Απαράδεκτες-προσβλητικές και ανθελληνικές από κάθε άποψη ήταν οι θεωρίες του Αριστόβουλου. Ο Αριστόβουλος ο Περιπατητικός ισχυριζόταν ότι ο Ύπατος των Φιλοσόφων, ο Μέγας Αριστοκλής, "αντέγραψε" τον Μωυσή.
Ενδεικτικά για το θέμα αυτό, αναφέρει μεταξύ άλλων η βικιπαίδεια : "Ο Αριστόβουλος ο Αλεξανδρεύς ή Αριστόβουλος ο Περιπατητικός έζησε στην Αλεξάνδρεια τον 3ο-2ο αιώνα π.Χ. και υπήρξε Ιουδαίος περιπατητικός φιλόσοφος, ιδρυτής της Ιουδαϊκής Αλεξανδρινής Σχολής.
Ενδεικτικά της χρονικής περιόδου που έζησε και έδρασε είναι η βασιλεία του Πτολεμαίου Ε΄ του Επιφανούς (204-181 π.Χ.), του οποίου υπήρξε δάσκαλος και σύμβουλος, καθώς και του Πτολεμαίου ΣΤ΄ του Φιλομήτορος (187-146 π.Χ.), στον οποίο αφιέρωσε το σημαντικότερο βιβλίο του, Εξηγήσεις της Μωυσέως Γραφής ή του Μωυσέως Νόμου, μια ερμηνεία αλληγορική της Πεντατεύχου.
Το έργο του αυτό εμπεριέχει και τον πυρήνα της διδασκαλίας του. Με αυτό προσπάθησε να αποδείξει ότι πηγή της ελληνικής φιλοσοφίας, από τον Όμηρο και έπειτα, υπήρξε η Παλαιά Διαθήκη, ισχυριζόμενος ότι όλοι οι Έλληνες στοχαστές είχαν εντρυφήσει σε αυτήν και είχαν επηρεαστεί από το περιεχόμενό της. Για να θεμελιώσει την αυθαίρετη αυτή άποψή του, από την μια μεριά πλησίαζε με την τεχνική της αλληγορικής ερμηνείας χωρία της Παλαιάς Διαθήκης στις αντιλήψεις Ελλήνων φιλοσόφων, όπως του Πυθαγόρα, του Σωκράτη, του Πλάτωνα κ.ά., και από την άλλη ως άριστος ελληνιστής που ήταν παραχάραζε ελληνικά κείμενα ή έπλαθε νόθα χωρία, τα οποία απέδιδε σε Έλληνες ποιητές και φιλοσόφους.
Τόση ήταν η αληθοφάνεια των δοξασιών του, ώστε να παραπλανήσει και να παρασύρει σε αυτές πολλούς χριστιανούς θεολόγους, μέχρι και τους Πατέρες της Εκκλησίας, από τους οποίους στη συνέχεια καταβλήθηκαν προσπάθειες προκειμένου να εναρμονίσουν τον θαυμασμό τους προς την ελληνική φιλοσοφική σκέψη με την αντίληψή τους για την υπεροχή και τη θεία προέλευση των διδασκαλιών της Βίβλου."
Ο Αριστόβουλος-Ιουδαίος χωρίς αιδώ ισχυρίζεται ότι ο Μέγας Αριστοκλής, ο Ύπατος των Φιλοσόφων "γνώριζε" τις διδασκαλίες της Παλαιάς Διαθήκης, περί δημιουργίας, και τις "αντέγραψε¨, σχετικά με τον έναν θεό- δημιουργό. Οι θεωρίες αυτές είναι εντελώς απαράδεκτες, ανθελληνικές και αβάσιμες όπως θα αποδείξω, στην σημερινή μου εργασία. Ο Θεός-Δημιουργός του Αριστοκλή-Πλάτωνα, είναι αγαθός και δεν έχει καμία απολύτως κακία, μέσα του. Ο Θεός-δημιουργός είναι αιτία μόνον για ότι καλό συμβαίνει. Αντιθέτως ο Θεός της Παλαιάς Διαθήκης είναι σκληρός τιμωρός απέναντι στους απαίδευτους και απείθαρχους Ιουδαίους, οι οποίοι με την πρώτη ευκαιρία επέστρεφαν στην λατρεία των ειδώλων. Για αυτό σε κάθε τους παράπτωμα τιμωρούνται αυστηρά. Επίσης οι Τρείς Ιεράρχες για να αλλάξουν τον Ιουδαϊκό Χριστιανισμό και να τον κάνουν Ελληνικό, χρησιμοποίησαν το μεγαλύτερο μέρος των Πλατωνικών διδασκαλιών.
Εάν ο Μέγας Αριστοκλής είχε "αντιγράψει" τις διδαχές του Μωυσή, τότε οι τρεις φωστήρες της τρισηλίου θεότητος, θα άφηναν έξω όλα φιλοσοφικά αξιώματα του Αριστοκλή-Πλάτωνα, από την Ορθοδοξία.
Οι Έλληνες των μεσαιωνικών αιώνων μέσα από την ηθική, την πίστη και την παιδεία έγιναν κληρονόμοι μιας παγκόσμιας αυτοκρατορίας (Ρωμαϊκή) και μια παγκόσμιας θρησκείας (Χριστιανισμός). Ο Χριστιανισμός αναδύθηκε και έγινε παγκόσμια θρησκεία με την εισαγωγή των Πλατωνικών διδασκαλιών από τους τρεις ιεράρχες και η αρχαία Ελληνική σοφία διασώθηκε και διατηρήθηκε στους αιώνες μέσα από την ενσωμάτωση της στην Ορθόδοξη-Χριστιανική πίστη. Κυριολεκτικά ο Ελληνισμός αναστήθηκε από την Ορθοδοξία.
Η επιρροή του Ελληνικού πολιτισμού ήταν τεράστια. Οι Εβραίοι μυστικιστές επηρεάστηκαν από την παγκόσμια Ελληνική φιλοσοφία, για αυτό και άρχισαν να χρησιμοποιούν στοιχεία από τους Πυθαγόρα και Πλάτωνα και άλλους Έλληνες σοφούς, δημιουργώντας μια νέα φιλοσοφική-Ιουδαϊκή σχολή η οποία επιφανειακά δίδασκε την φιλοσοφία, αλλά στην ουσία ο πυρήνας ήταν η λατρεία του Εωσφόρου. Σημαντικές ιστορικές πληροφορίες για τα νέα Ιουδαϊκά Φιλοσοφικά ρεύματα, μας δίνει ο Εβραίος Ιώσηπος, ο οποίος κάνει αναφορές στους Εσσαίους και στους Φαρισαίους, Οι Φαρισαίοι ήταν κατά κύριο λόγο Ραββίνοι. Ήταν οι διδάσκαλοι και οι άρχοντες του Εβραϊκού λαού. Σύμφωνα με τους Φαρισαίους, ο Μωυσής στο όρος Σινά δεν δέχθηκε μόνο τον γραπτό νόμο από τον Θεό την Τορά, αλλά και μια προφορική διδασκαλία που απευθυνόταν αποκλειστικά μόνο στους Εβραίους, που είχαν υψηλό μορφωτικό επίπεδο.
Ο Μωυσής με την σειρά του μεταβίβασε αυτήν την προφορική γνώση, σε κάποιους σοφούς και εκλεκτούς Εβραίους, οι οποίοι την διέδιδαν μυστικά ανά τους αιώνες. Αυτή η περιβόητη προφορική παράδοση που “δόθηκε” στον Μωυσή ήταν ο σατανισμός, η Καμπάλα-δαιμονολατρεία την οποία δεν αποκάλυπταν δημόσια οι Ιουδαίοι μυσταγωγοί. Ο Ιησούς Χριστός αποκάλεσε τους Φαρισαίους τέκνα του Εωσφόρου. Οι σατανιστές Φαρισαίοι διέγνωσαν τον κίνδυνο, να χαθεί και να αφομοιωθεί το έθνος του Ισραήλ εξαιτίας του Ελληνικού πολιτισμού και του Ιησού Χριστού. Επίσης φοβόταν όσο τίποτε άλλο, την ένωση της αρχαίας Ελληνικής φιλοσοφίας και των διδασκαλιών του Χριστού. Για αυτό δημιούργησαν μία σειρά από νεοπλατωνικές Φιλοσοφικές σχολές και ομάδες, οι οποίες άρχισαν να επιβουλεύονται τον Ελληνικό πολιτισμό, το Ελληνικό έθνος, και τον Χριστιανισμό.
Στα πλαίσια των σκοπών τους δημιούργησαν τον Γνωστικισμό. Το φαινόμενο του Γνωστικισμού ήταν ιδιαίτερα επικίνδυνο, δαιδαλώδες και πολύπλευρο, καθώς υπήρχαν διαφορετικές δοξασίες. Στο πέρασμα του χρόνου συναγωγές των γνωστικών, δημιουργήθηκαν και από Έλληνες εθνικούς όπως ήταν ο Έλληνας Μαρκίων και ο Περσικής καταγωγής Ελκεσαίος. Επί της ουσίας οι Γνωστικοί ήταν εωσφοριστές-φιλόσοφοι. Ενδεικτικό ήταν ότι κάποια φιλοσοφικά γνωστικά σχήματα, υποδυόταν τους “χριστιανούς”, ενώ δίδασκαν πλάνες και αιρέσεις.
Ο "νεωπλατωνισμός" ήταν το νέο ανθελληνικό σχέδιο, για την πτώση και την παρακμή της Ελληνικής-Χριστιανικής Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας και της Ορθοδοξίας. Ιδρυτής του νεοπλατωνισμού ήταν ο Αιγύπτιος θεουργός-σοφός Πλωτίνος, ο οποίος είχε ως μαθητές και διαδόχους του, τον Φοινικικής καταγωγής Πορφύριο, που έγραψε εναντίον των Χριστιανών, και τον Σύριο Ιάμβλιχο, ο οποίος ήταν υπέρμαχος της Αιγυπτιακής μαγείας. Οι νεοπλατωνικοί φιλόσοφοι, είχαν ταυτίσει την Ελληνική φιλοσοφία με την λατρεία των Αιγυπτίων δαιμόνων του δωδεκαθέου. Μέγας και ένθερμος φίλος της θεουργίας και του νεοπλατωνισμού, ήταν και ο απαράδεκτος από κάθε άποψη, αυτοκράτορας Ιουλιανός ο Παραβάτης.
ΝΕΟΠΛΑΤΩΝΙΚΟΙ ΦΙΛΟΣΟΦΟΙ ΚΑΙ ΕΩΣΦΟΡΙΣΜΟΣ. Οι βασικότεροι εκπρόσωποι της ξενόφερτης θρησκείας από την Αίγυπτο (Δωδεκάθεο), ήταν ο μάγος-φιλόσοφος Πυθαγόρας, ο Όμηρος, ο Ησίοδος, και στην συνέχεια ο Πλούταρχος, ο Πρόκλος, ο Πλωτίνος, ο Ιάμβλιχος, ο Μιχαήλ Ψελλός και ο Γεώργιος-Πλήθων Γεμιστός. Στην πόλη της Αλεξάνδρειας ζούσαν αρκετοί Ιουδαίοι παγανιστές-καμπαλιστές. Από τα πανάρχαια χρόνια είχαμε δύο κατηγορίες φιλοσόφων, σοφιστών και επιστημόνων, στην αρχαία Ελλάδα. Η πρώτη κατηγορία ήταν οι μεγάλοι αρχαίοι-Έλληνες σοφοί οι οποίοι πίστευαν και δίδασκαν τον έναν Θεό-δημιουργό. Στην δεύτερη κατηγορία, ήταν όσοι πίστευαν στην αρχαία θρησκεία, το Σημιτικό-Φοινικικό δωδεκάθεο.
Οι επιστήμες των μονοθεϊστών Ελλήνων σοφών, ήταν για το καλό της Ελλάδας και της ανθρωπότητας. Στον αντίποδα οι Φοινικικές επιστήμες, ήταν η αιτία για τις γενοκτονίες, την ηθική-πνευματική και την κοινωνική παρακμή του αρχαίου Ελληνικού κόσμου, και όχι μόνον. Οι αρχαίοι σοφοί λογίζονται ως Χριστιανοί προ Χριστού, από την Ορθόδοξη Εκκλησία.
Ο καλός Θεός-Δημιουργός του Αριστοκλή έχει σχέση μόνον με τις κατά φύσιν ενέργειες. Με τις παρά φύσιν έχει σχέση μόνον ο Εωσφόρος, οι δαίμονες και όσοι πιστεύουν σε εκείνον. Σε καμία περίπτωση ο Θεός-Δημιουργός δεν θα καταστρέψει την συμπαντική αρμονία και ισορροπία, με μια παρά φύσιν ενέργεια. Ο Θεός είναι αιτία μόνον για ότι καλό συμβαίνει σύμφωνα με τον ύπατο των φιλοσόφων τον Αριστοκλή.
ΓΙΑΤΙ ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΕ Ο ΘΕΟΣ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ; Ο Θεός είναι αιτία μόνον για ότι καλό συμβαίνει σύμφωνα με τον Μέγα Αριστοκλή. Για αυτό έπλασε όλα αυτά τα θαυμαστά και μοναδικά στο είδος τους πράγματα και εν συνεχεία ήρθε στην γη ως Θεάνθρωπος για να λυτρώσει, να διδάξει, να σταυρωθεί, να αναστηθεί για να σωθεί η ανθρωπότητα από τον μισάνθρωπο Εωσφόρο και τους δαίμονες του παγανισμού. Ο ύπατος των Φιλοσόφων στο έργο του Τίμαιος, αναφέρει σχετικά με την δημιουργία του σύμπαντος ότι είναι έργο του Αγαθού Θεού-δημιουργού. Ο καλός Θεός από αγάπη δίνει ζωή και δημιουργία, ενώ πραγματοποιεί το έργο του μέσα από αξίες τις οποίες ενσωματώνει στην ύλη, με στόχο το τέλειο αποτέλεσμα.
Ο θεός-Δημιουργός έπλασε έναν αγαθό κόσμο.
Ο Θεός-Δημιουργός, έκανε τον τέλειο κόσμο, διότι είναι αγαθός (καλός), γιατί δεν έχει καμία κακία μέσα του (Τίμαιος 29d-30c). Επειδή ο Θεός είναι πάνσοφος, χωρίς ταπεινά πάθη, όπως έχουν οι δαίμονες του παγανισμού, και οι άνθρωποι, ελεύθερος από την ζήλια, και τον φθόνο, ήθελε ο κόσμος, να μοιάζει σε αυτόν, στο μέτρο του δυνατού. Η αρχαία Αιγυπτιακή-Φοινικική θρησκεία με διάφορες μορφές πολυθεϊσμού, δεν υποστήριζε ότι οι θεοί ήταν αγαθοί. Οι θεϊκές δυνάμεις των Ολύμπιων, και των ανθρώπων, αποτελούν ένα μείγμα καλού και κακού. Οι θεοί της Αιγυπτιακής-Φοινικικής θρησκείας, είναι ικανοί να επιδείξουν οίκτο και παράλληλα καταστροφική συμπεριφορά. Επίσης επιδεικνύουν, και υπερβολική ζήλια προς τους ανθρώπους. Στον παγανισμό η αμαρτία και η κάθε ηθική εκτροπή, ήταν ταυτισμένες με την ειδωλολατρική θρησκευτική πίστη.
Σε όλα τα ειδωλολατρικά θρησκεύματα υπήρχαν θεοί-δαίμονες, ως προστάτες των ανθρωπίνων παθών, με βασικότερο όλων, την σεξουαλική διαφθορά. Ο Θεός-Δημιουργός του Ύπατου των Φιλοσόφων, είναι μόνον καλός, και κάνει πάντοτε αγαθές πράξεις, από υπέρμετρη αγάπη, για τα δημιουργήματα του. Ο Αριστοκλής αναπτύσσει, μια ορθή-Ελληνική θεολογία, η οποία είναι αντίθετη με τον τρόπο, που οι λαϊκές-αγράμματες μάζες, και οι σκοτεινοί ιερείς αντιλαμβανόταν την θεϊκή κτίση. Στην αρχαία θρησκεία, βλέπουμε την εφαρμογή καταπιεστικών-
Οι πολίτες δεν επιτρεπόταν να έχουν ιδιωτικούς βωμούς ή ναούς και να αμφισβητούν τους “θεούς”. Μόνον να λειτουργούν σε καθορισμένους δημόσιους χώρους, και ήταν βασικό να πιστεύουν, στους αρχαίους δαίμονες. Όλοι οι Έλληνες έπρεπε να πιστεύουν, ότι πράγματι “υπάρχουν” οι Ολύμπιοι “θεοί”, και ότι αυτοί οι θεοί, νοιάζονται και είναι “καλοι” για τους ανθρώπους. Για αυτό δεν ήταν εφικτό, να αδικήσουν και να κάνουν κακό. Οι Έλληνες που δεν δέχονται αυτές τις αρχές όπως οι μεγάλοι σοφοί, και ήταν αντιρρησίες, έπρεπε να αφανιστούν. Σε αυτό το πλαίσιο έγιναν και οι ανελέητες διώξεις, των Ελλήνων Σοφών, από τα σκοτεινά-παγανιστικά ιερατεία.
Ο Αριστοκλής ήταν και είναι ο μοναδικός φιλόσοφος, που δίδαξε ότι είναι σημαντικό να έχουν όλοι οι Έλληνες την ορθή-πίστη, για τον Θεό. Οι θρησκευτικές πεποιθήσεις, θα πρέπει απαραιτήτως να περιλαμβάνουν την πίστη, ότι ο θεός-δημιουργός, είναι υπεύθυνος μόνο για ότι καλό συμβαίνει στο σύμπαν. Κανένας άλλος αρχαίος φιλόσοφος δεν απέρριψε τόσο έντονα, την σκοτεινή Αιγυπτιακή-Φοινικική θρησκεία, όσο ο Ύπατος των Φιλοσόφων.
Στον Τίμαιο γράφει ενδεικτικά : “Τον μεν ουν ποιητήν και πατέρα τούδε του παντός ευρείν τε έργον και ευρόντα εις πάντας αδύνατον λέγειν”. Είναι δύσκολο να βρει κάποιος τον δημιουργό και πατέρα του σύμπαντος, και αν τον βρει, είναι αδύνατο να το πει στον κάθε άπιστο. Στην Φιλοκαλία των ιερών νηπτικών, του Αγίου Όρους αναφέρει : “Μην φανταστείς κανένα σχήμα για το Θεό όταν προσεύχεσαι, ούτε να επιτρέπεις στο νου σου να μορφωθεί, σύμφωνα με κάποια μορφή, αλλά πλησίασε με άϋλο τόπο, τον Άυλο και θα εννοήσεις”. Στο σημείο αυτό βλέπουμε μια ακόμη ομοιότητα, ανάμεσα στα φιλοσοφικά αξιώματα, του Αριστοκλή και στους Ορθόδοξους νηπτικούς, οι οποίοι έχουν μια καθαρά θρησκευτική προσέγγιση, της έννοιας του Θεού.
Επίσης στην Φιλοκαλία, αναφέρονται και οι αρετές, οι οποίες τονίζονται και από τον Αριστοκλή, όπως είναι η ανδρεία, η δικαιοσύνη, η σωφροσύνη. Ο Μέγας Αριστοκλής, αναφέρει ότι αν οι Έλληνες είναι απαλλαγμένοι από τα πάθη, τότε θα επιτύχουν, να αντιληφθούν, ως έναν βαθμό, τον Θεό-Δημιουργό. Ολόκληρη η σοφία του Αριστοκλή, διακατέχεται από ένα έντονο θρησκευτικό-μονοθεϊστικό δόγμα. Για αυτό σε αντίθεση με τους σοφιστές, οι οποίοι δίδασκαν “πάντων χρημάτων μέτρον άνθρωπος”, ο Μέγας Αριστοκλής μας διδάσκει στους Νόμους ότι : «Θεός ημίν πάντων χρημάτων μέτρον”. Σε όλο του το έργο, ο Ύπατος των φιλοσόφων μιλά ότι το σύμπαν έκανε, ο ένας θεός-δημιουργός, και όχι ο Δίας ο πατέρας των “θεών”, ούτε κάποιος άλλος Ολύμπιος αναφέρεται ως δημιουργός του σύμπαντος. Ακόμη και για τους Ολύμπιους αναφέρει ότι τους έπλασε ο ένας Θεός-δημιουργός, ως κατώτερους “θεούς”. Αυτό το τελευταίο το αναφέρει, για να εξευμενίσει κάπως τους δωδεκαθειστές, ώστε να μην έχει την τύχη του Σωκράτη. Ενδεικτικός, ήταν ο διάλογος στο έργο του Πλάτωνα με τίτλο “Πολιτεία”.
Στο έργο αυτό συνομιλούν σε κάποιο σημείο ο Σωκράτης, με τον σοφιστή Θρασύμαχο, σχετικά με τους Ολύμπιους. Απευθυνόμενος ο Θρασύμαχος στον Σωκράτη, του είπε τα εξής : “Για όλους αυτούς τους “θεούς”, τους οποίους αναφέρεις Σωκράτη, δεν τους είδε ποτέ κανένας άνθρωπος. Ούτε φανερώθηκαν ποτέ για να κάνουν κάποιο θαύμα, είτε να δώσουν κάποια συμβουλή. Όλους αυτούς τους γνωρίζουμε από τους ποιητές που έγραψαν πολύ παλαιότερα για τα πολεμικά τους κατορθώματα και τα γενεαλογικα τους δένδρα”. Είναι φανερό ότι ο Σοφιστής Θρασύμαχος, αναφέρει, ανθρώπους που έζησαν σε παλαιότερη εποχή και ήταν βασιλιάδες, έκαναν πολέμους, όπως έκαναν παιδιά, εγγόνια, κλπ.
Ποτέ ο αληθινός Θεός δεν κάνει πολέμους, και φυσικά δεν είχε, ούτε έχει παιδιά, ούτε γενεαλογικό δέντρο. Είναι πλέον γνωστό, ότι με βάση τις αναφορές του Ηρόδοτου, όταν ήρθαν οι σκλάβοι από την Αίγυπτο στην Ελλάδα, για να είναι οικεία στους Έλληνες τα ονόματα των δαιμόνων του δωδεκαθέου, άλλαξαν τα πραγματικά ονόματα των δαιμόνων, με ονόματα παλαιότερων επιφανών Ελλήνων.
Για όσους δεν γνωρίζουν ο πιο αγαπημένος φιλόσοφος των τριών Ιεραρχών ήταν ο Πλάτωνας-Αριστοκλής. Το δωδεκάθεο ήταν λοιπόν εντελώς ανάξιο μπροστά στον κορυφαίο πολιτισμό του κόσμου, που ήταν ο αρχαίος Ελληνικός πολιτισμός. Αυτό μας το δείχνει μεταξύ άλλων, το κορυφαίο έργο του Πλάτωνα για την δημιουργία του σύμπαντος. Ένα έργο με γεωμετρία στο πιο υψηλό επίπεδο, που κανένας άλλος δεν επέτυχε να γράψει. Ας περάσουμε τώρα να δούμε μερικά αποσπάσματα από το κορυφαίο έργο του Πλάτωνα. Έχω επιλέξει ενδεικτικά μερικά παρά πολύ χαρακτηριστικά αποσπάσματα. Για την δημιουργία του σύμπαντος αναφέρουν σχετικά και οι θρησκείες, ενώ πάρα πολλοί ανά τους αιώνες σχολίασαν και ερμήνευσαν τα αναφερόμενα, από τα ιερά βιβλία των θρησκειών. Όμως ουδέποτε υπήρξε παρόμοιο έργο σαν αυτό του Πλάτωνα, που να εξηγεί επιστημονικά και τεκμηριωμένα, τον τρόπο με τον οποίο έγινε το σύμπαν.
Ας περάσουμε τώρα να δούμε μερικά αποσπάσματα από το κορυφαίο έργο του Πλάτωνα. Έχω επιλέξει ενδεικτικά μερικά παρά πολύ χαρακτηριστικά αποσπάσματα. Για την δημιουργία του σύμπαντος αναφέρουν σχετικά και οι θρησκείες, ενώ πάρα πολλοί ανά τους αιώνες σχολίασαν και ερμήνευσαν τα αναφερόμενα, από τα ιερά βιβλία των θρησκειών. Όμως ουδέποτε υπήρξε παρόμοιο έργο σαν αυτό του Πλάτωνα, που να εξηγεί επιστημονικά και τεκμηριωμένα, τον τρόπο με τον οποίο έγινε το σύμπαν.
Πριν από την την δημιουργία του σύμπαντος θα μας πει ο μέγας διδάσκαλος, όλα τα πράγματα βρισκόταν χωρίς λόγο, χωρίς αιτία, χωρίς μέτρο. Όταν όμως άρχισε να δημιουργείται το σύμπαν, τότε κατά πρώτον το πυρ, το ύδωρ, η γη και ο αέρας, βρισκόταν σε ασύμμετρη κατάσταση. Από αυτά τα τέσσερα πήρε ο θεός αρχίζοντας να κάνει το σύμπαν, τους έδωσε σχήμα και αριθμούς τακτοποιώντας άριστα τα πάντα.
Τα σώματα αυτά το πυρ, η γη, το ύδωρ, ο αέρας έχουν βάθος το οποίο περιλαμβάνει την επιφάνεια των σωμάτων, η επιφάνεια αυτή για κάθε σώμα συνίσταται από τρίγωνα. Όλα τα τρίγωνα προέρχονται από άλλα δύο τρίγωνα, που το καθένα τους έχει μια γωνία ορθή και δύο οξείες. Το ένα από αυτά τα τρίγωνα από τα δύο του μέρη έχει το ένα μέρος της ορθής γωνίας να περικλείεται υπό ίσων πλευρών. Το ισοσκελές τρίγωνο και το άλλο έχουν άνισα μέρη ορθής γωνίας, περικλειομένης από άνισες πλευρές, του σκαληνού. Αυτή είναι η αρχή του πυρός και των άλλων σωμάτων, τις δε αρχές που είναι ανώτερες από αυτές της γνωρίζει μόνον ο Θεός-δημιουργός και οποίος από τους ανθρώπους είναι φίλος του θεού. Ας πάρουμε θα πει ο μέγας δάσκαλος τα δυο τρίγωνα από τα οποία κατασκευάστηκαν τα σώματα του πυρός και των άλλων στοιχείων από αυτά τα δύο τρίγωνα, το ένα είναι ισοσκελές που είπαμε ήδη,το άλλο όμως έχει πάντοτε το τετράγωνον της μεγαλύτερης του πλευράς τριπλάσιο από το τετράγωνο της μικρότερης του πλευράς.
Ξαναρχίζοντας από το πρώτο στοιχείο που είναι και το μικρότερο από τα τέσσερα, θα δούμε ότι το τρίγωνο αυτό έχει την υποτείνουσα διπλάσια κατά μήκος από την μικρότερη πλευρά. Όταν συνδεθούν τα τρίγωνα αυτά ανά δύο και αυτό το πράγμα επαναληφθεί τρεις φορές ώστε να στηρίξουμε τις διαγωνίους και τις μικρές πλευρές εις ένα κοινόν σημείον ως κέντρο, τότε τα εξ αυτά τρίγωνα γίνονται ένα ισόπλευρο τρίγωνο, μαζί με άλλα τέσσερα τα οποία όταν ενωθούν σε τρεις επίπεδες γωνίες κάνουν μια στερεά γωνία η οποία είναι εφεξής (γωνία που έχει κοινή κορυφή, μια πλευρά κοινή, και τις άλλες δύο πλευρές από το ένα μέρος και το άλλο της κοινής), της αμβλύτερης γωνίας από τις επίπεδες γωνίες.
Όταν αυτό το πράγμα γίνει τέσσερις φορές σχηματίζεται το πρώτο είδος του στερεού (πυρ) το οποίο διαχωρίζει ολόκληρη την περιφέρεια μέσα στην οποία βρίσκεται, σε ίσα και όμοια μέρη. Το δεύτερο είδος στερεού γίνεται από τα ίδια τρίγωνα, όταν συνενωθούν οκτώ ισόπλευρα τρίγωνα, τεσσάρων επιπέδων. Άμα αυτό το πράγμα επαναληφθεί έξι φορές τελειοποιείται και το δεύτερο σώμα (αέρας).Το τρίτο σώμα (ύδωρ),γίνεται από εκατόν είκοσι στοιχεία, τα οποία είναι τρίγωνα ενωμένα, από δώδεκα στερεές γωνίες. Κάθε μια γωνία περικλείεται από πέντε επίπεδα ισόπλευρα τρίγωνα. Το ένα είδος των τριγώνων το σκαληνό όταν δημιούργησε τα πρώτα τρία σώματα σταμάτησε και έρχεται ένα νέο άλλο τρίγωνο το ισοσκελές που δημιούργησε το τέταρτο σώμα, με την ένωση ισοσκελών τριγώνων ανά- τέσσερα.
Δηλαδή ενώθηκαν οι ορθές αυτές γωνίες των τεσσάρων αυτών τριγώνων, στο κέντρο σχηματίζεται λοιπόν ένα ισόπλευρο τετράγωνο. Όταν ενωθούν έξι τέτοια τετράγωνα κάνουν οκτώ στερεές γωνίες από τις οποίες η κάθε μια αποτελείται από τρεις επίπεδες ορθές. Το σχήμα του νεοσχηματισθέντος αυτού σχήματος είναι κυβικό που έχει έξι επίπεδες τετράγωνες, ισόπλευρες βάσεις. Επειδή όμως είναι δυνατόν να γίνει και μια ακόμη δημιουργία τριγώνων όταν ο Θεός αποφάσισε να κάνει το σύμπαν χρησιμοποίησε τελικά και αυτόν τον συνδύασμό, με το πενταγωνικό δωδεκάεδρο, που αντιπροσωπεύει τον αιθέρα.
ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟ ΑΞΙΩΜΑ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΠΟΧΩΝ. Ο Μέγας Αριστοκλής είναι ο μοναδικός σοφός στον κόσμο, ο οποίος πήγε ενάντια Φιλοσοφικές- ηθικές του διδασκαλίες, για να επιβιώσει η Ελλάδα. Από την μητέρα, τον πατέρα και όλουςτους άλλους προγόνους, η Ελλάδα είναι το πιο ιερό-πολύτιμο και σεβαστό.
Με αυτό το αξίωμα ο Αριστοκλής καθόρισε τι πρέπει να είναι η πατρίδα για τους Έλληνες. Επίσης με μοναδικό τρόπο και με τον πιο αξιοθαύμαστο μας δίδαξε τι είναι δίκαιο, ηθικό, γενναίο και άξιο. Ο μέγιστος των φιλοσόφων μας δίδαξε την αρετή, την αγνότητα, την συνύπαρξη με τους άλλους ανθρώπους, και την ελευθερία, με ανεπανάληπτες μεθόδους. Οι μέγιστες πανανθρώπινες αρχές, τις οποίες δημιούργησαν οι αρχαίοι Έλληνες διδάχτηκαν από τον Αριστοκλή με τρόπους που όμοιοι τους δεν θα βρεθούν ποτέ, από κανέναν άλλο Σοφό.
Σε μια προσπάθεια να επιβιώσει η Ελλάδα από τους αλλοδαπούς εισβολείς-κατακτητές και πιστούς του δωδεκαθέου, έφτασε να διδάξει ενάντια στις ηθικές και στις φιλοσοφικές του αρχές. Επί πολλά έτη δίδαξε στην σχολή του για την ηθική-γενναιότητα, καλοσύνη, δικαιοσύνη, την αγάπη για την πατρίδα και για το πως μπορεί να είναι ένας άνθρωπος χρήσιμος στην κοινωνία.
Ο άνθρωπος που δίδαξε τι είναι ηθικό, δίκαιο, γενναίο με τόση τέχνη, ο σοφός που μας έμαθε κάθε τι ωραίο και ευγενές, άλλαξε τις διδαχές του για το καλό του έθνους. Ο κορυφαίος φιλόσοφος όλων των εποχών, συνειδητά έγινε ο μοναδικός μέχρι και σήμερα ο οποίος δίδαξε την ηθική και τις αρετές και και στην συνέχεια ζήτησε να αλλάξουν τρόπο ζωής οι Έλληνες για να επιβιώσουμε ως έθνος.
Αυτό το έκανε από μεγάλη ανάγκη για να μην εξαφανιστεί δια παντός ο Ελληνισμός. Στην πολιτεία το κορυφαίο έργο του, αναφέρει ότι όλοι οι γνήσιοι Έλληνες πρέπει να ζούνε μαζί σε κοινόβιο, να μοιράζονται τις γυναίκες και να μην παντρεύονται ποτέ. Να μην γνωρίζει κανείς ποιο είναι το δικό του παιδί. Ειδικά οι στρατιώτες-φύλακες της Ελλάδος, πρέπει να ζούνε, με αυτόν τον τρόπο ζωής σύμφωνα, με τον Μέγα Αριστοκλή. Με όλα αυτά που αναφέρει ζητά και διδάσκει την κοινοκτημοσύνη όλων των παιδιών και των γυναικών.
Αυτό το οποίο μας δίδαξε ο ύπατος των φιλοσόφων, δεν συμβαίνει ούτε στο ζωικό βασίλειο. Ακόμη και τα ζώα γνωρίζουν ποια είναι τα παιδιά τους. Με αυτή την πρόταση του επί της ουσίας, ζητούσε να γίνουν οι Έλληνες, κατώτεροι ακόμη και από τα ζώα. Όμως στην αρχαία εποχή ήταν θανάσιμος ο κίνδυνος για το Ελληνικό έθνος, εξαιτίας των εισβολέων δωδεκαθειστών (Φοίνικες).
Ο μέγιστος των Ελλήνων σοφών πρότεινε να ζήσoυν οι Έλληνες με τρόπο εντελώς ανάξιο σε σχέση με τον πολιτισμό και κατώτερα ακόμη και από αυτόν τον οποίο διαβιώνουν τα κτήνη. Ακόμη μεταξύ πολλών άλλων μας διδάσκει την κοινή στρατιωτική εκπαίδευση–παιδεία για τους άνδρες και τις γυναίκες. Αναφέρει ότι είναι απαραίτητο οι γυναίκες να έχουν την ίδια εκπαίδευση στον στρατιωτικό τομέα με τους άνδρες και το ίδιο μορφωτικό επίπεδο. Όλα αυτά τα έκανε για έναν πολύ ιερό σκοπό. Επιθυμούσε να μας κάνει πραγματικά αδέλφια. Να γίνουν οι Έλληνες ένα σώμα και μια ψυχή ώστε να επιβιώσουμε από τον αφανισμό που είχε επιφέρει η σκλαβιά από το Φοινικικό δωδεκάθεο.
Δεν υπήρξε ποτέ κανένας άλλος φιλόσοφος σε όλο τον κόσμο ο οποίος από αγάπη για την πατρίδα του να πάει ενάντια στις Φιλοσοφικές και ηθικές του πεποιθήσεις. Αυτά τα δίδαξε με μοναδικό σκοπό την συνέχεια, την επιβίωση του Ελληνικού έθνους. Δεν ήταν ποτέ δυνατόν από την μια στιγμή στην άλλη να έχει γίνει τόσο πολύ “ανήθικος”, είτε να έχει “χάσει” τα λογικά του, ώστε να διδάσκει όλα αυτά χωρίς σοβαρές αιτίες ενάντια στις ηθικές και στις φιλοσοφικές του αρχές, ώστε να καταστρέψει τον εαυτό του, την υστεροφημία του και φυσικά να κλείσει η σχολή του.
Εν τούτοις κανένας μαθητής δεν έφυγε ποτέ από την σχολή του Πλάτωνα. Αυτό διότι όλοι οι μαθητές του γνώριζαν σχετικά με το εθνοκτόνο δωδεκάθεο. Σε διαφορετική περίπτωση θα έφευγαν όλοι οι μαθητές και θα έκλεινε η σχολή του Πλάτωνα. Την ίδια συμπεριφορά απέναντι στον ύπατο των φιλοσόφων, επέδειξαν και όλοι οι γνήσιοι Έλληνες, οι οποίοι ήταν υπέρ των διδασκαλιών και των προτάσεων του Αριστοκλή, σχετικά με την εθνική μας επιβίωση.
ΟΙ ΣΟΦΙΣΤΕΣ ΘΑ ΗΤΑΝ ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ ΠΟΥ ΘΑ ΜΙΛΟΥΣΑΝ ΚΑΙ ΘΑ ΕΚΑΝΑΝ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΟΥ ΠΛΑΤΩΝΑ. Σε καμία των περιπτώσεων οι άλλοι φιλόσοφοι και ειδικά οι αντίπαλοι του οι σοφιστές με τους οποίους βρισκόταν σε πολύ έντονη διαμάχη ο Αριστοκλής, δεν θα δεχόταν τις προτάσεις του, εάν δεν ήταν ζήτημα ζωής και θανάτου για το Ελληνικό έθνος. Κυριολεκτικά δεν θα έβρισκε τόπο να σταθεί ο Μέγας Αριστοκλής, καθώς όλοι οι σοφιστές θα μιλούσαν δημοσίως και πάρα πολύ σκληρά εναντίον του και θα ζητούσαν το κλείσιμο της φιλοσοφικής σχολής (Ακαδημία) και την απομάκρυνση του από την πόλη των Αθηνών. Πολύ ενδεικτικά σας αναφέρω τα έργα του Αριστοκλή με τίτλους "Πρωταγόρας" και "Ιππίας" η διαμάχη μεταξύ φιλοσόφων – σοφιστών βρίσκεται στο απόγειο της. Ειδικά στο έργο του Ιππίας είναι πολύ μεγάλη η αντιπαλότητα ανάμεσα στις δύο πλευρές (Φιλόσοφοι-Σοφιστές).
Ο Ύπατος των Φιλοσόφων τα έγραψε όλα αυτά με μοναδικό σκοπό να αποδείξει ότι μόνον οι φιλόσοφοι είναι ικανοί να διαπαιδαγωγήσουν τους νέους στην Αρχαία Ελλάδα. Ο Αριστοκλής μισούσε τους σοφιστές. Για αυτό δημοσίως και μέσα από τους περίφημους διαλόγους με τον Σωκράτη, ανέφερε ότι οι σοφιστές διαφθείρουν και καταστρέφουν ηθικά τους νέους. Τους θεωρούσε ως τους χειρότερους και τους πιο ακατάλληλους για την διαπαιδαγώγηση των Ελλήνων.
Η αντιπαλότητα μεταξύ φιλοσόφων και σοφιστών ήταν πάρα πολύ μεγάλη. Ο Αριστοκλής πρωτοστατούσε από την πλευρά των Ελλήνων φιλοσόφων, σε αυτήν την πνευματική φιλοσοφική και ρητορική διαμάχη. Ακόμη και πολύ μικρότερης σημασίας ηθικό παράπτωμα να έκανε ο Πλάτων, δεν υπήρχε καμία απολύτως περίπτωση να αποφύγει την οργή και την δημόσια διαπόμπευση από τους σοφιστές. ΤΙ ΜΑΣ ΔΙΔΑΞΕ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΛΑΘΡΟΕΙΣΒΟΛΕΙΣ ΠΑΓΑΝΙΣΤΕΣ ; Έχουν περάσει μερικοί αιώνες, από την εισβολή, στην Ελλάδα, των σκλάβων, Σημιτικής-Φοινικικής καταγωγής, με συνέπεια, να έχουμε βαρβαρόμικτους πληθυσμούς.
Για αυτό ο Μέγας Σοφός δίδαξε μεταξύ πολλών άλλων ότι οι Έλληνες είναι αυτόχθονες και δεν γίνεται να τους διοικούν λαθροεπήλιδες. Ο Μέγας Αριστοκλής αναφέρει στο έργο του Μενέξενος, ότι εμείς οι Έλληνες Αθηναίοι, δεν είμαστε βαρβαρόμικτοι, διότι δεν είμαστε ούτε Κάδμοι, ούτε Δαναοί, ούτε Πέλοπες, ούτε Αίγυπτοι.
Χαρακτηριστικά αναφέρει στο ίδιο έργο, ότι το μίσος μας αυξάνεται εναντίον όλων αυτών των αλλοδαπών, οι οποίοι έρχονται συνέχεια, στην αρχαία Αθήνα. Ο Πλάτωνας αν και γνώριζε τον θεσμό της φιλοξενίας και ότι ο φιλοξενούμενοι είναι ιερά πρόσωπα, εντούτοις διότι στην περίπτωση αυτή είχαμε μαζική εισβολή από την Αίγυπτο, για αυτό αναφέρεται με τόσο μένος εναντίον των αλλοδαπών κατακτητών.
Εκτός από τον Πλάτωνα έχουμε αναφορές από τον Ηρόδοτο στο έργο του Ευτέρπη, και στον Ισοκράτη, στα έργα του Ελένης εγκώμιον, Πανηγυρικός, Παναθηναϊκός. Τιμή και δόξα σε όλους τους Έλληνες, σοφιστές, Φιλοσόφους, ποιητές που δεν φοβήθηκαν τους σκλάβους Σημιτικής-Φοινικικής καταγωγής που κατέλαβαν την Ελλάδα, για αυτό έγραψαν για αυτούς και το δαιμονικό δωδεκάθεο που μας επέβαλαν. Παρά τις εξορίες, τις θανατικές ποινές με κώνειο, το κλείσιμο των φιλοσοφικών σχολών, το κάψιμο των βιβλίων τους, αντιστάθηκαν και έγραψαν-δίδαξαν την αλήθεια.
Όλοι οι μεγάλοι Έλληνες φιλόσοφοι-σοφιστές δίδαξαν ότι το δωδεκάθεο είναι δαιμονικό, αλλά και ότι ταυτόχρονα ήταν φαιδρό και ανάξιο του αρχαίου αρχαίου πολιτισμού.
Ο Αριστοκλής ήταν ο μοναδικός φιλόσοφος, της αρχαίας Αθήνας οποίος επέτυχε να μην υποστεί τις διώξεις όπως έγινε εις βάρος του Σωκράτη, του Αναξαγόρα και άλλων σοφών. Δυστυχώς ότι δεν επέτυχαν τα σκοτεινά ιερατεία στην Αρχαία Αθήνα, το πραγματοποίησαν στην αρχαία Σικελία. Για να εκδικηθούν τον Μέγα Αριστοκλή διότι δίδαξε τον έναν Θεό-Δημιουργό και αντιτάχθηκε πιο δυναμικά από όλους τους Έλληνες σοφούς στον εωσφορικό παγανισμό, τον πούλησαν ως σκλάβο. Ο Αριστοκλής κατακρίνει τον Όμηρο και τον Ησίοδο, δύο από τους στυλοβάτες της αρχαίας θρησκείας.
Ο Ύπατος των Φιλοσόφων αναφέρει ότι ο Όμηρος και ο Ησίοδος γύριζαν σαν αλήτες σε χώρες και χωριά απαγγέλλοντας τις ραψωδίες τους, και ότι δεν μπόρεσαν την αρετή να διδάξουν κι’ ούτε να αποκτήσουν πιστούς φίλους και υποστηρικτές. Τέτοια ήταν η επίδραση του Ομήρου! Ποιητής χωρίς φίλους, χωρίς κύρος, χωρίς οπαδούς! Γιατί δεν ήταν σπουδαία προσωπικότητα, δεν ωφέλησε καμιά πόλη με τα έπη του, ούτε πέρασε για σπουδαίος νομοθέτης, διδάσκαλος ή σοφός, και ούτε καμιά πολιτεία τόνε μνημονεύει για δικό της αρχηγό». Ο Μέγας Αριστοκλής είναι ένας ακόμη, μεγάλος Εθνομάρτυρας, του Ελληνικού έθνους.
Αγαπητοί φίλοι-αναγνώστες. Το 2023 θα είναι μια σημαντική χρονιά για την αποκάλυψη όλων των ψεμάτων που επέτρεψαν σε ορισμένες δυνάμεις να κυριαρχήσουν σε ολόκληρη την ανθρωπότητα. Η Μεγάλη Επαναφορά προετοιμάζεται για να πραγματοποιηθεί τα επόμενα χρόνια όπως ανακοίνωσε το WEF στο Νταβός.
Παράλληλα με τους οικονομικούς και στρατιωτικούς πολέμους, έχουμε και τον υβριδικό πόλεμο στο διαδίκτυο και στα ΜΜΕ-ΜΚΔ. να γίνεται ολοένα και πιο επιθετικός σε στόχο την εξαπάτηση και την χειραγώγηση. ώστε να γίνει αποδεκτός ο Διονυσιακός πολιτισμός.. Η ανάγκη μιας κοινωνίας για εναλλακτικά μέσα ενημέρωσης που είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν τις κίβδηλες ειδήσεις είναι κάτι παραπάνω από επιτακτική. Για αυτό, χρειαζόμαστε εσάς και την υποστήριξή σας.
Οι συστημικοί δημοσιογράφοι πληρώνονται για να προωθούν πολέμους, να πυροδοτούν τον φόβο των πανδημιών, να παρουσιάζουν ψέματα για την κλιματική αλλαγή ως αλήθεια και να διαπράττουν αμέτρητες άλλες προδοσίες κατά της ανθρωπότητας. Επίσης στα πλαίσια των δραστηριοτήτων τους είναι η προώθηση της Διονυσιακής κουλτούρας, η κατάργηση της παιδείας, η προώθηση της βιας, και οτιδήποτε προκαλεί ανομία, αταξία και καταστροφή. Το The Times of Voulgaroktonos είναι το μοναδικό ελεύθερο και γνήσιο εθνικιστικό ιστολόγιο . Αυτό είναι εμφανές από τις εργασίες-άρθρα γεωστρατηγικής-ιστορίας, ορθοδοξίας. Επίσης είναι το μοναδικό πραγματικά ακομμάτιστο ιστολόγιο καθώς είμαι μόνον με τον Ελληνισμό και τον Χριστιανισμό.
Η χειραγώγηση του Διαδικτύου ανάμεσα σε άλλες μεθόδους περιλαμβάνει την χρήση ψηφιακών τεχνολογιών όπως αλγόριθμοι μέσων κοινωνικής δικτύωσης για οικονομικούς, κοινωνικούς, εκπαιδευτικούς και πολιτικούς σκοπούς. Χρησιμοποιείται με σαφή πρόθεση αλλαγής της κοινής γνώμης, πόλωσης πολιτών, φίμωσης πολιτικών αντιφρονούντων, βλάβης επιχειρήσεων, πολιτικών αντιπάλων, για την ενίσχυση της φήμης ή της εικόνας των συστημικών και την διάδοση της εθνοκτόκου Διονυσιακής Κουλτούρας.
Αυτό γίνεται συνήθως από χάκερ ή άλλους μισθωμένους επαγγελματίες. Χρησιμοποιούν ειδικό λογισμικό και συνήθως κάνουνχρ'ηση διαδικτυακών ρομπότ κοινωνικής δικτύωσης- ψηφοφορίας και clickbots. Το σκάνδαλο σε γνωστό μέσο κοινωνικής δικτυώσεως είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της χειραγώγησης. Οι ερευνητές καταδίκασαν σθεναρά ένα πείραμα που διεξήγαγε η εταιρεία στο οποίο χειραγωγούσε τις ροές ειδήσεων σχεδόν 700.000 χρηστών για να δει αν θα επηρεάσει τα συναισθήματά τους.
"Διαφωνώ με αυτό που λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες", η φράση έχει συνδεθεί άρρηκτα με τα έργα του Γάλλου φιλόσοφου Βολταίρου και εκφράζει απόλυτα τον συντάκτη του ηλεκτρονικού περιοδικού Τhe Times of Voulgaroktonos.. Εν τούτοις ο Βολταίρος δεν έγραψε και δεν είπε ποτέ αυτά τα διάσημα λόγια, αν και το νόημα τους συμφωνούσε απόλυτα με τις απόψεις του. Τα λόγια ανήκουν στην Βρετανίδα συγγραφέα Έβελιν-Μπίατρις Χολ και βιογράφο του Βολταίρου, που υπέγραφε με το ψευδώνυμο S. G. Tallentyre. Το 1903 εκδόθηκε η βιογραφία που έγραψε για τον Βολταίρο και το 1906, το βιβλίο της με τίτλο «Οι Φίλοι του Βολταίρου», όπου και εμφανίστηκε για πρώτη φορά η διάσημη φράση. Η δημοκρατία και η ελευθερία του λόγου και της έκφρασης, είναι από τα πιο σημαντικά πράγματα για μια σωστή-υγιής κοινωνία χωρίς βία, αδικία και πολέμους.
Η έλλειψη παιδείας-αγωγής οδηγεί στην απάθεια και στην αδιαφορία. Αυτά είναι από τα πιο επικίνδυνα συμπτώματα μιας κοινωνίας σε μεγάλη παρακμή και σήψη. Οι κάτοικοι είναι προκλητικά-τραγικά απαθείς-αδιάφοροι απέναντι στους εμπρησμούς, τον Covid-19, τα μνημόνια, την εισβολή και τις εθνοκτόνες συνέπειες. Aυτό συμβαίνει διότι αρκετοί δεν έχουν παιδεία και θεωρούν ότι τα προβλήματα πρέπει να απασχολούν όλους τους άλλους, εκτός από τους ίδιους.
Όταν διαπιστώσουν ότι αυτές οι κοινωνικές-εθνικές μάστιγες, ήταν και είναι υπόθεση όλων μας τότε είναι πολύ αργά, καθώς έχουν ήδη υποστεί οι ίδιοι ή κάποια από τα συγγενικά-φιλικά τους πρόσωπα θανάτους και απώλειες εξαιτίας του υβριδικού πολέμου. Η διαχρονική δύναμη των Ελλήνων είναι η Ορθοδοξία και η παιδεία-πολιτισμός. Σε περιόδους έντονης ανησυχίας-δυστυχίας, βίας και πολέμων οι άνθρωποι βιώνουν καταστάσεις τις οποίες δεν μπορούν να διαχειριστούν με το πνεύμα και την ηθική. Φοβούνται-αρνούνται να σκεφτούν και να ερευνήσουν. Για αυτό στρέφονται προς το κακό, τις βίαιες πράξεις την ηθική ελευθεριότητα, τον φασισμό και την φίμωση. Συνέπεια όλων αυτών είναι να μην υπάρχει ελευθερία λόγου στα ΜΜΕ.(Απόσπασμα από την στήλη Επικρατέειν η Απόλλυσθαι). Τα μοναδικά-διαχρονικά στηρίγματα του Ελληνικού έθνους είναι ο Αριστόκλειος Πολιτισμός και η Ορθοδοξία.
Όλοι οι αξιόπιστοι γεωπολιτικοί και γεωστρατηγικοί αναλυτές με αδιάσειστα στοιχεία απέδειξαν ότι στην Ελλάδα διεξάγεται υβριδικός πόλεμος. Έχουμε νεκρούς από εμπρησμούς, ουσίες, Covid-19, μνημόνια και άλλες κακουργηματικές πράξεις. Στην σύγχρονη Ελληνική κοινωνία επικρατεί παρακμή-αμάθεια, έλλειψη αρχών και διχασμός. Στο τέλος της δεκαετίας αναμένεται η κορύφωση του υβριδικού πολέμου. Είναι επιτακτική ανάγκη να εγκαταλείψουν τα Διονυσιακά αξιώματα οι περισσότεροι κάτοικοι της επικράτειας. Σε διαφορετική περίπτωση θα αφανιστούμε μέχρι ενός. Όπως έχει αναφέρει χιλιάδες φορές μέσα από τις εργασίες γεωστρατηγικής-ιστορίας ο Άγγελος-Ευάγγελος Γιαννόπουλος : "Οι παράγοντες του Διονυσιακού πολιτισμού έχουν μια εμπειρία αιώνων σε γενοκτονίες, σε παραδοσιακούς και υβριδικούς πολέμους, με συνέπεια να οδηγούν σε παρακμή το Ελληνικό έθνος σε διάφορες ιστορικές περιόδους. Το βασικότερο κριτήριο όσων μας επιβουλέυονται είναι ότι η πλειοψηφία των κατοίκων έχει υιοθετήσει οριστικά και αμετάκλητα τον Διονυσιακό πολιτισμό. Τα Διονυσιακά αξιώματα, η έλλειψη ηθικής-παιδείας, δικαιοσύνης, λογικής, τάξης, εξέλιξης και αγάπης προς τον συνάνθρωπο, αποτελούν τους βασικότερους ανασταλτικούς παράγοντες για την εθνική μας επιβίωση. Όσο συνεχίζει η πλειοψηφία των Ελλαδιτών αυτόν τον καταστροφικό τρόπο ζωής σε ερωτικό, πολιτικό, κοινωνικό, οικονομικό και θρησκευτικό επίπεδο, δεν θα υπάρξει κανένα απολύτως εμπόδιο στην νέα τάξη πραγμάτων. Θα μας οδηγήσουν στον όλεθρο. Αυτό το γνωρίζουν πάρα πολύ καλά οι εχθροί μας και αποδεικνύεται στην πράξη. Αν καταλαβαίνετε σε πόσο δεινή θέση βρίσκεται ο Ελληνισμός, αν λυπάστε την Ελλάδα που πεθαίνει όπως είπε ο πατέρας Σάββας Αχιλλέως, υποστηρίξτε το The Times of Voulgaroktonos,με την συμμετοχή σας στην συντακτική ομάδα (επώνυμα η ανώνυμα),
Στο σημείο αυτό να κάνουμε την επισήμανση ότι η πρώτη μας προτεραιότητα είναι η συμμετοχή σας στην συντακτική ομάδα. Εάν όμως για οποιοδήποτε λόγο δεν μπορείτε να συμμετέχετε στην συντακτική ομάδα, τότε σας προτείνουμε τις άλλες δύο επιλογές για να συνεχίσει η πολύ αξιόλογη προσπάθεια.
Επίσης καλούμε τις Ελληνίδες σε μια εποχή όπου ο υβριδικός πόλεμος βρίσκεται στο απόγειο του σε πνευματικό, κοινωνικό, οικονομικό και σε διαδικτυακό επίπεδο, με συνέπεια το έθνος να βιώνει τρομερά δεινά να γίνουν παρουσιάστριες στο δελτίο ειδήσεων του Mytilrnepress, το μοναδικό αντικειμενικό δελτίο σε Αιγαίο και Θράκη.
Αν για οποιοδήποτε λόγο δεν μπορείτε να πλαισιώσετε την συντακτική μας ομάδα υποστηρίξτε μας ως χορηγοί και διαφημίστε τις επιχειρήσεις σας στο ηλεκτρονικό περιοδικό και στο δελτίο ειδήσεων. Επίσης εάν και εφόσον το επιθυμείτε για να ξεκινήσουμε το δελτίο ειδήσεων υποστηρίξτε μας (ΕΛΤΑ ΙΒΑΝ GR : 10010439601), εφόσον δεν μπορείτε να συμμετέχετε στην συντακτική μας ομάδα, είτε να είσαστε χορηγοί.
Nα διευκρινίσουμε ότι λόγω της τεχνολογίας-διαδίκτυο είναι εφικτό να γίνει η συνεργασία για το δελτίο ειδήσεων εξ αποστάσεως. Συνεπώς δεν είναι απαραίτητο η παρουσιάστρια να κατοικεί στον ίδιο νομό με εμάς.
Το The Times of Voulgaroktonos είναι η επίσημη ιστοσελίδα Ειδικής-Ελληνικής παιδείας του Άγγελου-Ευάγγελου Φ. Γιαννόπουλου Γεωστρατηγικού και Γεωπολιτκού αναλυτή . Ο Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος είναι εθνικιστής με βάση το δόγμα περί εθνικισμού όπως το καθόρισε ο τέως πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας Χρήστος Σαρτζετάκης. Ο Άγγελος Γιαννόπουλος είναι στα ΜΜΕ και στον χώρο του εθνικισμού εδώ και 20 χρόνια και είναι γνωστή η διαδρομή και η ξεχωριστή προσφορά του στον χώρο.
Oι εργασίες της στήλης Επικρατέειν η Απόλλυσθαι γράφονται κάτω από τις πιο δυσμενείς συνθήκες, που βρέθηκε ποτέ συνάνθρωπος μας και αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία του κυρίου Άγγελου-Ευάγγελου Φ. Γιαννόπουλου. Απαγορεύεται η αναδημοσίευση ολόκληρου του άρθρου από άλλες ιστοσελίδες χωρίς την έγκριση της στήλης. Επιτρέπεται μόνον η αναδημοσίευση του 50% των εργασιών Γεωστρατηγικής-Ιστορίας και Ορθοδοξίας του κυρίου Άγγελου-Ευάγγελου Φ. Γιαννόπουλου (Γεωστρατηγικού και Γεωπολιτικού αναλυτή (Contact : survivorellas@gmail.com-6945294197). Απαραίτητη προυπόθεση για την αναδημοσίευση είναι η προσθήκη ενεργού link για την ανάγνωση της συνέχειας στο Official website The Times of Voulgaroktonos.
Πάγια αρχή μου είναι ότι όλοι οι λαοί, όλοι οι άνθρωποι, έχουν δικαίωμα να πιστεύουν οπού θέλουν. Όλα αυτά με την απαραίτητη προυπόθεση να μην επιβάλλουν τα πιστεύω τους σε τρίτους, είτε δια της βίας, είτε με πλάγιους τρόπους. Από όλους τους προαναφερόμενους, εξαιρείται, ένα μικρό μέρος βάση των παγκόσμιων Φιλοσοφικών-μαθηματικών σταθερών, μέτρον άριστον και μηδέν άγαν. Η ελευθερία πίστεως είναι θεόδοτη. Ο ίδιος ο Θεός έδωσε το δικαίωμα στους ανθρώπους να πιστεύουν όπου επιθυμούν. Προσωπικά είμαι υπέρ της συνυπάρξεως των λαών και των διαφορετικών θρησκευτικών πεποιθήσεων, για αυτό στηρίζω τον μεγάλο Σύριο ηγέτη Ασσάντ, ο οποίος επέτυχε να συνυπάρχουν ειρηνικά, Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι.
Αναφέρομαι πάντοτε στους Φοίνικες που από μονοθεϊστές της Π. Διαθήκης και πιστοί των προφητών, εγκατέλειψαν τον Θεό, άλλαξαν και έγιναν οπαδοί του δωδεκαθέου. Δεν αναφέρομαι σε όλους τους Φοίνικες.
(1) ΠΛΟΥΤΑΡΧΟΣ ΣΥΜΠΟΣΙΑΚΑ.
Θαυμ άσας ο ὖν τὸ ἐ π ὶ π ᾶσι ῥηθὲν ὁ Σύμμαχος ‘ ἆρ'’ ἔφη ‘σ ὺ τὸν πατρι ώτην θε όν, ὦ Λαμπρ ία, ‘ε ὔιον ὀρσιγ ύναικα μαινομ έναις ἀνθέοντα τιμα ῖσι Δι όνυσον’ (Lyr. adesp. 131) ἐγγρ άφεις κα ὶ ὑποποιε ῖς το ῖς ῾Εβρα ίων ἀπορρ ήτοις; ἢ τ ῷ ὄντι λ όγος ἔστι τις ὁ το ῦτον ἐκε ίν ῳ τὸν α ὐ τὸν ἀποφα ίνων;’ ὁ δ ὲ Μοιραγ ένης ὑπολαβ ών ‘ἔα το ῦτον’ ε ἶπεν· ‘ἐ γ ὼ γ ὰρ ᾿Αθηνα ῖος ὢν ἀποκρ ίνομα ί σοι κα ὶ λ έγω μηδ έν' ἄλλον ε ἶναι· κα ὶ τὰ μ ὲ ν πολλ ὰ τ ῶν ε ἰς το ῦτο τεκμηρ ίων μ όνοις ἐστὶ ῥητὰ κα ὶ διδακτ ὰ το ῖς μυουμ ένοις παρ' ἡμ ῖν ε ἰς τὴν τριετηρικ ὴν παντέλειαν· ἃ δ ὲ λ ό γ ῳ διελθε ῖν ο ὐ κεκ ώλυται πρ ὸς φ ίλους ἄνδρας, ἄλλως τε κα ὶ παρ' ο ἶνον ἐ π ὶ το ῖς το ῦ θεο ῦ δ ώροις, ἂν ο ὗτοι κελε ύωσι, λ έγειν ἕτοιμος.’ Πάντων ο ὖν κελευ όντων κα ὶ δεομ ένων ‘πρ ῶτον μ έν’ ἔφη ‘τῆς μεγ ίστης κα ὶ τελειοτάτης ἑορτῆς παρ' α ὐτο ῖς ὁ καιρ ός ἐστιν κα ὶ ὁ τρ όπος Διον ύ σ ῳ προσ ήκων. τὴν γ ὰρ λεγομ ένην νηστε ίαν < ἄγοντες> ἀκμ άζοντι τρυγητ ῷ τρα - πέζας τε προτίθενται παντοδαπ ῆς ὀ π ώρας ὑ π ὸ σκηνα ῖς κα ὶ καλι άσιν ἐκ κλημ άτων μ άλιστα κα ὶ κιττο ῦ διαπεπλεγ - μ έναις· κα ὶ τὴν προτέραν τῆς ἑορτῆς σκην ὴν ὀνομ άζουσιν. ὀλ ίγαις δ' ὕστερον ἡμ έραις ἄλλην ἑορτήν, ο ὐκ † ἂν δι' α ἰνιγμ άτων ἀλλ' ἄντικρυς Β άκχου καλουμ ένην, τελο ῦ - σιν. ἔστι δ ὲ κα ὶ κραδηφορ ία τις ἑορτὴ κα ὶ θυρσοφορ ία παρ' α ὐτο ῖς, ἐν ᾗ θ ύρσους ἔχοντες ε ἰς τὸ ἱερ ὸν ε ἰ σίασιν· ε ἰσελ - θ όντες δ' ὅ τι δρ ῶσιν, ο ὐκ ἴσμεν, ε ἰκ ὸς δ ὲ βακχε ίαν ε ἶναι τὰ ποιο ύμενα· κα ὶ γ ὰρ σ άλπιγξι μικρα ῖς, ὥσπερ ᾿Αργε ῖοι το ῖς Διονυσίοις, ἀνακαλο ύμενοι τὸν θε ὸν χρ ῶνται, κα ὶ κιθαρ ίζοντες ἕτεροι προ ΐασιν, ο ὓς α ὐτο ὶ Λευ ίτας προσονομάζουσιν, εἴτε παρὰ τὸν Λύσιον εἴτε μᾶλλον παρὰ τὸν Εὔιον τῆς ἐπικλήσεως γεγενημένης. οἶμαι δὲ καὶ τὴν τῶν σαββ άτων ἑορτὴν μ ὴ παντάπασιν ἀπροσδι όνυσον ε ἶναι· Σάβους γ ὰρ κα ὶ ν ῦν ἔτι πολλο ὶ το ὺς Β άκχους καλο ῦσιν κα ὶ τα ύτην ἀφι ᾶσι τὴν φων ὴν ὅταν ὀργι άζωσι τ ῷ θε ῷ, <ο ὗ π ίστω>σιν ἔστι δ ήπου κα ὶ παρ ὰ Δημοσθ ένους (18, 260) λαβε ῖν κα ὶ παρ ὰ Μεν άνδρου (fr. 1060), κα ὶ ο ὐκ ἀ π ὸ <τρ ό>που τις ἂν φα ίη το ὔνομα πεποι ῆ σθαι πρ ός τινα σ όβησιν, ἣ κατέχει το ὺς βακχε ύοντας· | α ὐτο ὶ δ ὲ τ ῷ λ ό γ ῳ μαρτυρο ῦσιν, ὅταν σ άββατα τελ ῶσι, μ άλιστα μ ὲν π ίνειν κα ὶ ο ἰνο ῦσθαι παρακαλο ῦντες ἀλλ ήλους, ὅταν δ ὲ κωλύῃ τι με ῖζον, ἀπογε ύεσθα ί γε π άντως ἀκρ άτου νομ ίζοντες. κα ὶ τα ῦτα μ ὲν ε ἰκ ότα φ α ίη τις ἂν ε ἶναι· κατὰ κρ άτος <δ ὲ 2 τοὺς> ἐναντίους πρῶτον μὲν ὁ ἀρχιερεὺς ἐλέγχει, μιτρηφόρος τε προϊὼν ἐν ταῖς ἑορταῖς καὶ νεβρίδα χρυσόπαστον ἐνημμένος, χιτῶνα δὲ ποδήρη φορῶν καὶ κοθόρνους, κώδωνες δὲ πολλοὶ κατακρέμανται τῆς ἐσθῆτος, ὑποκομποῦντες ἐν τῷ βαδίζειν, ὡς καὶ παρ' ἡμῖν· ψόφοις δὲ χρῶνται περὶ τὰ νυκτέλια, καὶ χαλκοκρότους τὰς τοῦ θεοῦ τιθήνας προσαγορεύουσιν· καὶ ὁ δεικνύμενος ἐν τοῖς † ἐναντίοις τοῦ νεὼ θύρσος ἐντετυπωμένος καὶ τύμπανα· ταῦτα γὰρ οὐδενὶ δήπουθεν ἄλλῳ θεῶν ἢ Διονύσῳ προσῆκεν. ἔτι τοίνυν μέλι μὲν οὐ προσφέρουσι ταῖς ἱερουργίαις, ὅτι δοκεῖ φθείρειν τὸν οἶνον κεραννύμενον καὶ τοῦτ' ἦν σπονδὴ καὶ μέθυ, πρὶν ἄμπελον φανῆναι· καὶ μέχρι νῦν τῶν τε βαρβάρων οἱ μὴ ποιοῦντες οἶνον μελίτειον πίνουσιν, ὑποφαρμάσσοντες τὴν γλυκύτητα οἰνώδεσι ῥίζαις καὶ αὐστηραῖς, ῞Ελληνές τε νηφάλια ταὐτὰ καὶ μελίσπονδα θύουσιν, ὡς ἀντίθετον φύσιν μάλιστα τοῦ μέλιτος πρὸς τὸν οἶνον ἔχοντος. ὅτι δὲ τοῦτο νομίζουσι, κἀκεῖνο σημεῖον οὐ μικρόν ἐστι, τὸ πολλῶν τιμωριῶν οὐσῶν παρ' αὐτοῖς μίαν εἶναι μάλιστα διαβεβλημένην, τὴν οἴνου τοὺς κολαζομένους ἀπείργουσαν, ὅσον ἂν τάξῃ χρόνον ὁ κύριος τῆς κολάσεως· τοὺς δ' οὕτω κολα...
ΠΡΟΒΛΗΜΑ Ε.
Πότερον οἱ Ἰουδαῖοι σεβόμενοι τὴν ὗν ἢ δυσχεραίνοντες ἀπέχονται τῶν κρεῶν.
Ἐπεὶ δὲ ταῦτ´ ἐρρήθη, βουλομένων τινῶν ἀντικατατείνειν τὸν ἕτερον λόγον ἐκκρούων ὁ Καλλίστρατος ἔφη « πῶς ὑμῖν δοκεῖ λελέχθαι τὸ πρὸς τοὺς Ἰουδαίους, ὅτι τὸ δικαιότατον κρέας οὐκ ἐσθίουσιν; » « ὑπερφυῶς » ἔφη ὁ Πολυκράτης, « ἐγὼ δὲ καὶ προσδιαπορῶ, πότερον οἱ ἄνδρες τιμῇ τινι τῶν ὑῶν ἢ μυσαττόμενοι τὸ ζῷον ἀπέχονται τῆς βρώσεως αὐτοῦ· τὰ γὰρ παρ´ ἐκείνοις λεγόμενα μύθοις ἔοικεν, εἰ μή τινας ἄρα λόγους σπουδαίους ἔχοντες οὐκ ἐκφέρουσιν. » «Ἐγὼ μὲν τοίνυν« » εἶπεν ὁ Καλλίστρατος « οἶμαί τινα τιμὴν τὸ ζῷον ἔχειν παρὰ τοῖς ἀνδράσιν· εἰ δὲ δύσμορφον ἡ ὗς καὶ θολερόν, ἀλλ´ οὐ κανθάρου καὶ γρυ... Καὶ κροκοδείλου καὶ αἰλούρου τὴν ὄψιν ἀτοπώτερον ἢ τὴν φύσιν ἀμουσότερον· οἷς ὡς ἁγιωτάτοις ἱερεῖς Αἰγυπτίων ἄλλοις ἄλλοι προσφέρονται. Τὴν δ´ ὗν ἀπὸ χρηστῆς αἰτίας τιμᾶσθαι λέγουσι· πρώτη γὰρ σχίσασα τῷ προύχοντι τοῦ ῥύγχους, ὥς φασι, τὴν γῆν ἴχνος ἀρόσεως ἔθηκεν καὶ τὸ τῆς ὕνεως ὑφηγήσατ´ ἔργον· ὅθεν καὶ τοὔνομα γενέσθαι τῷ ἐργαλείῳ λέγουσιν ἀπὸ τῆς ὑός. Οἱ δὲ τὰ μαλθακὰ καὶ κοῖλα τῆς χώρας Αἰγύπτιοι γεωργοῦντες οὐδ´ ἀρότου δέονται τὸ παράπαν· ἀλλ´ ὅταν ὁ Νεῖλος ἀπορρέῃ καταβρέξας τὰς ἀρούρας, ἐπακολουθοῦντες τὰς ὗς κατέβαλον, αἱ δὲ χρησάμεναι πάτῳ καὶ ὀρυχῇ ταχὺ τὴν γῆν ἔτρεψαν ἐκ βάθους καὶ τὸν σπόρον ἀπέκρυψαν.
Οὐ δεῖ δὲ θαυμάζειν, εἰ διὰ τοῦτό τινες ὗς οὐκ ἐσθίουσιν, ἑτέρων ζῴων μείζονας ἐπ´ αἰτίαις γλίσχραις, ἐνίων δὲ καὶ πάνυ γελοίαις, τιμὰς ἐχόντων παρὰ τοῖς βαρβάροις. Τὴν μὲν γὰρ μυγαλῆν ἐκτεθειάσθαι λέγουσιν ὑπ´ Αἰγυπτίων τυφλὴν οὖσαν, ὅτι τὸ σκότος τοῦ φωτὸς ἡγοῦντο πρεσβύτερον· τίκτεσθαι δ´ αὐτὴν ἐκ μυῶν πέμπτῃ γενεᾷ νουμηνίας οὔσης· ἔτι δὲ μειοῦσθαι τὸ ἧπαρ ἐν τοῖς ἀφανισμοῖς τῆς σελήνης. Τὸν δὲ λέοντα τῷ ἡλίῳ συνοικειοῦσιν, ὅτι τῶν γαμψωνύχων τετραπόδων βλέποντα τίκτει μόνος, κοιμᾶται δ´ ἀκαρὲς χρόνου καὶ ὑπολάμπει τὰ ὄμματα καθεύδοντος· κρῆναι δὲ {καὶ} κατὰ χασμάτων λεοντείων ἐξιᾶσι κρουνούς, ὅτι Νεῖλος ἐπάγει νέον ὕδωρ ταῖς Αἰγυπτίων ἀρούραις ἡλίου τὸν λέοντα παροδεύοντος. Τὴν δ´ ἶβίν φασιν ἐκκολαφθεῖσαν εὐθὺς ἕλκειν δύο δραχμάς, ὅσον ἄρτι παιδίου γεγονότος καρδίαν· ποιεῖν δὲ τῇ τῶν ποδῶν ἀποστάσει πρὸς ἀλλήλους καὶ πρὸς τὸ ῥύγχος ἰσόπλευρον τρίγωνον. Καὶ τί ἄν τις Αἰγυπτίους αἰτιῷτο τῆς τοσαύτης ἀλογίας, ὅπου καὶ τοὺς Πυθαγορικοὺς ἱστοροῦσιν καὶ ἀλεκτρυόνα λευκὸν σέβεσθαι καὶ τῶν θαλαττίων μάλιστα τρίγλης καὶ ἀκαλήφης ἀπέχεσθαι, τοὺς δ´ ἀπὸ Ζωροάστρου μάγους τιμᾶν μὲν ἐν τοῖς μάλιστα τὸν χερσαῖον ἐχῖνον, ἐχθαίρειν δὲ τοὺς ἐνύδρους μῦς καὶ τὸν ἀποκτείνοντα πλείστους θεοφιλῆ καὶ μακάριον νομίζειν; οἶμαι δὲ καὶ τοὺς Ἰουδαίους, εἴπερ ἐβδελύττοντο τὴν ὗν, ἀποκτείνειν ἄν, ὥσπερ οἱ μάγοι τοὺς μῦς ἀποκτείνουσι· νῦν δ´ ὁμοίως τῷ φαγεῖν τὸ ἀνελεῖν ἀπόρρητόν ἐστιν αὐτοῖς. Καὶ ἴσως ἔχει λόγον, ὡς τὸν ὄνον {δὲ} ἀναφήναντα πηγὴν αὐτοῖς ὕδατος τιμῶσιν, οὕτως καὶ τὴν ὗν σέβεσθαι σπόρου καὶ ἀρότου διδάσκαλον γενομένην· εἰ μή, νὴ Δία, καὶ τοῦ λαγωοῦ φήσει τις ἀπέχεσθαι τοὺς ἄνδρας ὡς μυσερὸν καὶ ἀκάθαρτον δυσχεραίνοντας τὸ ζῷον. »
« Οὐ δῆτ´ » εἶπεν ὁ Λαμπρίας ὑπολαβών « ἀλλὰ τοῦ μὲν λαγωοῦ φείδονται διὰ τὴν πρὸς τὸν μένον ὑπ´ αὐτῶν μυ...στα θηρίον ἐμφερέστατον . Ὁ γὰρ λαγὼς μεγέθους ἔοικε καὶ πάχους ἐνδεὴς ὄνος εἶναι· καὶ γὰρ ἡ χρόα καὶ τὰ ὦτα καὶ τῶν ὀμμάτων ἡ λιπαρότης καὶ τὸ λαμυρὸν ἔοικε θαυμασίως· ὥστε μηδὲν οὕτω μηδὲ μικρὸν μεγάλῳ τὴν μορφὴν ὅμοιον γεγονέναι. Εἰ μὴ νὴ Δία καὶ πρὸς τὰς ποιότητας αἰγυπτιάζοντες τὴν ὠκύτητα τοῦ ζῴου θεῖον ἡγοῦνται καὶ τὴν ἀκρίβειαν τῶν αἰσθητηρίων· ὅ τε γὰρ ὀφθαλμὸς ἄτρυτός ἐστιν αὐτῶν, ὥστε καὶ καθεύδειν ἀναπεπταμένοις τοῖς ὄμμασιν, ὀξυηκοΐᾳ τε δοκεῖ διαφέρειν, ἣν Αἰγύπτιοι θαυμάσαντες ἐν τοῖς ἱεροῖς γράμμασιν ἀκοὴν σημαίνουσιν οὖς λαγωοῦ γράφοντες.
Τὸ δ´ ὕειον κρέας οἱ ἄνδρες ἀφοσιοῦσθαι δοκοῦσιν, ὅτι μάλιστα ... Οἱ βάρβαροι τὰς ἐπὶ χρωτὸς λεύκας καὶ λέπρας δυσχεραίνουσι καὶ τῇ προσβολῇ τὰ τοιαῦτα καταβόσκεσθαι πάθη τοὺς ἀνθρώπους οἴονται, πᾶσαν δ´ ὗν ὑπὸ τὴν γαστέρα λέπρας ἀνάπλεων καὶ ψωρικῶν ἐξανθημάτων ὁρῶμεν, ἃ δή, καχεξίας τινὸς ἐγγενομένης τῷ σώματι καὶ φθορᾶς, ἐπιτρέχειν δοκεῖ τοῖς σώμασιν. Οὐ μὴν ἀλλὰ καὶ τὸ θολερὸν περὶ τὴν δίαιταν τοῦ θρέμματος ἔχει τινὰ πονηρίαν· οὐδὲν γὰρ ἄλλο βορβόρῳ χαῖρον οὕτω καὶ τόποις ῥυπαροῖς καὶ ἀκαθάρτοις ὁρῶμεν, ἔξω λόγου τιθέμενοι τὰ τὴν γένεσιν καὶ τὴν φύσιν ἐν αὐτοῖς ἔχοντα τούτοις. Λέγουσι δὲ καὶ τὰ ὄμματα τῶν ὑῶν οὕτως ἐγκεκλάσθαι καὶ κατεσπάσθαι ταῖς ὄψεσιν, ὥστε μηδενὸς ἀντιλαμβάνεσθαι μηδέποτε τῶν ἄνω μηδὲ προσορᾶν τὸν οὐρανόν, ἂν μὴ φερομένων ὑπτίων ἀναστροφήν τινα παρὰ φύσιν αἱ κόραι λάβωσιν· διὸ καὶ μάλιστα κραυγῇ χρώμενον τὸ ζῷον ἡσυχάζειν, ὅταν οὕτω φέρηται, καὶ σιωπᾶν κατατεθαμβημένον ἀηθείᾳ τὰ οὐράνια καὶ κρείττονι φόβῳ τοῦ βοᾶν συνεχόμενον. Εἰ δὲ δεῖ καὶ τὰ μυθικὰ προσλαβεῖν, λέγεται μὲν ὁ Ἄδωνις ὑπὸ τοῦ συὸς διαφθαρῆναι, τὸν δ´ Ἄδωνιν οὐχ ἕτερον ἀλλὰ Διόνυσον εἶναι νομίζουσιν, καὶ πολλὰ τῶν τελουμένων ἑκατέρῳ περὶ τὰς ἑορτὰς βεβαιοῖ τὸν λόγον· οἱ δὲ παιδικὰ τοῦ Διονύσου γεγονέναι· καὶ Φανοκλῆς, ἐρωτικὸς ἀνήρ, ου- - - δήπου πεποίηκεν.
Ἔτι τοίνυν μέλι μὲν οὐ προσφέρουσι ταῖς ἱερουργίαις, ὅτι δοκεῖ φθείρειν τὸν οἶνον κεραννύμενον καὶ τοῦτ´ ἦν σπονδὴ καὶ μέθυ, πρὶν ἄμπελον φανῆναι· καὶ μέχρι νῦν τῶν τε βαρβάρων οἱ μὴ ποιοῦντες οἶνον μελίτειον πίνουσιν, ὑποφαρμάσσοντες τὴν γλυκύτητα οἰνώδεσι ῥίζαις καὶ αὐστηραῖς, Ἕλληνές τε νηφάλια ταὐτὰ καὶ μελίσπονδα θύουσιν, ὡς ἀντίθετον φύσιν μάλιστα τοῦ μέλιτος πρὸς τὸν οἶνον ἔχοντος. Ὅτι δὲ τοῦτο νομίζουσι, κἀκεῖνο σημεῖον οὐ μικρόν ἐστι, τὸ πολλῶν τιμωριῶν οὐσῶν παρ´ αὐτοῖς μίαν εἶναι μάλιστα διαβεβλημένην, τὴν οἴνου τοὺς κολαζομένους ἀπείργουσαν, ὅσον ἂν τάξῃ χρόνον ὁ κύριος τῆς κολάσεως· τοὺς δ´ οὕτω κολα...
https://el.wikisource.org/wiki/%CE%A3%CF%85%CE%BC%CF%80%CE%BF%CF%83%CE%B9%CE%B1%CE%BA%CE%AC_%CE%94%CE%84
Τροία μια Σημιτική-Φοινικική αποικία. ΜΕΡΟΣ Α.
Τροία μια Σημιτική-Φοινικική αποικία. ΜΕΡΟΣ Β.
Τροία μια Σημιτική-Φοινικική αποικία. ΜΕΡΟΣ Γ.
Τροία μια Σημιτική-Φοινικική αποικία. ΜΕΡΟΣ Δ
Τροία μια Σημιτική-Φοινικική αποικία. ΜΕΡΟΣ Ε
Τροία μια Σημιτική-Φοινικική αποικία. ΜΕΡΟΣ Ζ.
Τροία μια Σημιτική-Φοινικική αποικία. ΜΕΡΟΣ ΣΤ.
Τροία μια Σημιτική-Φοινικική αποικία. ΜΕΡΟΣ Η. Μια ιστορική έρευνα του Δημήτρη Σκουρτέλη.
httofis66.blogspot.com/2017/05/bogpost_9.html
ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ: Ἑλένης ἐγκώμιον (10) – Η Πύλη για την ελληνική …
ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ: Πανηγυρικός (4) – Η Πύλη για την ελληνική γλώσσα
* Ο ΕΥΡΥΣΘΕΑΣ ΗΤΑΝ ΕΓΓΟΝΟΣ ΤΟΥ ΠΕΛΟΠΑ.
Εκαταίος μεν ουν ο Μιλήσιος περί της Πελοποννήσου φησίν, διότι προ των Ελλήνων ώοκησαν αυτήν βάρβαροι. Σχεδόν δε τι και η σύμπασα Ελλάς κατοικία βαρβάρων υπήρξε το παλαιόν, απ’ αυτών λογιζομένοις των μνημονευομένων. Πέλοπος μεν της Φρυγίας επαγαγομένου λαόν εις την απ’ αυτού κληθείσαν Πελοπόννησον, Δαναού δε εξ Αιγύπτου, Δρυόπων τε και Καυκώνων και Πελασγών και Λελέγων και άλλων τοιούτων κατανειμαμένων τα εντός Ισθμού και τα εκτός δε. Την μεν γαρ Αττικήν οι μετά Ευμόλπου Θραίκες έσχον, της δε Φωκίδος την Δαυλίδα Τηρεύς, την δε Καδμεία οι μετά Κάδμου Φοίνικες, αυτήν δε την Βοιωτίαν Άονες και Τέμμικες και Ύαντες· ως δε Πίνδαρος φησίν, Ην ότε σύας Βοιώτιον έθνος ένεπον. Και από των ονομάτων δε ενίων το βάρβαρον εμφαίνεται· Κέκροψ και Κόδρος και Άικλος και Κόθος και Δρύμας και Κρίνακος. Οι δε Θραικες και Ιλλυριοί και Ηπειρώται και μέχρι νυν εν πλευραίς εισίν· έτι μέντοι μάλλον πρότερον η νυν, όπου γε και της εν τωι παρόντι Ελλάδος αναντιλέκτως ούσης την πολλήν οι βάρβαροι έχουσι, Μακεδονίαν μεν Θραικες και τινά μέρη της Θετταλίας, Ακαρνανίας δε και Αιτωλίας άνω Θεσπρωτοί και Κασσωπαίοι και Αμφιλόχιοι και Μολοττοί και Αθάμανες, Ηπειρωτικά έθνη («Γεωγραφικά», βιβλίο Ζ΄, 1). Τὸ δὲ Ἑλληνικὸν γλώσσῃ μέν, ἐπείτε ἐγένετο, αἰεί κοτε τῇ αὐτῇ διαχρᾶται, ὡς ἐμοὶ καταφαίνεται εἶναι· ἀποσχισθὲν μέντοι ἀπὸ τοῦ Πελασγικοῦ ἐὸν ἀσθενές, ἀπὸ σμικροῦ τεο τὴν ἀρχὴν ὁρμώμενον αὔξηται ἐς πλῆθος τῶν ἐθνέων, Πελασγῶν μάλιστα προσκεχωρηκότων αὐτῷ καὶ ἄλλων ἐθνέων βαρβάρων συχνῶν. πρὸς δὴ ὦν ἔμοιγε δοκέει οὐδέ τὸ Πελασγικὸν ἔθνος, ἐὸν βάρβαρον, οὐδαμὰ μεγάλως αὐξηθῆναι.
ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ ΕΓΚΩΜΙΟΝ.
[67] Όσα έχω παραλείψει είναι πολύ περισσότερα από αυτά που έχω πει. Εκτός από τις τέχνες, τις φιλοσοφικές σπουδές και όλες τις άλλες ωφέλειες που θα μπορούσε κανείς να αποδώσει σ᾽ εκείνη και στον Τρωικό πόλεμο, θα μπορούσαμε επίσης δίκαια να θεωρήσουμε ότι η Ελένη ήταν η αιτία που δεν γίναμε δούλοι των βαρβάρων. Θα διαπιστώσουμε ότι χάρη σ᾽ αυτήν είναι μονοιασμένοι οι Έλληνες και έκαναν από κοινού εκστρατεία εναντίον των βαρβάρων, και τότε για πρώτη φορά έστησε η Ευρώπη τρόπαιο νίκης επί της Ασίας. [68] Εξαιτίας αυτών πετύχαμε πολύ μεγάλη αλλαγή των πραγμάτων. Έτσι, ενώ πιο μπροστά οι βάρβαροι που ζούσαν δυστυχισμένοι στα μέρη τους είχαν την αξίωση να εξουσιάζουν τις ελληνικές πόλεις —για παράδειγμα, ο Δαναός έφυγε από την Αίγυπτο και κατέλαβε το Άργος, ο Κάδμος από τη Σιδώνα έγινε βασιλιάς της Θήβας, οι Κάρες είχαν εγκατασταθεί στα νησιά, και ο Πέλοπας, ο γιος του Ταντάλου, έγινε κύριος όλης της Πελοποννήσου— μετά τον πόλεμο εκείνο όμως η φυλή μας έλαβε τόσο μεγάλη πρόοδο, ώστε να αφαιρέσει από τους βαρβάρους και πόλεις μεγάλες και πολλά εδάφη. [69] Εάν λοιπόν θελήσουν κάποιοι ρήτορες να επεξεργαστούν αυτά και να τα αναπτύξουν, δεν θα τους λείψουν οι αφορμές από όπου ξεκινώντας θα μπορέσουν να εγκωμιάσουν την Ελένη, πέραν των όσων έχουν λεχθεί· αντίθετα, θα βρουν πολλά νέα επιχειρήματα να αναφέρουν γι᾽ αυτήν. Η ελευθερία πίστεως είναι Θεόδοτη. Συνεπώς έχει το δικαίωμα ο κάθε άνθρωπος να πιστεύει όπου επιθυμεί, σε όποια θρησκεία τον εκφράζει. Εν τούτοις κανείς δεν έχει το δικαίωμα, να πλαστογραφεί και να παραποιεί την ιστορία, στα πλαίσια ενός ιδιότυπου θρησκευτικού φανατισμού.
«Την παλιά εποχή ξέσπασε λοιμώδης ασθένεια στην Αίγυπτο και οι ντόπιοι την απέδωσαν στους ασεβείς αλλόφυλους. Προ αυτού μερικοί από αυτούς συσπειρώθηκαν και ήρθαν στην Ελλάδα. Αρχηγοί τους ήσαν ο Κάδμος και ο Δαναός. Οι υπόλοιποι πήγαν στην Ιουδαία, που τότε ήταν ακατοίκητη, και των οποίων επικεφαλής ήταν ο επονομαζόμενος Μωυσής, ένας άνδρας με φρόνηση και ανδρεία». (Διόδωρος Σικελιώτης, βίβλος Μ, Απόσπασμα 3) «Λένε επίσης οι Αιγύπτιοι πως και οι άποικοι που έφυγαν μαζί με το Δαναό από την Αίγυπτο εγκαταστάθηκαν στην αρχαιότερη σχεδόν ελληνική πόλη, στο Άργος και πως οι λαοί των Κόλχων στον Πόντο και την Ιουδαίων μεταξύ Αραβίας και Συρίας ιδρύθηκαν ως αποικίες από ανθρώπους που έφυγαν από εκεί….. ο Κάδμος ήταν από τις Θήβες της Αιγύπτου και μαζί με τα άλλα παιδιά γέννησε και τη Σεμέλη. Στα κατοπινά χρόνια, ο Ορφέας, που απόκτησε μεγάλη φήμη ανάμεσα στους Έλληνες για τη μουσική, τις τελετές και τα θεολογικά ζητήματα, φιλοξενήθηκε από τους απογόνους του Κάδμου και δέχτηκε εξαιρετικές τιμές στις Θήβες». (Διόδωρος Σικελιώτης, βίβλος 1, 23-24 και 28-29)
(2) Τόσο λοιπόν ηρωική κι ελευθερόψυχη και τόσο γερή στο φρόνημα και ρωμαλέα στην ψυχή είναι η πολιτεία μας και τόσο στην ουσία της [245d] μισοβάρβαρη, γιατ᾽ είμαστε πραγματικά και ειλικρινά γνήσιοι Έλληνες και δεν έρρευσε ποτέ στις φλέβες μας βαρβαρικό αίμα. Κι όλα αυτά γιατί στ᾽ αληθινά δε συγκατοικούνε και δε ζούνε μαζί μ᾽ εμάς στη χώρα μας ούτε Πέλοπες ούτε Κάδμοι ούτε Αίγυπτοι ούτε Δαναοί κι ούτε άλλοι πολλοί λογής λογής βάρβαροι στη φύση κι Έλληνες μονάχα με το νόμο, αλλά γνήσιοι Έλληνες κι όχι βαρβαρόσποροι, κατοικούμε αιώνες απάνω στη γη αυτή κι έχουμε γι᾽ αυτό το λόγο φυσικά έμφυτο κι αιώνιο βαθιά μέσα μας ριζωμένο το μίσος εναντίον των βαρβάρων. Αλλά και πάλι εβρεθήκαμε και σε τούτη την περίσταση πολιτικά απομονωμένοι, [245e] γιατί δεν εστέρξαμε να διαπράξουμε αισχρό και ανόσιο έργο παραδίνοντας Έλληνες στους βαρβάρους. Έτσι όμως εφτάσαμε σε μια πολιτική κατάσταση όμοια σαν κι εκείνη που υπήρξε η αίτια να νικηθούμε άλλοτε, αλλά με τη βοήθεια των θεών κατορθώσαμε τούτη τη φορά να τελειώσουμε τον πόλεμο με καλύτερους όρους παρά την εποχή εκείνη, γιατί εγλιτώσαμε από τον πόλεμο έχοντας στο τέλος και το στόλο μας και τα τείχη μας και τις αποικίες μας· το ίδιο άλλωστε και οι εχθροί μας με χαρά και προθυμία εδέχτηκαν να πάψει ο πόλεμος αναμεταξύ μας. Ωστόσο εχάσαμε και στον πόλεμο αυτό γενναίους και ηρωικούς άντρες, κι εκείνους που εβρήκανε το θάνατο στη μάχη της Κορίνθου από τις φυσικές αναποδιές και κακοτοπιές της γης όπου έγινε η μάχη και τους άλλους που έπεσαν στο Λέχαιο [246a] θύματα προδοσίας· ηρωικά επίσης επολέμησαν κι όσοι ελευτερώσανε το βασιλιά της Περσίας και ξεκαθαρίσανε όλες τις θάλασσες από τους Λακεδαιμονίους. Τους άντρες τούτους ξαναφέρνω εγώ τώρα στη μνήμη σας και χρέος έχετε να εγκωμιάζετε μαζί μ᾽ έμενα και να τιμάτε τέτοιους ήρωες.
ΟΙ ΕΙΣΒΟΛΕΙΣ ΙΟΥΔΑΙΟΙ-ΦΟΙΝΙΚΕΣ ΚΑΤΑΚΤΟΥΝ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ.
Διαβάζοντας τους αρχαίους συγγραφείς Εκαταίο Μιλήσιο (Στράβων 7, 321), Θουκυδίδη (Α, 3 – 9), Ηρόδοτο (Ιστορία Α 54 - 58), Ισοκράτη (Παναθηναϊκός, Ελένης εγκώμιον 68 – 69, Πανηγυρικός κ.α.), Διόδωρο (1, 23-24 και 28-29, Μ, Απόσπασμα 3),και τον Μέγα Αριστοκλή, τον Ύπατο των φιλοσόφων (Μενέξενος, 245c-d), διαπιστώνουμε ότι πριν από τους Τρωικούς πολέμους και συγκεκριμένα το 1500 π.Χ. ξεσπούν στην Αίγυπτο λοιμώδης ασθένειες (οι 7 πληγές, σύμφωνα με την Αγία Γραφή) και οι ντόπιοι τις αποδίδουν στους ασεβείς αλλόφυλους. Για να αποφύγουν την οργή των ντόπιων οι μετανάστες που ζούσαν στην Αίγυπτο συσπειρώνονται και φεύγουν σε άλλα μέρη. Ένα μέρος των Ισραηλιτών με αρχηγό τον Μωυσή κατευθύνονται δια ξηράς στην Ιουδαία.
Οι Δαναοί με πλοία και με αρχηγό το Δαναό μέσω Ρόδου πάνε στο Άργος της Πελοποννήσου. Όταν έφτασαν εκεί ήρθαν σε σύγκρουση με τους κατοίκους του Άργους, που ήσαν Αχαιοί στην γενιά. Ωστόσο επειδή ο βασιλιάς των Αργείων που ονομάζονταν Γελάνωρ δεν είχε γιο για διάδοχο και από την άλλη δεν είχε στρατιωτικές ικανότητες για να νικήσει , οι Αργείοι κάλεσαν τον Δαναό για συνθηκολόγηση και αφετέρου να γίνει κοινός βασιλιάς. Αυτός είναι και ο λόγος που μετά τα Τρωικά οι Αργείοι ονομάζονταν και Αχαιοί-Δαναοί και Αργείοι και από αυτούς κατ’ επέκτασιν και όλοι οι Έλληνες. Με αρχηγό τον Κάδμο οι Φοίνικες πέρασαν σε πολλά Ελληνικά νησιά στο Αιγαίο, καθώς και στην Βοιωτία της Ελλάδας όπου έκτισαν την Καδμεία ή Θήβα της Ελλάδας. Η πόλη αυτή ονομάστηκε Καδμεία από το όνομα του Κάδμου και Θήβα λόγω της πατρίδας του Κάδμου, τις Θήβες της Αιγύπτου.
Σύμφωνα με το Πάριο χρονικό κάτι που διαβεβαιώνουν οι μεγάλοι σοφοί Αριστοκλής-Πλάτωνας, Ηρόδοτος, Ισοκράτης, Θουκυδίδης και άλλοι, οι Δαναοί έφτασαν στην Πελοπόννησο το έτος 1511 π.Χ. και ο Κάδμος στην Βοιωτία το έτος 1519 π.Χ. Οι Δαναοί έλαβαν μέρος στον Τρωικό πόλεμο (έγινε το έτος 1218 - 1209 π.Χ). Αντίθετα οι Καδμείοι ή Θηβαίοι δεν έλαβαν μέρος στον Τρωικό πόλεμο και κατά τα Περσικά μήδισαν, επειδή ήσαν Φοινικικής-βαρβαρικής καταγωγής (Ηρόδοτος). (1)
Oι Αιγύπτιοι και οι άποικοι που έφυγαν μαζί με το Δαναό από την Αίγυπτο εγκαταστάθηκαν στην αρχαιότερη σχεδόν ελληνική πόλη, στο Άργος και πως οι λαοί των Κόλχων στον Πόντο και την Ιουδαίων μεταξύ Αραβίας και Συρίας ιδρύθηκαν ως αποικίες από ανθρώπους που έφυγαν από εκεί. Η οικογένεια των Περσειδών από το Άργος θεωρούσε γενάρχη της τον Δαναό, που ήλθε από την Ανατολή, και οἱ Θηβαίοι τιμούσαν ως γενάρχη τους τον Κάδμο γιο του βασιλιά της Φοινίκης Αγήνορα, που ήλθε στην Ελλάδα από την Παλαιστίνη, εγκαταστάθηκε στη Θήβα και συνέβαλε στη γένεση των λεγόμενων Σπαρτών από τα δόντια του δράκοντα. Σύμφωνα και με τον Ευριπίδη (Φοίνισσες 247), «κοινόν αίμα» ενώνει τους Θηβαίους με τους Φοίνικες.
Ο Κάδμος ήταν από τις Θήβες της Αιγύπτου και μαζί με τα άλλα παιδιά γέννησε και τη Σεμέλη. Στα κατοπινά χρόνια, ο Ορφέας, που απόκτησε μεγάλη φήμη ανάμεσα στους Έλληνες για την μουσική, τις τελετές και τα θεολογικά ζητήματα, φιλοξενήθηκε από τους απογόνους του Κάδμου και δέχτηκε εξαιρετικές τιμές στις Θήβες». (Διόδωρος Σικελιώτης, βίβλος 1, 23-24 και 28-29) «Ο Εκαταίος ο Μιλήσιος αναφέρει ότι η Πελοπόννησος πριν από τους Έλληνες την κατοίκησαν βάρβαροι. Εξάλλου, ολόκληρη σχεδόν η Ελλάδα κατοικία βαρβάρων υπήρξε, στους παλιούς καιρούς, έτσι λογάριαζαν όσοι μνημονεύουν αυτά τα πράγματα, γιατί ο Πέλοπας έφερε ένα λαό από τη Φρυγία στη χώρα που απ' αυτόν ονομάστηκε Πελοπόννησος, και ο Δαναός από την Αίγυπτο, κι οι Δρύοπες, οι Καύκωνες κι οι Πελασγοί κι οι Λέλεγες και άλλοι τέτοιοι λαοί μοίρασαν τους τόπους πάνω και κάτω από τον ισθμό.
Tην Αττική κατέλαβαν Θράκες προκαλώντας φοβερή γενοκτονία με τον θεουργό Εύμολπο, την Δαυλίδα της Φωκίδας ο Τηρεύς, την Καδμεία οι Φοίνικες που ήρθαν με τον Κάδμο, και την ίδια τη Βοιωτία κατέκτησαν οι Aονες, οι Τέμμικες και οι Ύαντες, ως και Πίνδαρος φησίν. Ην ότε υας Βοιωτιον ένεπον. Και από των ονομάτων δε ενίων το βάρβαρον εμφαίνεται, Κέκροψ, και Κόδρος, και Αίκλος, και Κόθος, και Δρύμας, και Κρίνακος.
Οι δε Θράκες, και Ιλλυριοί, και Ηπειρώται, και μέχρι νυν εν πλευραίς εισίν. ΄Τοισι μέντοι μάλλον πρότερον, ή νυν, όπου γε και της εν τω παρόντι Ελλάδος αναντιλέκτως ούσης..» (Στράβων 7, 321). Οι Φοίνικες σύμφωνα με τον Ηρόδοτο (Α -2) κατάγονταν από την Ερυθρά θάλασσα, πήγαν με αρχηγό τον Αγήνορα στην Φοινίκη της Ασίας, την χώρα απέναντι από την Κύπρο και όπου οι πόλεις Τύρος, Σιδών, εξ ου και η ονομασία Φοίνικες. Χαναάν σημαίνει «χώρα της πορφύρας, το όνομα δηλαδή προέρχεται από το ερυθρό χρώμα που εξάγεται από την επεξεργασία της πορφύρας.
* Ο ΕΥΡΥΣΘΕΑΣ ΗΤΑΝ ΕΓΓΟΝΟΣ ΤΟΥ ΠΕΛΟΠΑ.
Εκαταίος μεν ουν ο Μιλήσιος περί της Πελοποννήσου φησίν, διότι προ των Ελλήνων ώοκησαν αυτήν βάρβαροι. Σχεδόν δε τι και η σύμπασα Ελλάς κατοικία βαρβάρων υπήρξε το παλαιόν, απ’ αυτών λογιζομένοις των μνημονευομένων. Πέλοπος μεν της Φρυγίας επαγαγομένου λαόν εις την απ’ αυτού κληθείσαν Πελοπόννησον, Δαναού δε εξ Αιγύπτου, Δρυόπων τε και Καυκώνων και Πελασγών και Λελέγων και άλλων τοιούτων κατανειμαμένων τα εντός Ισθμού και τα εκτός δε. Την μεν γαρ Αττικήν οι μετά Ευμόλπου Θραίκες έσχον, της δε Φωκίδος την Δαυλίδα Τηρεύς, την δε Καδμεία οι μετά Κάδμου Φοίνικες, αυτήν δε την Βοιωτίαν Άονες και Τέμμικες και Ύαντες· ως δε Πίνδαρος φησίν, Ην ότε σύας Βοιώτιον έθνος ένεπον. Και από των ονομάτων δε ενίων το βάρβαρον εμφαίνεται· Κέκροψ και Κόδρος και Άικλος και Κόθος και Δρύμας και Κρίνακος. Οι δε Θραικες και Ιλλυριοί και Ηπειρώται και μέχρι νυν εν πλευραίς εισίν· έτι μέντοι μάλλον πρότερον η νυν, όπου γε και της εν τωι παρόντι Ελλάδος αναντιλέκτως ούσης την πολλήν οι βάρβαροι έχουσι, Μακεδονίαν μεν Θραικες και τινά μέρη της Θετταλίας, Ακαρνανίας δε και Αιτωλίας άνω Θεσπρωτοί και Κασσωπαίοι και Αμφιλόχιοι και Μολοττοί και Αθάμανες, Ηπειρωτικά έθνη («Γεωγραφικά», βιβλίο Ζ΄, 1). Τὸ δὲ Ἑλληνικὸν γλώσσῃ μέν, ἐπείτε ἐγένετο, αἰεί κοτε τῇ αὐτῇ διαχρᾶται, ὡς ἐμοὶ καταφαίνεται εἶναι· ἀποσχισθὲν μέντοι ἀπὸ τοῦ Πελασγικοῦ ἐὸν ἀσθενές, ἀπὸ σμικροῦ τεο τὴν ἀρχὴν ὁρμώμενον αὔξηται ἐς πλῆθος τῶν ἐθνέων, Πελασγῶν μάλιστα προσκεχωρηκότων αὐτῷ καὶ ἄλλων ἐθνέων βαρβάρων συχνῶν. πρὸς δὴ ὦν ἔμοιγε δοκέει οὐδέ τὸ Πελασγικὸν ἔθνος, ἐὸν βάρβαρον, οὐδαμὰ μεγάλως αὐξηθῆναι.
ΙΣΟΚΡΑΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ ΕΓΚΩΜΙΟΝ.
[67] Όσα έχω παραλείψει είναι πολύ περισσότερα από αυτά που έχω πει. Εκτός από τις τέχνες, τις φιλοσοφικές σπουδές και όλες τις άλλες ωφέλειες που θα μπορούσε κανείς να αποδώσει σ᾽ εκείνη και στον Τρωικό πόλεμο, θα μπορούσαμε επίσης δίκαια να θεωρήσουμε ότι η Ελένη ήταν η αιτία που δεν γίναμε δούλοι των βαρβάρων. Θα διαπιστώσουμε ότι χάρη σ᾽ αυτήν είναι μονοιασμένοι οι Έλληνες και έκαναν από κοινού εκστρατεία εναντίον των βαρβάρων, και τότε για πρώτη φορά έστησε η Ευρώπη τρόπαιο νίκης επί της Ασίας. [68] Εξαιτίας αυτών πετύχαμε πολύ μεγάλη αλλαγή των πραγμάτων. Έτσι, ενώ πιο μπροστά οι βάρβαροι που ζούσαν δυστυχισμένοι στα μέρη τους είχαν την αξίωση να εξουσιάζουν τις ελληνικές πόλεις —για παράδειγμα, ο Δαναός έφυγε από την Αίγυπτο και κατέλαβε το Άργος, ο Κάδμος από τη Σιδώνα έγινε βασιλιάς της Θήβας, οι Κάρες είχαν εγκατασταθεί στα νησιά, και ο Πέλοπας, ο γιος του Ταντάλου, έγινε κύριος όλης της Πελοποννήσου— μετά τον πόλεμο εκείνο όμως η φυλή μας έλαβε τόσο μεγάλη πρόοδο, ώστε να αφαιρέσει από τους βαρβάρους και πόλεις μεγάλες και πολλά εδάφη. [69] Εάν λοιπόν θελήσουν κάποιοι ρήτορες να επεξεργαστούν αυτά και να τα αναπτύξουν, δεν θα τους λείψουν οι αφορμές από όπου ξεκινώντας θα μπορέσουν να εγκωμιάσουν την Ελένη, πέραν των όσων έχουν λεχθεί· αντίθετα, θα βρουν πολλά νέα επιχειρήματα να αναφέρουν γι᾽ αυτήν. Η ελευθερία πίστεως είναι Θεόδοτη. Συνεπώς έχει το δικαίωμα ο κάθε άνθρωπος να πιστεύει όπου επιθυμεί, σε όποια θρησκεία τον εκφράζει. Εν τούτοις κανείς δεν έχει το δικαίωμα, να πλαστογραφεί και να παραποιεί την ιστορία, στα πλαίσια ενός ιδιότυπου θρησκευτικού φανατισμού.
«Την παλιά εποχή ξέσπασε λοιμώδης ασθένεια στην Αίγυπτο και οι ντόπιοι την απέδωσαν στους ασεβείς αλλόφυλους. Προ αυτού μερικοί από αυτούς συσπειρώθηκαν και ήρθαν στην Ελλάδα. Αρχηγοί τους ήσαν ο Κάδμος και ο Δαναός. Οι υπόλοιποι πήγαν στην Ιουδαία, που τότε ήταν ακατοίκητη, και των οποίων επικεφαλής ήταν ο επονομαζόμενος Μωυσής, ένας άνδρας με φρόνηση και ανδρεία». (Διόδωρος Σικελιώτης, βίβλος Μ, Απόσπασμα 3) «Λένε επίσης οι Αιγύπτιοι πως και οι άποικοι που έφυγαν μαζί με το Δαναό από την Αίγυπτο εγκαταστάθηκαν στην αρχαιότερη σχεδόν ελληνική πόλη, στο Άργος και πως οι λαοί των Κόλχων στον Πόντο και την Ιουδαίων μεταξύ Αραβίας και Συρίας ιδρύθηκαν ως αποικίες από ανθρώπους που έφυγαν από εκεί….. ο Κάδμος ήταν από τις Θήβες της Αιγύπτου και μαζί με τα άλλα παιδιά γέννησε και τη Σεμέλη. Στα κατοπινά χρόνια, ο Ορφέας, που απόκτησε μεγάλη φήμη ανάμεσα στους Έλληνες για τη μουσική, τις τελετές και τα θεολογικά ζητήματα, φιλοξενήθηκε από τους απογόνους του Κάδμου και δέχτηκε εξαιρετικές τιμές στις Θήβες». (Διόδωρος Σικελιώτης, βίβλος 1, 23-24 και 28-29)
(2) Τόσο λοιπόν ηρωική κι ελευθερόψυχη και τόσο γερή στο φρόνημα και ρωμαλέα στην ψυχή είναι η πολιτεία μας και τόσο στην ουσία της [245d] μισοβάρβαρη, γιατ᾽ είμαστε πραγματικά και ειλικρινά γνήσιοι Έλληνες και δεν έρρευσε ποτέ στις φλέβες μας βαρβαρικό αίμα. Κι όλα αυτά γιατί στ᾽ αληθινά δε συγκατοικούνε και δε ζούνε μαζί μ᾽ εμάς στη χώρα μας ούτε Πέλοπες ούτε Κάδμοι ούτε Αίγυπτοι ούτε Δαναοί κι ούτε άλλοι πολλοί λογής λογής βάρβαροι στη φύση κι Έλληνες μονάχα με το νόμο, αλλά γνήσιοι Έλληνες κι όχι βαρβαρόσποροι, κατοικούμε αιώνες απάνω στη γη αυτή κι έχουμε γι᾽ αυτό το λόγο φυσικά έμφυτο κι αιώνιο βαθιά μέσα μας ριζωμένο το μίσος εναντίον των βαρβάρων. Αλλά και πάλι εβρεθήκαμε και σε τούτη την περίσταση πολιτικά απομονωμένοι, [245e] γιατί δεν εστέρξαμε να διαπράξουμε αισχρό και ανόσιο έργο παραδίνοντας Έλληνες στους βαρβάρους. Έτσι όμως εφτάσαμε σε μια πολιτική κατάσταση όμοια σαν κι εκείνη που υπήρξε η αίτια να νικηθούμε άλλοτε, αλλά με τη βοήθεια των θεών κατορθώσαμε τούτη τη φορά να τελειώσουμε τον πόλεμο με καλύτερους όρους παρά την εποχή εκείνη, γιατί εγλιτώσαμε από τον πόλεμο έχοντας στο τέλος και το στόλο μας και τα τείχη μας και τις αποικίες μας· το ίδιο άλλωστε και οι εχθροί μας με χαρά και προθυμία εδέχτηκαν να πάψει ο πόλεμος αναμεταξύ μας. Ωστόσο εχάσαμε και στον πόλεμο αυτό γενναίους και ηρωικούς άντρες, κι εκείνους που εβρήκανε το θάνατο στη μάχη της Κορίνθου από τις φυσικές αναποδιές και κακοτοπιές της γης όπου έγινε η μάχη και τους άλλους που έπεσαν στο Λέχαιο [246a] θύματα προδοσίας· ηρωικά επίσης επολέμησαν κι όσοι ελευτερώσανε το βασιλιά της Περσίας και ξεκαθαρίσανε όλες τις θάλασσες από τους Λακεδαιμονίους. Τους άντρες τούτους ξαναφέρνω εγώ τώρα στη μνήμη σας και χρέος έχετε να εγκωμιάζετε μαζί μ᾽ έμενα και να τιμάτε τέτοιους ήρωες.
ΟΙ ΕΙΣΒΟΛΕΙΣ ΙΟΥΔΑΙΟΙ-ΦΟΙΝΙΚΕΣ ΚΑΤΑΚΤΟΥΝ ΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ.
Διαβάζοντας τους αρχαίους συγγραφείς Εκαταίο Μιλήσιο (Στράβων 7, 321), Θουκυδίδη (Α, 3 – 9), Ηρόδοτο (Ιστορία Α 54 - 58), Ισοκράτη (Παναθηναϊκός, Ελένης εγκώμιον 68 – 69, Πανηγυρικός κ.α.), Διόδωρο (1, 23-24 και 28-29, Μ, Απόσπασμα 3),και τον Μέγα Αριστοκλή, τον Ύπατο των φιλοσόφων (Μενέξενος, 245c-d), διαπιστώνουμε ότι πριν από τους Τρωικούς πολέμους και συγκεκριμένα το 1500 π.Χ. ξεσπούν στην Αίγυπτο λοιμώδης ασθένειες (οι 7 πληγές, σύμφωνα με την Αγία Γραφή) και οι ντόπιοι τις αποδίδουν στους ασεβείς αλλόφυλους. Για να αποφύγουν την οργή των ντόπιων οι μετανάστες που ζούσαν στην Αίγυπτο συσπειρώνονται και φεύγουν σε άλλα μέρη. Ένα μέρος των Ισραηλιτών με αρχηγό τον Μωυσή κατευθύνονται δια ξηράς στην Ιουδαία.
Οι Δαναοί με πλοία και με αρχηγό το Δαναό μέσω Ρόδου πάνε στο Άργος της Πελοποννήσου. Όταν έφτασαν εκεί ήρθαν σε σύγκρουση με τους κατοίκους του Άργους, που ήσαν Αχαιοί στην γενιά. Ωστόσο επειδή ο βασιλιάς των Αργείων που ονομάζονταν Γελάνωρ δεν είχε γιο για διάδοχο και από την άλλη δεν είχε στρατιωτικές ικανότητες για να νικήσει , οι Αργείοι κάλεσαν τον Δαναό για συνθηκολόγηση και αφετέρου να γίνει κοινός βασιλιάς. Αυτός είναι και ο λόγος που μετά τα Τρωικά οι Αργείοι ονομάζονταν και Αχαιοί-Δαναοί και Αργείοι και από αυτούς κατ’ επέκτασιν και όλοι οι Έλληνες. Με αρχηγό τον Κάδμο οι Φοίνικες πέρασαν σε πολλά Ελληνικά νησιά στο Αιγαίο, καθώς και στην Βοιωτία της Ελλάδας όπου έκτισαν την Καδμεία ή Θήβα της Ελλάδας. Η πόλη αυτή ονομάστηκε Καδμεία από το όνομα του Κάδμου και Θήβα λόγω της πατρίδας του Κάδμου, τις Θήβες της Αιγύπτου.
Σύμφωνα με το Πάριο χρονικό κάτι που διαβεβαιώνουν οι μεγάλοι σοφοί Αριστοκλής-Πλάτωνας, Ηρόδοτος, Ισοκράτης, Θουκυδίδης και άλλοι, οι Δαναοί έφτασαν στην Πελοπόννησο το έτος 1511 π.Χ. και ο Κάδμος στην Βοιωτία το έτος 1519 π.Χ. Οι Δαναοί έλαβαν μέρος στον Τρωικό πόλεμο (έγινε το έτος 1218 - 1209 π.Χ). Αντίθετα οι Καδμείοι ή Θηβαίοι δεν έλαβαν μέρος στον Τρωικό πόλεμο και κατά τα Περσικά μήδισαν, επειδή ήσαν Φοινικικής-βαρβαρικής καταγωγής (Ηρόδοτος). (1)
Oι Αιγύπτιοι και οι άποικοι που έφυγαν μαζί με το Δαναό από την Αίγυπτο εγκαταστάθηκαν στην αρχαιότερη σχεδόν ελληνική πόλη, στο Άργος και πως οι λαοί των Κόλχων στον Πόντο και την Ιουδαίων μεταξύ Αραβίας και Συρίας ιδρύθηκαν ως αποικίες από ανθρώπους που έφυγαν από εκεί. Η οικογένεια των Περσειδών από το Άργος θεωρούσε γενάρχη της τον Δαναό, που ήλθε από την Ανατολή, και οἱ Θηβαίοι τιμούσαν ως γενάρχη τους τον Κάδμο γιο του βασιλιά της Φοινίκης Αγήνορα, που ήλθε στην Ελλάδα από την Παλαιστίνη, εγκαταστάθηκε στη Θήβα και συνέβαλε στη γένεση των λεγόμενων Σπαρτών από τα δόντια του δράκοντα. Σύμφωνα και με τον Ευριπίδη (Φοίνισσες 247), «κοινόν αίμα» ενώνει τους Θηβαίους με τους Φοίνικες.
Ο Κάδμος ήταν από τις Θήβες της Αιγύπτου και μαζί με τα άλλα παιδιά γέννησε και τη Σεμέλη. Στα κατοπινά χρόνια, ο Ορφέας, που απόκτησε μεγάλη φήμη ανάμεσα στους Έλληνες για την μουσική, τις τελετές και τα θεολογικά ζητήματα, φιλοξενήθηκε από τους απογόνους του Κάδμου και δέχτηκε εξαιρετικές τιμές στις Θήβες». (Διόδωρος Σικελιώτης, βίβλος 1, 23-24 και 28-29) «Ο Εκαταίος ο Μιλήσιος αναφέρει ότι η Πελοπόννησος πριν από τους Έλληνες την κατοίκησαν βάρβαροι. Εξάλλου, ολόκληρη σχεδόν η Ελλάδα κατοικία βαρβάρων υπήρξε, στους παλιούς καιρούς, έτσι λογάριαζαν όσοι μνημονεύουν αυτά τα πράγματα, γιατί ο Πέλοπας έφερε ένα λαό από τη Φρυγία στη χώρα που απ' αυτόν ονομάστηκε Πελοπόννησος, και ο Δαναός από την Αίγυπτο, κι οι Δρύοπες, οι Καύκωνες κι οι Πελασγοί κι οι Λέλεγες και άλλοι τέτοιοι λαοί μοίρασαν τους τόπους πάνω και κάτω από τον ισθμό.
Tην Αττική κατέλαβαν Θράκες προκαλώντας φοβερή γενοκτονία με τον θεουργό Εύμολπο, την Δαυλίδα της Φωκίδας ο Τηρεύς, την Καδμεία οι Φοίνικες που ήρθαν με τον Κάδμο, και την ίδια τη Βοιωτία κατέκτησαν οι Aονες, οι Τέμμικες και οι Ύαντες, ως και Πίνδαρος φησίν. Ην ότε υας Βοιωτιον ένεπον. Και από των ονομάτων δε ενίων το βάρβαρον εμφαίνεται, Κέκροψ, και Κόδρος, και Αίκλος, και Κόθος, και Δρύμας, και Κρίνακος.
Οι δε Θράκες, και Ιλλυριοί, και Ηπειρώται, και μέχρι νυν εν πλευραίς εισίν. ΄Τοισι μέντοι μάλλον πρότερον, ή νυν, όπου γε και της εν τω παρόντι Ελλάδος αναντιλέκτως ούσης..» (Στράβων 7, 321). Οι Φοίνικες σύμφωνα με τον Ηρόδοτο (Α -2) κατάγονταν από την Ερυθρά θάλασσα, πήγαν με αρχηγό τον Αγήνορα στην Φοινίκη της Ασίας, την χώρα απέναντι από την Κύπρο και όπου οι πόλεις Τύρος, Σιδών, εξ ου και η ονομασία Φοίνικες. Χαναάν σημαίνει «χώρα της πορφύρας, το όνομα δηλαδή προέρχεται από το ερυθρό χρώμα που εξάγεται από την επεξεργασία της πορφύρας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου