχει ζώσει από παντού, ειδικά από τα Δυτικά...
Αυτό το συμπέρασμα αντιτίθεται στην πολιτική, φιλοσοφική και εκπαιδευτική κατεύθυνση του Νεοελληνικού κράτους, αλλά συμφωνεί απόλυτα με τα διδάγματα της ιστορίας μας, αρχαίας, μεσαιωνικής και νέας, που θέλουμε να αγνοούμε. Οι επαφές μας με την Ασιατική Ιουδαϊκή Δύση ήταν (και θα είναι) ανέκαθεν καταστροφικές, αλλά εμείς την θεωρούμε φυσικό μας σύμμαχο. Έτσι, κρύβουμε, ή χειρότερα, δεν βλέπουμε, τα αδιαμφισβήτητα στοιχεία που παρουσιάζονται εδώ… Είναι… εθνικό συμφέρον! (να παρουσιάζουμε τους εχθρούς μας για φίλους;) Και μετά, αναρωτιόμαστε τι πάει στραβά στην Ψωροκώσταινα.
Τρωικά ονόματα και γλώσσες
Μαρτυρίες και ενδείξεις περί Τρωικής γλώσσας. Στα Χιττιτικά αρχεία, οι Τρώες έχουν, μας λένε, Ελληνικά και Ασιατικά ονόματα. (Κουκουνί, Βαλμού - Αλαξάντου-Αλέξανδρος, το όνομα του Πάρη) Η αντιστοιχία του Αλαξάντου με το Ιουδαιοφοινικικό Αλ και Αλλάχ, Θεός, είναι ανησυχητική, βέβαια… Στην ουσία, τα μόνα Ελληνογενή ονόματα στα Χιτιτικά αρχεία είναι αυτό, (ήδη αποδείξαμε πως δεν είναι Ελληνικό αφού το άλλαξαν οι… Έλληνες σε Πάρη) και το Απαλιούνας = Απόλλων. Και αυτό δεν είναι Ελληνικό, μια που ούτε οι αρχαίοι ούτε οι σύγχρονοι συμφωνούν στην ερμηνεία του «Απόλλων», που είναι σε κάθε περίπτωση υποτιμητική. (=αυτός που απωθεί, ή αυτός που καταστρέφει) Συνεπώς, η ρίζα του δεν είναι Ελληνική, αλλά Ελληνοποιημένη, με αποτέλεσμα την περίεργη ετυμολογία του. (Αφιερώνουμε ειδικό κεφάλαιο)
Άρα, Ελληνικά ονόματα από την Τροία στα Χιτιτικά αρχεία, δεν υπάρχουν!
Τα Ελληνικά ονόματα των Τρώων
Τα Τρωικά ονόματα στην Ιλιάδα, αντίθετα, είναι 99% Ελληνικά, και είναι αυταπόδεικτα κατασκευασμένα από τον Όμηρο, γιατί έχουν συμβολικό νόημα, αλλά και γιατί οι αναφερόμενοι από αυτόν ως αλλόγλωσσοι και βαρβαρόφωνοι σύμμαχοι των Τρώων έχουν επίσης Ελληνικά ονόματα. Ο Πλάτωνας, επίσης, θεωρεί πως τα Ελληνικά ονόματα των Τρώων είναι κατασκευασμένα από τον Όμηρο («τω Έκτορι αυτός έθετο το όνομα Όμηρος») και είναι συμβολικά. Έκτωρ, πχ, σημαίνει «βασιλιάς» (από το «κτήσις») και την ίδια έννοια έχει το όνομα του γιου του, «Αστυάναξ».
Ο Στράβωνας προσθέτει πως πολλές από τις πόλεις που αναφέρει ο Όμηρος (με Ελληνικά ονόματα) δεν υπήρχαν την εποχή των Τρωικών, αλλά ήταν νεότερες Ελληνικές αποικίες.
Ο Όμηρος δίνει το Ελληνικότατο και συμβολικό επίσης όνομα Αμφίμαχος σε έναν αρχηγό των Καρών που όμως αποκαλούνται «βαρβαρόφωνοι»! Στον Τρωικό στρατό: «αλλά γλώσσ' εμέμεικτο, πολύκλητοι δ' έσαν άνδρες» [οι γλώσσες ήταν ανακατωμένες και είχαν μαζωχτεί από πολλά μέρη]. Επισημαίνει πως κάθε απόσπασμα διαφορετικού έθνους έπρεπε να διοικείται από ομόγλωσσο αρχηγό, για να καταλαβαίνονται.Τη μια λοιπόν μας λέει πως οι Τρώες δεν είχαν ίδια γλώσσα με τους συμμάχους τους, και αλλού τους παρουσιάζει να συζητάνε όλοι μαζί, ή τον Έκτορα να τους διατάζει συνολικά. Από την άλλη, οι Έλληνες παρουσιάζονται να συζητάνε άνετα με όλους τους συμμάχους των Τρώων, που είχαν διάφορες γλώσσες –κατά τον Όμηρο πάντα!
Ο Λύκιος Σαρπηδών και ο Θράκας Ακάμας συνομιλούν με τον Τρώα Έκτορα χωρίς μεταφραστή [Ε 460 κ.ε.] Ο Έκτορας φωνάζει: «Τρώες και Λύκιοι και όλοι οι Δάρδανοι…». Και στο Ρ 220, ο Έκτορας λέει: «Λογής λογής φυλές, ακούστε με, γειτόνοι σύμμαχοί μας…» Σε τι γλώσσα μιλάει σε όλους ταυτόχρονα;
Αυτές οι εκφράσεις επαναλαμβάνονται στο Έπος όπως στα Δημοτικά τραγούδια: «κι απηλογήθη κι είπε τους και λέει και λαλεί τους…» Δεν σημαίνουν τίποτα, παρά εξομαλύνουν το μέτρο του ποιήματος και προετοιμάζουν μια αλλαγή στην εξέλιξη της πλοκής. Αλλιώς, η επαναλαμβανόμενη επίκληση του Έκτορα, αντιφάσκει με τις «μεμειγμένες» γλώσσες στο Έπος, όταν μάλιστα σε άλλο σημείο επισημαίνεται η ανάγκη κάθε έθνος να διοικείται από τον δικό του ηγέτη για να συνεννοούνται στη γλώσσα τους, πράγμα που σημαίνει πως δεν υπήρχε κοινή γλώσσα ανάμεσα στους συμμάχους.
Για να καταλάβουμε τι σημαίνει «ποιητική άδεια», ας αναρωτηθούμε πόσοι από μας έχουν παραξενευτεί όταν βλέπουν τους… εξωγήινους να μιλάνε αγγλικά στις ταινίες επιστημονικής φαντασίας. Άλλωστε, μετά από «δέκα» χρόνια πολιορκίας, οι αντίπαλοι έπρεπε να έχουν βρει τρόπο συνεννόησης. Έτσι, οι συνομιλίες των Τρώων με τους Έλληνες «στην ίδια γλώσσα» είναι «ποιητική άδεια», και δεν είναι βάσιμο επιχείρημα, γιατί ο Όμηρος αντιφάσκει στο θέμα.
Ο αρχηγός των Λυκίων, που συγκαταλέγονται στους «πολύκλητους», είναι ο αγαπημένος γιός του Δία, ο Σαρπηδόνας. Και πριν μιλήσουμε για Ελληνική δυναστεία που κυβέρναγε την Λυκία, [ήταν απόγονος του Βελλερεφόντη] ας προσέξουμε πως: τον αρματηλάτη του Σαρπηδόνα τον λέγανε Θρασύμηλο, τον υποδιοικητή του Γλαύκο, δύο πολεμιστές του ονομάζονται Μάρης και Ατύμνιος, και ο πατέρας τους Αμισώδαρος. Συνεπώς, όλοι έχουν Ελληνικά ονόματα. Οι Έλληνες ισχυρίζονταν πως η Λυκία εποικίστηκε από κάποιον Αθηναίο Λύκο. Οι επιγραφές των αρχαίων Λυκίων, όμως, δεν είναι στα Ελληνικά, αν και ο πολιτισμός της χώρας είχε βαθιά επηρεαστεί από την Ελλάδα-μετά τα Τρωικά όμως. Άρα, τα ονόματα των Λυκίων είναι πλαστά
Ο βασιλιάς των Παιόνων λέγεται Πυραίχμης. Ο Παίονας Αστεροπαίος είχε πατέρα τον Πηλεγόνα. Οι Παίονες κατακτήθηκαν και εξελληνίστηκαν πολύ αργότερα από τους Μακεδόνες. Ο γιος του Πυλαιμένη, του βασιλιά των Παφλαγόνων, ονομάζεται Αρπαλίων. Ο βασιλιάς των Κιλίκων ονομάζεται Ηετίων. Ο βασιλιάς των Θρακών λέγεται Ρήσος, γιος του Ηονέα, εγγονός του Οινέα. Ξάδερφός του ήταν ο Ιπποκόων. Δεν έχω σκοπό να συνεχίσω. Τα παραδείγματα γεμίζουν βιβλίο.
Βλέπουμε πως όχι μόνο οι Τρώες, αλλά και οι «πολύκλητοι», με τις «μεμιγμένες» γλώσσες, έχουν ελληνικά ονόματα. Ακόμη και τα τοπωνύμια των ξένων αυτών χωρών είναι Ελληνικά. [Β 840 – 877, πχ.] Είναι φυσικό, μια που η Ιλιάδα γράφτηκε όταν η Μικρά Ασία είχε πλέον εποικιστεί από Έλληνες.
Αν ο Όμηρος δεν ξεκαθάριζε πως πρόκειται για αλλοεθνείς και αλλόγλωσσους, τίποτα δεν θα εμπόδιζε την Ελληνοποίησή τους με βάση την θρησκεία τους, τα ονόματά τους, τα τοπωνύμια και την πλοκή της Ιλιάδας. Αν ο Ηρόδοτος μιλάει για βαρβάρους, ο Όμηρος μιλάει για πολύκλητους. Και οι δύο χαρακτηρισμοί γίνονται σε αντιπαράθεση με την έννοια Έλληνας[Δηλ. Αχαιός, κλπ.]
Τα ξένα Τρωικά ονόματα
Μερικά, όμως ονόματα Τρώων στον Όμηρο, είναι ξενικά. Τα αναφέρει, προφανώς, γιατί είχαν ήδη ελληνοποιηθεί πριν τον καιρό του.
Ασκάνιος = Εβραίος της φυλής Ασκεναζίμ, ή κάτοικος της χώρας των Ασχανάζ, υιών Γαμέρ, της Π. Διαθήκης,ή/και προερχόμενος από την Φοινικική πόλη Ασκαλώνα, κέντρο λατρείας της Αφροδίτης που ήταν προστάτης των Τρώων, των Φοινίκων και των Εβραίων. Λαο-Κόων, Κόων = Κοέν, Εβραίος Ιερέας. Κώη ή Κοιώλη αποκαλούσαν και τον ιερέα των μυστηρίων της Σαμοθράκης, που έλεγαν πως είναι Τρωικής προέλευσης. Εκεί λατρεύονταν οι Φοίνικες Κάβειροι, οι «Μεγάλοι θεοί». (Καβέρ=μέγας στα Φοινικικά)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου