Το Λονδίνο, η Ουάσιγκτον και η Μόσχα είχαν εγγυηθεί το μέλλον της Ουκρανίας κατά τη διάρκεια του Μνημονίου της Βουδαπέστης (1994). Το Βερολίνο, το Παρίσι και η Μόσχα είχαν εγγυηθεί την πολιτική ειρήνη στην Ουκρανία κατά τη διάρκεια των συμφωνιών του Μινσκ (2015).
Σήμερα το Κίεβο κατηγορεί τη Ρωσία για προδοσία, την οποία τα γεγονότα ακυρώνουν. Αντίθετα, το Ηνωμένο Βασίλειο και οι Ηνωμένες Πολιτείες ήταν αυτές που, αναβιώνοντας μια παλιά αυτοκρατορική συνήθεια, οργάνωσαν τον σημερινό πόλεμο για να βυθίσουν όχι μόνο τη Ρωσία, αλλά και τη Γερμανία σε μια καταστροφική σύγκρουση.
Ο Χασάν Χαμαντέ επανεξετάζει τις εγγυήσεις που προσφέρουν οι αυτοκρατορικές δυνάμεις προς το συμφέρον του Λιβάνου, του Ιράκ και της Κύπρου, στην πραγματικότητα για να τις καταστρέψει.
***
του Χασάν Χαμάντ .
«Προσοχή σε αυτούς που νομίζουν ότι είναι πλούσιοι μαζεύοντας υποσχέσεις από ανθρώπους που θεωρούν φίλους τους». Αυτή η χιλιόχρονη αραβική παροιμία ισχύει για τη σημερινή περίπτωση της Ουκρανίας και πριν από αυτήν για την Ελλάδα και την Κύπρο.
Με την πρόθεση των Ηνωμένων Πολιτειών, από το 2014, να προκαλέσουν τη Ρωσία σε σημείο να την παρασύρουν σε πόλεμο φθοράς, η κυβέρνηση Ζελένσκι, υπό την επίβλεψη των «νεοναζί», προσπάθησε να εκπληρώσει κατά γράμμα την αποστολή που ανέθεσε χωρίς καν μπαίνει στον κόπο να σκεφτεί σοβαρά τις επιπτώσεις που θα μπορούσε να έχει αυτό το ριψοκίνδυνο εγχείρημα στην ύπαρξη της Ουκρανίας καθώς και στην επιβίωσή της. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και τα άλλα κράτη μέλη του ΝΑΤΟ συνεχίζουν να επιδεικνύουν μεγάλη γενναιοδωρία παρέχοντας στρατιωτική βοήθεια, ποσοτική και ποιοτική, στην κυβέρνηση του Κιέβου, ενώ παραμελούν εντελώς την κοινωνικοοικονομική συνιστώσα, η οποία προσφέρει ένα τοπίο γεμάτο παραλογισμό λόγω της έκτασης της καταστροφής που επηρεάζει βαθιά όλους τους τομείς της ζωής αποτελεί προοίμιο για ένα μέλλον μεγάλης και επώδυνης κοινωνικής αστάθειας. Η κυβέρνηση Ζελένσκι θέλει να είναι έτοιμη να κάνει τα πάντα, εφόσον η χώρα της φτάσει στον παράδεισο του ΝΑΤΟ ή της Ευρώπης και κατά προτίμηση και στα δύο σύνολα. Το έργο είναι σίγουρα πολύ φιλόδοξο, δεδομένης της ελληνοκυπριακής εμπειρίας, η οποία θα έπρεπε να έχει χρησιμεύσει ως παράδειγμα και μάθημα σε όλους όσους τείνουν να δέχονται τις επιθυμίες τους για πραγματικότητες, όταν οι εμπειρίες, του παρελθόντος και του παρόντος, καθώς και η πολυπλοκότητα των διεθνών συγκυριών θα πρέπει να προειδοποιήσουν ορισμένους ονειρικά ή φλογερά μυαλά.
Και αν η Ουκρανία δείχνει πλήρη αδιαφορία για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει η ελληνοκυπριακή ομάδα, η κυβέρνηση της Αθήνας με τη σειρά της φαίνεται να επηρεάζεται από μια πολύ περίεργη αμνησία που αναπτύχθηκε πολυμερώς στη διπλωματία και την ιστορία, για να μην αναφέρουμε τα χρονικά των αμοιβαίων επιθετικών πολέμων. Τούρκος γείτονας και σύμμαχος, όχι μόνο στο πρόσφατο παρελθόν, αλλά και στην καθημερινότητα. Ενώ ο Πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν δικαιολογεί την καταδίκη του για τη ρωσική εισβολή στο ουκρανικό έδαφος με σεβασμό του διεθνούς δικαίου, γεγονός παραμένει ότι στις 3 Σεπτεμβρίου ο Τούρκος Αρχηγός Κράτους δεν μπορούσε να μην απειλήσει τον Έλληνα γείτονά του να εισβάλει όταν έρθει η ώρα. Ο Ερντογάν δεν μάσησε τα λόγια του, κραδαίνοντας απειλές που δεν θα μπορούσαν να είναι πιο ξεκάθαρες: «Η κατάληψη των νησιών [του Αιγαίου, κοντά στην Τουρκία] δεν μας δεσμεύει σε καμία περίπτωση. Όταν έρθει η ώρα, θα κάνουμε ότι χρειάζεται. Μπορούμε να φτάσουμε ξαφνικά το βράδυ». Η αστεία συμμαχία του ΝΑΤΟ και οι «εγγυήσεις της σταθερότητας».
Η Ατλαντική Συμμαχία, η μερική ή πλήρης ένταξη σε αυτήν την τρομερή πολεμική μηχανή, η μερική ή ολική ενσωμάτωση στην Ευρωπαϊκή Ένωση, προωθούν στο όνειρο και μόνο στο όνειρο, ποτέ στην πραγματικότητα την προστασία της εδαφικής ακεραιότητας καθώς και της ανεξαρτησίας και κυριαρχίας των το κράτος που έχει αυτού του είδους τις φιλοδοξίες. Το παράδειγμα της Κύπρου, αυτού του μικρού νησιού, πανέμορφου και ειρηνικού, που βρίσκεται στην Ανατολική Μεσόγειο, θεματοφύλακας αξιόλογης πολιτιστικής κληρονομιάς, θα παραμείνει ίσως για την αιωνιότητα το χαρακτηριστικό παράδειγμα ικανό να αντικρούει τις ιστορίες για να κοιμάται ψηλά στις «εγγυήσεις» και «προστασία». ” που προσφέρονται από στρατιωτικές συμμαχίες με αυτοκρατορικές φιλοδοξίες.
Ποιες περισσότερες από αυτές τις τρεις δυνάμεις μπορούν να φέρουν πραγματικές εγγυήσεις για το κυπριακό όνειρο και για τη χειραφέτηση αυτού του ταραχώδους νησιού της εξαιρετικής συμβίωσης μεταξύ των διαφορετικών πολιτισμών της Ανατολικής Μεσογείου, ειδικά μεταξύ Φοινίκης και αρχαίας Ελλάδας; … Το Ηνωμένο Βασίλειο, η Ελλάδα και η Τουρκία, τρεις συμμαχικές χώρες στην Ατλαντική Συμμαχία και με σεβασμό στις εντολές της. Η Κύπρος θα μπορούσε έτσι να εξελιχθεί με απόλυτη ασφάλεια και ως εκ τούτου να απολαύσει την ειρήνη και την ηρεμία με την πραγματική έννοια της λέξης. Τι θα μπορούσε να είναι πιο καθησυχαστικό;… Η Κύπρος θα μπορούσε έτσι να εξελιχθεί με απόλυτη ασφάλεια και ως εκ τούτου να απολαύσει την ειρήνη και την ηρεμία με την πραγματική έννοια της λέξης. Τι θα μπορούσε να είναι πιο καθησυχαστικό;… Η Κύπρος θα μπορούσε έτσι να εξελιχθεί με απόλυτη ασφάλεια και ως εκ τούτου να απολαύσει την ειρήνη και την ηρεμία με την πραγματική έννοια της λέξης. Τι θα μπορούσε να είναι πιο καθησυχαστικό;…
Όμως, δυστυχώς, καμία από τις δεσμεύσεις που ανέλαβαν οι δύο εταίροι της Ελλάδας σε αυτή την κυπριακή επιχείρηση, δηλαδή το Ηνωμένο Βασίλειο και την Τουρκία, σχετικά με την αυστηρή εφαρμογή των συνταγματικών οδηγιών, δεν τηρήθηκε και η χώρα έχει περιέλθει σε πλήρες θεσμικό αδιέξοδο που προκλήθηκε από το μποϊκοτάζ της το έργο της εκτελεστικής εξουσίας από τον αντιπρόεδρο που προερχόταν από την κυπριοτουρκική κοινότητα και του οποίου η αντιπροεδρική προσυπογραφή ήταν απαραίτητη για την εύρυθμη λειτουργία των υποθέσεων του Κράτους. Έτσι, μόλις τρία χρόνια, και η χώρα βρέθηκε σε απόλυτη θεσμική ακινησία. Η νεαρή Δημοκρατία ξεκίνησε μια μοιραία σπείρα που διευκόλυνε την εισβολή στο νησί από τον τουρκικό στρατό, την ανατολική αιχμή του δόρατος της Ατλαντικής Συμμαχίας, τον Ιούλιο του 1974 προκαλώντας την τραγωδία της μεταφοράς πληθυσμών και όλες τις συμφορές που ακολουθούν. Το Ηνωμένο Βασίλειο άφησε τον Τούρκο σύμμαχό του εις βάρος του Έλληνα συμμάχου του. Η κοινή χρήση του νησιού σε καμία περίπτωση δεν αλλοίωσε τα συμφέροντα και τα προνόμια του Ηνωμένου Βασιλείου, το οποίο διαθέτει δύο μεγάλες κυρίαρχες στρατιωτικές αεροπορικές και ναυτικές βάσεις, τη Δεκέλεια και το Ακρωτήρι. Η τελευταία είναι η μεγαλύτερη βάση στον κόσμο της Βασιλικής Αεροπορίας που βρίσκεται εκτός βρετανικής επικράτειας.
Τι έγινε με αυτές τις γενναιόδωρες εγγυήσεις στις οποίες έχουν δεσμευτεί τρία κράτη μέλη του ΝΑΤΟ;... Η σιωπή είναι απόλυτη. Τι γίνεται με την αξιοπιστία του ΝΑΤΟ προς τα μέλη του αλλά και προς τους προστατευόμενους του;... Η σιωπή είναι απόλυτη.
Ο Sir Hugh Foot, ο τελευταίος Βρετανός Ύπατος Αρμοστής για το νησί της Κύπρου και πολύ αυταρχικός διευθυντής του έργου που οδήγησε στις συμφωνίες του Lancaster House, είδε τον εαυτό του να λαμβάνει μια κολακευτική προαγωγή από την ιεραρχία του. Η πολύ ευγενική της Μεγαλειότητα, η Βασίλισσα Ελισάβετ Β', τον δημιούργησε Λόρδο φέροντας το όνομα του Λόρδου Caradon ως ανταμοιβή για το αριστοτεχνικό έργο του στην Κυπριακή κρίση. Αυτός ο ίδιος Λόρδος Caradon απολάμβανε ένα άλλο ραντεβού με την ιστορία. Έχοντας γίνει ο μόνιμος αντιπρόσωπος του Ηνωμένου Βασιλείου στα Ηνωμένα Έθνη, αυτός ο διπλωμάτης συνέταξε και υπονόμευσε το εξαιρετικά αμφιλεγόμενο ψήφισμα 242 του Συμβουλίου Ασφαλείας στον απόηχο του αραβο-ισραηλινού πολέμου του 1967.
Ένα άλλο ιστορικό αξιοπερίεργο: κατά τη διάρκεια της εισβολής και στη συνέχεια της αμερικανικής κατοχής στο Ιράκ, ο Paul Bremer, ο στρατιωτικός κυβερνήτης, είχε καταφύγει στα ταλέντα του μόνιμου αντιπροσώπου του Ηνωμένου Βασιλείου στα Ηνωμένα Έθνη, Sir Jeremy Greenstock, για τη σύνταξη του ιρακινού συντάγματος στο τέτοιο τρόπο ώστε να αποτραπεί η μελλοντική εμφάνιση ενός ενωμένου, ανεξάρτητου και κυρίαρχου Ιράκ. Αυτό έγινε και το σύνταγμα του Γκρίνστοκ μετέτρεψε το Ιράκ σε συνομοσπονδία αν και η επίσημη ονομασία είναι «Ιρακινή Ομοσπονδία». Αυτή η συνομοσπονδιακή συμφωνία γίνεται έντονα αισθητή στα προνόμια που παρέχει το σύνταγμα στην αυτόνομη περιοχή που ονομάζεται «Ιρακινό Κουρδιστάν». Πρέπει να αναγνωριστεί ότι ο μαθητευόμενος αυτού του αρχιμάγου, ο Sir Jeremy, είναι ένας από τους πιο λαμπρούς μαθητές του Λόρδου Caradon, οπαδός των χειρισμών του.
Αυτές οι συνδέσεις μεταξύ ανθρώπων και έργων χρονολογούνται από τη δεκαετία του 20 του περασμένου αιώνα. Ο Λόρδος Caradon ήταν κάποιος με μεγάλη ικανότητα, έχοντας επίγνωση των μεγάλων πολιτικών χειρισμών που συνόδευαν την ανάδυση κρατών μετά την κατάρρευση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Δεν αγνοούσε τις διαβολικές τακτικές που υιοθέτησαν οι πολλαπλές ευρωπαϊκές παρεμβάσεις στην περιοχή του Λεβάντε μετά τις συμφωνίες που συνήφθησαν μεταξύ του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς και του Φρανσουά 1er το 1536. Αυτή είναι η προέλευση των ευρωπαϊκών έργων σχετικά με αυτό που άρχισαν να αποκαλούν οι πρόξενοι της Γαλλίας στο Χαλέπι «Μειονότητες» και στη συνέχεια πρόσφατα «συστατικά» κ.λπ… Αυτός ο ίδιος Λόρδος Caradon γνώριζε σίγουρα το κάτω μέρος της αποστολής του πατέρα του Λιβανικού Συντάγματος, του πρώτου Ύπατου Αρμοστή των Πολιτειών, Henry de Jouvenel. Η δουλειά του, όπως πιστοποιείται από το σύνταγμα του Λιβάνου του 1926, ενέπνευσε την έρευνα του Λόρδου Caradon. Αυτό που οι Λιβανέζοι αγνοούν μέχρι τώρα, αλίμονο. Το Σύνταγμα της Κύπρου εμπνεύστηκε από το Σύνταγμα του Λιβάνου. Αυτή είναι η πραγματικότητα που τείνουμε να κρύβουμε.
Αυτό το μάθημα επισκόπησης δίνει μια ακριβή ιδέα της πραγματικότητας των «εγγυήσεων» και των «προστασιών». Η ουκρανική τραγωδία είναι μόλις στα σπάργανα και ο κόσμος μπορεί να χρειαστεί ένα ουράνιο θαύμα για να σταματήσει αυτή την κούρσα προς τον πυρηνικό γκρεμό. Δεν μπορώ παρά να θυμάμαι πολύ συχνά τη διάσημη δήλωση της Λιζ Τρας κατά τη διάρκεια του σπριντ της για να μπει στην Ντάουνινγκ Στριτ 10: «Είμαι έτοιμη, αν χρειαστεί, να πατήσω το πυρηνικό κουμπί». Όσον αφορά τις εγγυήσεις και τις προστασίες, είναι δεσμευτικές μόνο για όσους πιστεύουν σε αυτές.
Οι μυστικές συνομιλίες μεταξύ Ρωσίας και Γερμανίας για την επίλυση των ζητημάτων τους Nord Stream 1 και 2 έπρεπε να αποφευχθούν πάση θυσία.
Ο πόλεμος του Οικονομικού Διαδρόμου έχει εισέλθει σε ένα πυρακτωμένο και αχαρτογράφητο έδαφος: την τρομοκρατία των αγωγών.
Μια εξελιγμένη στρατιωτική επιχείρηση – η οποία απαιτούσε εξαντλητικό σχεδιασμό, πιθανότατα με τη συμμετοχή πολλών παραγόντων – ανατίναξε αυτήν την εβδομάδα τέσσερα ξεχωριστά τμήματα των αγωγών φυσικού αερίου Nord Stream (NS) και Nord Stream 2 (NS2) στα ρηχά νερά του Στενού της Δανίας, στη Βαλτική Θάλασσα , κοντά στο νησί Bornholm.
Οι Σουηδοί σεισμολόγοι υπολόγισαν ότι η ισχύς των εκρήξεων θα μπορούσε να φτάσει το ισοδύναμο των 700 κιλών TNT. Οι δύο σωλήνες NS και NS2, κοντά στα ισχυρά ρεύματα γύρω από το Borholm, τοποθετούνται στον βυθό της θάλασσας σε βάθος 60 μέτρων.
Οι σωλήνες είναι κατασκευασμένοι από οπλισμένο σκυρόδεμα, ικανοί να αντέχουν την πρόσκρουση των αγκυρίων του αεροπλανοφόρου και είναι ουσιαστικά άφθαρτοι χωρίς μεγάλες εκρηκτικές γομώσεις. Η επιχείρηση -η οποία προκαλεί δύο διαρροές κοντά στη Σουηδία και δύο κοντά στη Δανία- αναμένεται να πραγματοποιηθεί από τροποποιημένα υποβρύχια drones.
Κάθε έγκλημα έχει ένα κίνητρο. Η ρωσική κυβέρνηση ήθελε – τουλάχιστον μέχρι το σαμποτάζ – να πουλήσει πετρέλαιο και φυσικό αέριο στην ΕΕ. Η ιδέα ότι η ρωσική μυστική υπηρεσία θα κατέστρεφε τους αγωγούς της Gazprom είναι κάτι παραπάνω από γελοία. Το μόνο που έπρεπε να κάνουν ήταν να κλείσουν τις πύλες. Το NS2 δεν ήταν καν λειτουργικό, με βάση μια πολιτική απόφαση του Βερολίνου. Η ροή φυσικού αερίου στο NS παρεμποδίστηκε από τις δυτικές κυρώσεις. Επιπλέον, μια τέτοια πράξη θα σήμαινε ότι η Μόσχα θα έχανε τον βασικό στρατηγικό μοχλό επί της ΕΕ.
Διπλωματικές πηγές επιβεβαιώνουν ότι το Βερολίνο και η Μόσχα συμμετείχαν σε μυστική διαπραγμάτευση για την επίλυση των ζητημάτων της NS και της NS2. Ως εκ τούτου, ήταν απαραίτητο να τους σταματήσουμε - επιτρέπονται όλες οι βολές. Από γεωπολιτική άποψη, η οντότητα που είχε το κίνητρο να σταματήσει μια συμφωνία κρατά υπό έλεγχο μια πιθανή συμμαχία στον ορίζοντα μεταξύ Γερμανίας, Ρωσίας και Κίνας.
Ποιος είναι ένοχος;
Η πιθανότητα μιας «αμερόληπτης» έρευνας για μια τέτοια μνημειώδη πράξη δολιοφθοράς – που συντονίζεται από το ΝΑΤΟ, είναι αμελητέα. Θραύσματα από τα υποβρύχια εκρηκτικά/drones που χρησιμοποιήθηκαν για την επιχείρηση σίγουρα θα βρεθούν, αλλά τα στοιχεία ενδέχεται να παραβιαστούν. Τα δάχτυλα του Ατλαντικού ήδη κατηγορούν τη Ρωσία. Μένουμε λοιπόν με εύλογες υποθέσεις εργασίας.
Αυτή η υπόθεση είναι εξαιρετικά ορθή και φαίνεται να βασίζεται σε πληροφορίες από ρωσικές πηγές πληροφοριών. Φυσικά, η Μόσχα έχει ήδη μια αρκετά καλή ιδέα για το τι συνέβη (δορυφόροι και ηλεκτρονική επιτήρηση λειτουργούν 24/7), αλλά δεν θέλει να το δημοσιοποιήσει.
Η υπόθεση επικεντρώνεται στο πολωνικό ναυτικό και τις ειδικές δυνάμεις ως φυσικούς δράστες (αρκετά εύλογο· η έκθεση προσφέρει πολύ καλές εσωτερικές λεπτομέρειες), την υποστήριξη σχεδιασμού και μηχανικής των ΗΠΑ (εξαιρετικά εύλογο) και τη στρατιωτική βοήθεια Δανίας και Σουηδίας (αναπόφευκτη, δεδομένου ότι συνέβη πολύ κοντά στα χωρικά τους ύδατα, παρόλο που έλαβε χώρα σε διεθνή ύδατα).
Αυτή η υπόθεση ταιριάζει απόλυτα σε μια συνομιλία με μια γερμανική πηγή πληροφοριών, η οποία είπε στον Cradle ότι η Bundesnachrichtendienst (BND ή γερμανική υπηρεσία πληροφοριών) ήταν "έξαλλος" επειδή "δεν συμμετείχε σε αυτό".
Φυσικά και όχι. Εάν η υπόθεση είναι σωστή, επρόκειτο για μια ξεκάθαρα αντιγερμανική επιχείρηση, που πιθανόν να κλιμακωθεί σε πόλεμο εντός του ΝΑΤΟ.
Το συχνά αναφερόμενο Άρθρο 5 του ΝΑΤΟ – «μια επίθεση σε έναν από εμάς είναι επίθεση εναντίον όλων μας» – προφανώς δεν λέει τίποτα για μια επίθεση του ΝΑΤΟ στο ΝΑΤΟ. Μετά το τρύπημα των αγωγών, το ΝΑΤΟ εξέδωσε μια χαριτωμένη δήλωση στην οποία «πιστεύει» ότι αυτό που συνέβη ήταν δολιοφθορά και θα «απαντήσει» σε οποιαδήποτε σκόπιμη επίθεση στην κρίσιμη υποδομή του. Το NS και το NS2, παρεμπιπτόντως, δεν αποτελούν μέρος της υποδομής του ΝΑΤΟ.
Η όλη επιχείρηση έπρεπε να εγκριθεί από τους Αμερικανούς και να αναπτυχθεί με το εμπορικό σήμα τους Divide and Conquer. «Αμερικανοί» σε αυτή την περίπτωση σημαίνει τους νεο-συντηρητές και τους νεοφιλελεύθερους που διευθύνουν τον μηχανισμό της κυβέρνησης στην Ουάσιγκτον, πίσω από τον γεροντικό αναγνώστη τηλεπρομηθευτών.
Αυτή είναι μια κήρυξη πολέμου κατά της Γερμανίας και κατά των επιχειρήσεων και πολιτών της ΕΕ – όχι κατά της μηχανής του Καφκικού ευρωκράτη στις Βρυξέλλες. Μην κάνετε λάθος: Είναι το ΝΑΤΟ που κυβερνά τις Βρυξέλλες, όχι η επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (EC) και η λυσσασμένη Ρωσόφοβη Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, η οποία είναι απλώς μια ταπεινή υπηρέτρια του χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού.
Δεν είναι περίεργο που οι Γερμανοί είναι εντελώς χαζοί. Κανένα μέλος της γερμανικής κυβέρνησης δεν έχει πει μέχρι στιγμής κάτι ουσιαστικό.
Ο Πολωνικός διάδρομος
Μέχρι στιγμής, όλοι οι συνομιλητές γνωρίζουν το tweet του πρώην υπουργού Άμυνας της Πολωνίας και νυν ευρωβουλευτή Radek Sirkorski: «Σας ευχαριστώ, ΗΠΑ». Γιατί όμως η μικρή Πολωνία να βρίσκεται στο μπροστινό μέρος της σκηνής; Υπάρχει μια αταβιστική ρωσοφοβία, μια σειρά από πολύ περίπλοκους εσωτερικούς πολιτικούς λόγους, αλλά πάνω απ 'όλα, ένα συντονισμένο σχέδιο επίθεσης στη Γερμανία με βάση τη συντετριμμένη δυσαρέσκεια - συμπεριλαμβανομένων νέων απαιτήσεων για αποζημιώσεις του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου.
Οι Πολωνοί, εξάλλου, είναι τρομοκρατημένοι που με τη μερική κινητοποίηση της Ρωσίας και τη νέα φάση της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης -που σύντομα θα μετατραπεί σε αντιτρομοκρατική επιχείρηση- το ουκρανικό πεδίο μάχης κινείται προς τα δυτικά. Ο ουκρανικός ηλεκτρικός φωτισμός και θέρμανση σίγουρα θα καταστραφούν. Εκατομμύρια νέοι πρόσφυγες στη Δυτική Ουκρανία θα επιχειρήσουν να περάσουν στην Πολωνία.
Ταυτόχρονα, υπάρχει ένα αίσθημα «νίκης» που αντιπροσωπεύεται από το μερικό άνοιγμα του αγωγού της Βαλτικής στη βορειοδυτική Πολωνία – σχεδόν ταυτόχρονα με το σαμποτάζ.
Μιλήστε για καλό timing. Η Baltic Pipe θα μεταφέρει φυσικό αέριο από τη Νορβηγία στην Πολωνία μέσω Δανίας. Η μέγιστη χωρητικότητά του είναι μόνο 10 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα, δέκα φορές μικρότερη από τον όγκο που παρέχουν οι NS και NS2. Επομένως, ο αγωγός Baltic μπορεί να είναι επαρκής για την Πολωνία, αλλά δεν έχει αξία για άλλους πελάτες της ΕΕ.
Στο μεταξύ, η ομίχλη του πολέμου πυκνώνει κάθε λεπτό. Έχει ήδη αποδειχθεί ότι αμερικανικά ελικόπτερα πετούσαν πάνω από τους κόμβους δολιοφθοράς μόλις πριν από λίγες ημέρες, ότι ένα βρετανικό «ερευνητικό» σκάφος περιφέρεται στα ύδατα της Δανίας από τα μέσα Σεπτεμβρίου και ότι το ΝΑΤΟ έκανε tweet για δοκιμή «νέων μη επανδρωμένων συστημάτων στη θάλασσα». την ημέρα της δολιοφθοράς. Για να μην αναφέρουμε ότι το Der Spiegel δημοσίευσε μια εκπληκτική έκθεση με τίτλο «Η CIA προειδοποίησε τη γερμανική κυβέρνηση ενάντια στις επιθέσεις στους πετρελαιαγωγούς της Βαλτικής Θάλασσας», που μπορεί να είναι ένας έξυπνος τρόπος για να αρνηθεί κανείς την πραγματικότητα.
Το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών ήταν ξυράφι: «Το περιστατικό έλαβε χώρα σε περιοχή που ελέγχεται από τις αμερικανικές υπηρεσίες πληροφοριών». Ο Λευκός Οίκος αναγκάστηκε να «διευκρινίσει» ότι ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν -σε ένα βίντεο του Φεβρουαρίου που έγινε viral- δεν είχε υποσχεθεί να καταστρέψει το NS2. είχε υποσχεθεί ότι «δεν θα επιτρέψει» τη λειτουργία του. Το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ είπε ότι η ιδέα ότι εμπλέκονται οι ΗΠΑ είναι «παράλογη».
Εναπόκειτο στον εκπρόσωπο του Κρεμλίνου Ντμίτρι Πεσκόφ να προσφέρει μια υγιή δόση πραγματικότητας: η ζημιά στον αγωγό αποτελούσε ένα «μεγάλο πρόβλημα» για τη Ρωσία, η οποία ουσιαστικά έχανε τις οδούς εφοδιασμού της με φυσικό αέριο προς την Ευρώπη. Και οι δύο γραμμές NS2 είχαν γεμίσει με φυσικό αέριο και –κυρίως– ήταν έτοιμες να το παραδώσουν στην Ευρώπη. Ο Πεσκόφ παραδέχτηκε κρυφά ότι οι διαπραγματεύσεις με τη Γερμανία ήταν σε εξέλιξη.
Ο Πεσκόφ πρόσθεσε: «Αυτό το αέριο είναι πολύ ακριβό και τώρα όλα πετούν μακριά». Τόνισε και πάλι ότι ούτε η Ρωσία ούτε η Ευρώπη είχαν να κερδίσουν κάτι από αυτό το σαμποτάζ, ειδικά η Γερμανία. Αυτή την Παρασκευή, το Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών θα πραγματοποιήσει ειδική συνεδρίαση για το σαμποτάζ, κατόπιν αιτήματος της Ρωσίας.
Η επίθεση των Στράουσιων
Τώρα για τη μεγάλη εικόνα. Η τρομοκρατία των αγωγών είναι μέρος μιας επίθεσης του Στράουσι, που οδηγεί τη διάσπαση μεταξύ Ρωσίας και Γερμανίας στο απόλυτο επίπεδο (όπως το βλέπουν). Το «Leo Strauss and the Conservative Movement in America: A Critical Appraisal», του Paul E. Gottfried (Cambridge University Press, 2011) απαιτείται ανάγνωση για την κατανόηση αυτού του φαινομένου.
Ο Leo Strauss, ένας Γερμανοεβραίος φιλόσοφος που δίδαξε στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο, δημιούργησε αυτό που αργότερα έγινε, με πολύ στρεβλό τρόπο, το Δόγμα Wolfowitz, που γράφτηκε το 1992 ως Defence Planning Guidance, το οποίο καθόρισε την «αποστολή της Αμερικής μετά τον Ψυχρό Πόλεμο».
Το Δόγμα Wolfowitz περιορίζει το κυνήγι: οποιοσδήποτε πιθανός αμφισβητίας στην ηγεμονία των ΗΠΑ, ειδικά «προηγμένα βιομηχανικά έθνη» όπως η Γερμανία και η Ιαπωνία, πρέπει να συντριβεί. Η Ευρώπη δεν πρέπει ποτέ να ασκήσει την κυριαρχία της: «Πρέπει να είμαστε προσεκτικοί για να αποτρέψουμε την εμφάνιση ενός καθαρά ευρωπαϊκού συστήματος ασφαλείας που θα υπονόμευε το ΝΑΤΟ, και ειδικότερα την ολοκληρωμένη στρατιωτική δομή διοίκησης του».
Γρήγορη προώθηση του νόμου δανεισμού-μίσθωσης της Ουκρανίας για την υπεράσπιση της δημοκρατίας, που ψηφίστηκε μόλις πριν από πέντε μήνες. Διαπιστώνει ότι το Κίεβο απολαμβάνει ένα δωρεάν γεύμα με σεβασμό σε όλους τους μηχανισμούς ελέγχου των όπλων. Όλα αυτά τα ακριβά όπλα μισθώνονται από τις ΗΠΑ από την ΕΕ για να σταλούν στην Ουκρανία. Το πρόβλημα είναι ότι ό,τι και να συμβεί στο πεδίο της μάχης, η ΕΕ θα πρέπει να πληρώσει τους λογαριασμούς.
Ο Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Blinken και η υπασπιστή του, Victoria "F**k the EU" Nuland, είναι Straussians, τώρα εντελώς απελευθερωμένοι, έχοντας εκμεταλλευτεί το μαύρο κενό στον Λευκό Οίκο. Όπως έχουν τα πράγματα, υπάρχουν τουλάχιστον τρία διαφορετικά «σιλό» ισχύος σε μια διαλυμένη Ουάσιγκτον. Για όλους τους Straussians, μια αυστηρή δικομματική επιχείρηση, που συγκεντρώνει αρκετούς συνήθεις υπόπτους υψηλού προφίλ, η καταστροφή της Γερμανίας είναι πρωταρχικής σημασίας.
Μια σοβαρή υπόθεση εργασίας τους βάζει πίσω από τις εντολές να πραγματοποιήσουν τρομοκρατία αγωγών. Το Πεντάγωνο αρνήθηκε κατηγορηματικά οποιαδήποτε ανάμειξη στο σαμποτάζ. Υπάρχουν μυστικά κανάλια μεταξύ του γραμματέα του Ρωσικού Συμβουλίου Ασφαλείας Νικολάι Πατρούσεφ και του συμβούλου Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ Τζέικ Σάλιβαν.
Και αντιφρονούντες πηγές Beltway ορκίζονται ότι η CIA δεν είναι ούτε σε αυτό το παιχνίδι. Η ατζέντα του Langley θα ήταν να αναγκάσει τους Straussians να αντιστρέψουν την εκ νέου ενσωμάτωση της Novorossiya από τη Ρωσία και να επιτρέψουν στην Πολωνία και την Ουγγαρία να αρπάξουν ό,τι θέλουν στη Δυτική Ουκρανία προτού πέσει ολόκληρη η κυβέρνηση των ΗΠΑ στο κενό.
Γνωρίστε με στην Ακρόπολη
Στη μεγάλη σκακιέρα, η σύνοδος κορυφής του Οργανισμού Συνεργασίας της Σαγκάης (SCO) στη Σαμαρκάνδη του Ουζμπεκιστάν πριν από δύο εβδομάδες υπαγόρευσε το πλαίσιο για τον πολυπολικό κόσμο που θα έρθει. Προσθέστε σε αυτά τα δημοψηφίσματα για την ανεξαρτησία των ΛΔΔ, LPR, Χερσώνα και Ζαπορίζια, τα οποία ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν θα ενσωματώσει επίσημα στη Ρωσία, πιθανώς ήδη από την Παρασκευή.
Με το παράθυρο ευκαιρίας να κλείνει γρήγορα για μια σημαντική ανακάλυψη από το Κίεβο πριν από τα πρώτα σημάδια ενός κρύου χειμώνα και τη μερική κινητοποίηση της Ρωσίας σύντομα για να εισέλθει στην ανανεωμένη ειδική στρατιωτική επιχείρηση και να προσθέσει στον εκτεταμένο δυτικό πανικό, η τρομοκρατία των αγωγών θα είχε τουλάχιστον «Αξία» της εδραίωσης μιας τακτικής νίκης του Στράουσι: Γερμανία και Ρωσία μοιραία χωρίστηκαν.
Ωστόσο, η αντίδραση θα είναι αναπόφευκτη – απροσδόκητα – ακόμη και όταν η Ευρώπη γίνεται ολοένα και πιο ουκρανική και ακόμη και Πολωνοποιημένη: μια εγγενώς νεοφασιστική και μη απολογητική μαριονέτα των αρπακτικών, μη εταίρων Ηνωμένων Πολιτειών. Πολύ λίγοι άνθρωποι στην ΕΕ δεν έχουν υποστεί αρκετή πλύση εγκεφάλου για να καταλάβουν πώς η Ευρώπη είναι προετοιμασμένη για την τελική πτώση.
Ο πόλεμος, που διεξάγεται από τους Στράους που έχουν εγκατασταθεί στο βαθύ κράτος –νεοσυντηρητικοί και νεοφιλελεύθεροι– δεν θα σταματήσει. Είναι ένας πόλεμος ενάντια στη Ρωσία, την Κίνα, τη Γερμανία και άλλες ευρασιατικές δυνάμεις. Η Γερμανία μόλις σφαγιάστηκε. Η Κίνα παρακολουθεί αυτή τη στιγμή, προσεκτικά. Και η Ρωσία –πυρηνική και υπερηχητική– δεν θα τρομοκρατηθεί.
Ο μεγάλος δάσκαλος της ποίησης Κ.Π. Καβάφης στο «Περιμένοντας τους Βάρβαρους» έγραψε: «Και τώρα τι θα γίνει, χωρίς Βάρβαρους; Αυτοί οι άνθρωποι ήταν ένα είδος λύσης». Οι βάρβαροι δεν είναι προ των πυλών, ούτε πια. Βρίσκονται μέσα στη Χρυσή Ακρόπολη τους.
πηγή: The Cradle To Mytilenepress είναι το μοναδικό ελεύθερο ιστολόγιο σε όλο το Αιγαίο και την Θράκη. Αυτό φαίνεται από την θεματολογία στα εθνικά θέματα, στις γεωστρατηγικές αναλύσεις, την υγεία και τις διεθνείς εξελίξεις. Τα άρθρα αυτά δεν υπάρχουν σε κανένα άλλο ιστολόγιο, από τις προαναφερόμενες περιοχές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου