Τον 8ο αιώνα π.Χ., η βασιλική εξουσία στην αρχαία Ελλάδα αποδυναμώνεται, επειδή πολλοί βασιλείς αδυνατούν να ανταποκριθούν στην αποστολή τους ως αρχηγών του στρατού κατά την διάρκεια των πολέμων.
Γράφει ο Άγγελος-Ευάγγελος Φ. Γιαννόπουλος Γεωστρατηγικός και Γεωπολιτικός αναλυτής (Contact : survivorellas@gmail.com-
E
Η αδυναμία αυτή των βασιλέων οδήγησε στην κατάργηση της Βασιλείας. Στην αρχαία Ελλάδα (κατά διαστήματα) και στην Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία μονίμως, κυβερνούσαν οι άριστοι, οι καλύτεροι. Την ένδοξη Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία κυβέρνησαν επί αιώνες οι πιο γενναίοι στρατηγοί και αυτοκράτορες, οι οποίοι πολεμούσαν καθημερινά στα πεδία των μαχών. Εάν δεν πολεμούσε κάποιος πολύ ηρωικά ώστε να διακριθεί περισσότερο από τους υπόλοιπους Έλληνες στρατιώτες και τους αξιωματικούς, δεν γινόταν ποτέ Στρατηγός, Δομέστικος των Σχολών και Αυτοκράτορας. Διαχρονικό ηθικό αξίωμα του Ελληνικού έθνους, ήταν από τα πανάρχαια χρόνια, ότι κυβερνήτες-βασιλείς γίνονται μόνον οι άριστοι.
Οι σπουδαιότεροι άνθρωποι όλων των εποχών στην ιστορία του πλανήτη οι ήρωες Έλληνες της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, υπολόγιζαν ως άνδρες και Έλληνες μόνον όσους πολεμούσαν. Όλους τους άνανδρους (θηλυπρεπείς) οι οποίοι δεν πολεμούσαν για την Ελλάδα τους σιχαινόταν και τους περιφρονούσαν. Aνάμεσα στα εκατομμύρια των αξιωματικών του μεσαίωνα είναι και ο στρατηγός-αυτοκράτορας Ρωμανός ο Δ Διογένης, ο οποίος περιφρονούσε τους δειλούς που περίμεναν βοήθεια από τον Χριστό και δεν πολεμούσαν. Ο Ρωμανός είχε αυξημένη την αίσθηση της προσωπικής του αξίας, όπως και όλοι οι Έλληνες στρατιωτικοί. ;Hταν γενναίος στρατηγός και ικανός ηγέτης. Όποιος δεν πολεμούσε εκείνους τους αιώνες με το σπαθί στο χέρι δεν τον θεωρούσαν Έλληνα και άνδρα. Στην σημερινή εργασία Γεωστρατηγικής και Ιστορίας θα δούμε ένα απόλεμο αυτοκράτορα και έναν ο οποίος πολεμούσε στην πρώτη γραμμή της κάθε μάχης-πολέμου.
Ο Ιουστινιανός ήταν ο τελευταίος Ρωμαίος αυτοκράτορας της Κωνσταντινουπόλεως που εκπροσωπούσε τα ιδεώδη της αρχαίας Ρώμης. Εν τούτοις οι φιλοδοξίες του για παγκόσμια κυριαρχία ενδέχεται να στηρίχθηκαν όχι μόνο σε Ρωμαϊκές αλλά και σε χριστιανικές πεποιθήσεις. Το imperium romanum ήταν για εκείνον ταυτόσημο με την Χριστιανική οικουμενικότητα. Κανένας αυτοκράτορας από την εποχή του Μέγα Θεοδοσίου δεν επιδόθηκε με τόση θέρμη στον εκχριστιανισμό της αυτοκρατορίας και στην εκμηδένιση της αρχαίας θρησκείας. Ο Ιουστινιανός αφαίρεσε από τους εθνικούς το δικαίωμα να διδάσκουν και το 529 έκλεισε την Πλατωνική Ακαδημία, που ήταν η έδρα του νεοπλατωνισμού. Οι διωκόμενοι σοφοί βρήκαν καταφύγιο στην αυλή των Σασσανιδών βασιλέων και μετέφεραν στην Περσία τις ανεκτίμητες γνώσεις του Ελληνικού πολιτισμού. .
Μέσα από την αυταρχική εξουσία του Ιουστινιανού προήλθαν οι βίαιες εσωτερικές αναταραχές. Ανάμεσα στην αυτοκρατορική εξουσία και τις πολιτικές οργανώσεις της Βασιλεύουσας. ξέσπασε ένας άγριος αγώνας, που κορυφώθηκε τον Ιανουάριο του 532 στην Κωνσταντινούπολη με την στάση του Νίκα. Όταν έγινε αυτοκράτορας αποφάσισε να απαλλαγεί από την επιρροή των δήμων και έδωσε εντολή στα κυβερνητικά όργανα να υποτάξουν τα κόμματα του λαού. Οι κυρώσεις που επέβαλε και στα δύο κόμματα έστρεψαν τόσο τους Βενέτους όσο και τους Πράσινους εναντίον του.
Η γενική δυσαρέσκεια εντάθηκε από τα αβάσταχτα φορολογικά βάρη που επέβαλε η δαπανηρή-φιλόδοξη πολιτική του Ιουστινιανού εις του πληθυσμού. Οι δύο δήμοι ενώθηκαν σε κοινό αγώνα κατά της αυταρχικής εξουσίας. Στον Ιππόδρομο ακούσθηκε το : "Φιλανθρώπων Πρασίνων και Βενέτων πολλά τα έτη." Ο έπαρχος των πραιτωρίων Ιωάννης Καππαδόκης, που είχε την αποστολή να εξασφαλίζει δια της βίας τα μέσα για τις δαπανηρές επιχειρήσεις του αυτοκράτορα, επέσυρε εναντίον του τον λαϊκό φθόνο. Τελικά ο δεσποτισμός του αυτοκράτορα επικράτησε επανω στους δήμους που εκπροσωπούσαν τις όπιες ελευθερίες των υπηκόων. Η καταστολή της στάσεως έφερε μόνο φαινομενική εκτόνωση. Τα βάρη που πρόσθετε η πολιτική του Ιουστινιανού στον πληθυσμό ογκώθηκαν με τον καιρό και έγιναν αφόρητα· ογκώθηκαν ακόμη πιο πολύ με τις συνεχείς πολεμικές επιχειρήσεις και τον έντονο οικοδομικό οργασμό του αυτοκράτορα. Οι κατακτήσεις του Ιουστινιανού είχαν ως τίμημα την πλήρη οικονομική εξάντληση τη χώρας.
Με τον Ιουστινιανό Α ως αυτοκράτορα για πρώτη και μοναδική φορά στην παγκόσμια ιστορία, το Ελληνικό Imperium Romanum με πρωτεύουσα την Κωνσταντινούπολη, θα κάνει μια σειρά από επεκτατικούς πολέμους.
Όλοι οι πόλεμοι κατά την διάρκεια ζωής του Ελληνικού-Ρωμαϊκού κράτους ήταν καθαρά αμυντικοί, είτε εξαναγκαζόταν οι Έλληνες του μεσαίωνα για λόγους στρατηγικής να αντεπιτεθούν μετά από επιθέσεις βαρβαρικών λαών. Η Χριστιανική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία ως αντίγραφο της Ουρανίου Βασιλείας δεν έκανε, ποτέ επεκτατικούς πολέμους, για την διάδοση της Ορθοδόξου πίστεως. Πάντοτε ήταν σε θέση άμυνας καθώς ήταν περικυκλωμένη από πολλές δεκάδες, βαρβαρικά έθνη. Οι λαοί αυτοί σε όλη την διάρκεια ζωής του Ρωμαϊκού κράτους παραβίαζαν τα σύνορα και έκαναν επιδρομές. είτε κατακτούσαν μόνιμα, η προσωρινά μέρος των Ελληνικών-Ρωμαϊκών εδαφών.
Το Ρωμαϊκό κράτος με πρωτεύουσα την Κωνσταντινούπολη είναι μέχρι και σήμερα το μοναδικό κρατικό μόρφωμα στον κόσμο, το οποίο δέχτηκε επί αιώνες τόσες πολλές επιθέσεις από πολλούς διαφορετικούς λαούς. Ο Ιουστινιανός εξαιτίας των μεγάλων προσωπικών του φιλοδοξιών, οδήγησε την αυτοκρατορία σε άσκοπους πολέμους, για να αποκαταστήσει τα παλαιά σύνορα του παγκόσμιου imperium romanum. Όλοι αυτοί οι ανούσιοι πόλεμοι, εξάντλησαν σε πάρα πολύ μεγάλο βαθμό οικονομικά, κοινωνικά και στρατιωτικά το Ελληνικό-Ρωμαϊκό κράτος.
Ο Ιουστινιανός πλήρωσε δυσβάσταχτα ποσά για να κλείσει ειρήνη με τους Πέρσες, ώστε να είναι σε θέση να κάνει τους πανάκριβους επεκτατικούς του πολέμους στην Δύση (Ιταλία, Ισπανία κλπ). Το αποτέλεσμα ήταν τραγικό καθώς εξάντλησε οικονομικά την αυτοκρατορία. Εξαιτίας αυτής της αντιλήψεως σχετικά με το Ρωμαϊκό αυτοκρατορικό αξίωμα, προχώρησε σε μια σειρά άσκοπων-επεκτατικών πολέμων για την αποκατάσταση των συνόρων της αυτοκρατορίας. Η βασιλεία του αποτελεί την τελευταία μεγάλη πολιτική-στρατιωτική αναλαμπή του γερασμένου Ρωμαϊκού κράτους, με την φιλοσοφία της αρχαίας Ρώμης. Οι πόλεμοι του Ιουστινιανού έφεραν βαριές έως βαρύτατες φορολογίες, οι οποίες εξασθένησαν-εξαθλίωσαν άσκοπα, μεγάλο μέρος του πληθυσμού, της Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.
Δεν υπήρχε κανένας απολύτως λόγος να υποβληθούν οι άμοιροι υπήκοοι, σε τέτοια βασανιστήρια, καθώς η αυτοκρατορία δεν ήταν σε θέση άμυνας αλλά σε θέση επίθεσης, σε περίπτωση που χρειαζόταν να αμυνθεί είτε να αντεπιτεθεί. Δεν κινδύνευε εκείνο το διάστημα της βασιλείας του Ιουστινιανού, από τους αμέτρητους εξωτερικούς εχθρούς, όσο κινδύνευε όλες τις υπόλοιπες εποχές. Μπορούσε κάλλιστα να περιοριστεί στα αμυντικά καθήκοντα της αυτοκρατορίας.
ΕΛΛΕΙΨΗ ΙΚΑΝΟΤΗΤΩΝ.
Ο Ιουστιανιανός δεν ήταν καθόλου διορατικός διότι δεν είδε, ότι δεν υπήρχαν οι υποδομές (χρήματα, στρατός, ιδεολογία, παιδεία), στις κατακτημένες περιοχές ώστε να συνεχίσουν να παραμένουν Ελληνικές-Ρωμαϊκές. Η εδαφική αποκατάσταση, δεν στηρίχτηκε σε σταθερά θεμέλια, απέτυχε πλήρως, οι Λογγοβάρδοι εισέβαλαν στην Ιταλία κατακτώντας το μεγαλύτερο μέρος της. Την ίδια τύχη με τις κτήσεις στην Ιταλία είχαν οι κτήσεις του Ιουστινιανού, στην Ιβηρική Χερσόνησο (Ισπανία), όπου οι Βησιγότθοι πήραν πίσω όλα τα εδάφη που κατακτήθηκαν με τόσο πολύ κόπο. Η μόνη περιοχή που έμεινε ελεύθερη μέχρι την Αραβική θύελλα της δεκαετίας του 640 μ.Χ., ήταν η Βόρεια Αφρική. Μέσα στο χάος αυτό των βαρβαρικών επιδρομών, επέτυχε τουλάχιστον η Αυτοκρατορία να διατηρήσει την πολύ σημαντική βόρεια Αφρική (Αίγυπτος), που υπήρχε το σιτάρι,για να μπορούν να δίνουν δωρεάν ψωμί με πολύ μεγάλη άνεση σε όλους τους άπορους της αυτοκρατορίας.
Ο Ιουστινιανός Α ήταν το ακριβώς αντίθετο σε σχέση με τον κορυφαίο αυτοκράτορα όλων των εποχών τον Βασίλειο Β.
Για αυτό εισέπρατε τους φόρους από τους φτωχούς Έλληνες ακόμη και με ξυλοδαρμούς !!! Μεταξύ άλλων ο Ιουστινιανός A δεν πολεμούσε στην πρώτη γραμμή των μαχών-πολέμων, όπως όλοι οι Έλληνες βασιλείς, αλλά καθόταν στο παλάτι και έδινε διαταγές.Η πολιτική του Λατίνου Αυτοκράτορα υπήρξε εντελώς αντίθετη με εκείνη του Βουλγαροκτόνου. Oι επιτυχίες του Βασιλείου B σε πολιτικό-στρατιωτικό, επίπεδο δεν ήταν ποτέ βασισμένες επάνω στην βαρύτατη φορολογία των φτωχών Ελλήνων υπηκόων και στην δυστυχία των υπηκόων. Μια στρατιωτική- πολιτική, και μια κοινωνική επιτυχία για να έχει ηθική αξία, δεν πρέπει ποτέ να επιτυγχάνεται, εις βάρος της οικονομικής ευημερίας, της αξιοπρέπειας και της ελευθερίας των πολιτών η των υπηκόων.
Η ασυλόγιστη πολιτική του Φλάβιου-Πέτρου Σαββάτιου έφερε σε θανάσιμο αδιέξοδο το κράτος της Κωνσταντινουπόλεως, το οποίο κινδύνεψε με αφανισμό μισό αιώνα αργότερα από την νεοταξική-Περσική αυτοκρατορία των Σασσάνιδων. Την χρονική στιγμή που η Σασσανιδική-Περσική αυτοκρατορία βρίσκεται στο απόγειο της δυνάμεως της, από την ημέρα που δημιουργήθηκε, αντίστοιχα το Ελληνικό-Ρωμαϊκό κράτος, είχε περιέλθει στο απόγειον της αδυναμίας του, εξαιτίας της μεγαλύτερης χρεοκοπίας στην ιστορία του έθνους μας.
Δυστυχώς την πολύ μεγάλη επιθετικότητα των Μήδων ενίσχυσαν, οι απαράδεκτες ενέργειες των προηγούμενων αλλοδαπών αυτοκρατόρων και ειδικά εκείνες του Ιουστινιανού Α, με τις διώξεις που έκαναν σε όσους κατοίκους της αυτοκρατορίας δεν ήταν Ορθόδοξοι Χριστιανοί, τους οποίους ανάγκασαν να καταφύγουν στην Περσική αυτοκρατορία, για να αποφύγουν τις συνέπειες. Οι εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες που κατέφυγαν στην Περσική αυτοκρατορία, δίδαξαν στους Πέρσες πολιτισμό-τέχνες, βιοτεχνία, καθώς και πολεμικές τακτικές των προγόνων μας. Όλες αυτές οι συνέπειες, προήλθαν από τις άσκοπες και καταστροφικές ενέργειες του Ιουστιανιανού, θα τις αντιμετωπίσει για πρώτη φορά ο πρώτος Έλληνας Αυτοκράτορας του Ρωμαϊκού θρονου ο Ηράκλειος. Ο Ελληνισμός θα κληθεί να αντιμετωπίσει την πιο θανάσιμη απειλή στην ιστορία της, χωρίς στρατό, και χρήματα.
Ο εκ Καππαδοκίας βασιλιάς χωρίς καθόλου έσοδα, με ένα χρεοκοπημένο κράτος, χωρίς στρατό, απελπισμένος είχε πάρει με πολύ βαριά καρδιά, την απόφαση να μεταφέρει την πρωτεύουσα του Ελληνικού-Ρωμαϊκού κράτους και να την πάει στην Καρχηδόνα, παραδίδοντας με αυτόν τον τρόπο το 80% του κράτους αμαχητί χωρίς πόλεμο, χωρίς καμία αντίσταση. Ενδεικτικό ήταν ότι όταν άνοιξε τους στρατιωτικούς καταλόγους, διαπίστωσε ότι από τις πολλές χιλιάδες στρατού που είχαν αναγορεύσει αυτοκράτορα τον συντοπίτη του από την Αγιοτόκο Καππαδοκία τον Μαυρίκιο, είχαν απομείνει μόνον δύο εν ενεργεία στρατιώτες. Οι ελάχιστοι στρατιώτες που υπήρχαν, ήταν απλήρωτοι και σε άθλια κατάσταση. Μετά τους Μιλτιάδη, Θεμιστοκλή και Παυσανία ήταν η σειρά του Έλληνα Ηράκλειου από την Αγιοτόκο Καππαδοκία να υπερασπιστεί τον Ελληνισμό και το Ρωμαϊκό κράτος, από τον προαιώνιο εχθρό.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ Ο ΜΕΓΑΣ (ΒΟΥΛΓΑΡΟΚΤΟΝΟΣ).
Κατόπιν λανθασμένης διπλωματικής κινήσεως του Αγίου-αυτοκράτορα Νικηφόρου Β’ Φωκά, με στόχο να προστατέψει την αυτοκρατορία από τους Βούλγαρους, άλλαξαν ριζικά τα γεωστρατηγικά δεδομένα στα Βόρεια σύνορα της αυτοκρατορίας. Οι Ρώσοι του Σβιατοσλάβου εισέβαλαν στα Βουλγαρικά εδάφη, στην συνέχεια αρνήθηκαν να αποχωρήσουν και έγιναν πολύ απειλητικοί προς την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Τους Ρώσους είχε καλέσει σε βοήθεια ο Άγιος-αυτοκράτορας Νικηφόρος Β Φωκάς, καθώς δεν ήταν σε θέση να διεξάγει πολέμους σε δύο μεγάλα μέτωπα παράλληλα (Ανατολή-Άραβες και Βοράς-Βούλγαροι). Εντούτοις οι Ρώσοι αθέτησαν την συμφωνία με και έγιναν κατακτητές της Βουλγαρίας.
Ο Ελληνοαρμένιος Ι. Τσιμισκής νίκησε τους Ρώσους και τους απομάκρυνε από την Βαλανική χερσόνησο. Η Βουλγαρία επί αυτοκράτορος Ιωάννη Α Κουρκουά έγινε Ελληνική-Ρωμαϊκή επαρχία και ήταν φόρου υποτελής. Εντούτοις με το που έγινε αυτοκράτορας ο Βασίλειος επέτυχαν οι Βούλγαροι μέσα σε ελάχιστες ημέρες να “επαναστατήσουν” και να γίνουν ένα πάρα πολύ ισχυρό βασίλειο. Οι Βούλγαροι επί Βασίλειου Β, είχαν κάνει κάτι πρωτόγνωρο καθώς είχαν κατακτήσει το 80% των κάστρων της Θεσσαλίας και της Μακεδονίας. Είχαν κόψει την Ελληνική-Ρωμαϊκή επικράτεια στα δύο. Η Θεσσαλονίκη ήταν εκείνους τους αιώνες η δεύτερη πιο σημαντική πόλη της Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Το νέο Βουλγαρικό βασίλειο σε σχέση με το προηγούμενο κράτος είχε ως επίκεντρο την Μακεδονία-Θεσσαλία. Η περίεργη επανάσταση ενάντια στον Βασίλειο. Τις ημέρες κατά τις οποίες έγινε η επανάσταση βρέθηκαν σε θέση να “δραπετεύσουν”, από την Βασιλεύουσα- Κωνσταντινούπολη, οι αδελφοί Κομητόπουλοι. Αυτό έγινε με την παρέμβαση της αλλοδαπής-πολιτικής αριστοκρατίας, της αυτοκρατορικής πρωτεύουσας.
ΕΝΑ ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ ΕΠΙΤΕΥΓΜΑ. Διαχρονικά ουδέποτε στην παγκόσμια ιστορία επέτυχε οποιοδήποτε έθνος, το οποίο υπήρξε προηγουμένως σκλαβωμένο σε άλλο κράτος, να γίνει ένα πολύ ισχυρό βασίλειο μέσα σε ελάχιστους μήνες. Αυτό είναι τελείως αφύσικο πράγμα από κάθε άποψη. Ακόμη και εμείς οι Έλληνες, με τόσο υψηλό πολιτισμό κάναμε 400 συναπτά έτη, για να απελευθερωθούμε από τους Τούρκους και αντίστοιχα άλλα τόσα από τον Ρωμαϊκό ζυγό.
Οι Βούλγαροι δεν είχαν τον πολιτισμό, την διοίκηση, την οργάνωση, και την ισχύ, για ένα τέτοιο επίτευγμα. Όμως το επέτυχαν με την υποστήριξη των νεοταξιτών-παγανιστών εκείνης της εποχής. Αν και οι συνθήκες σκλαβιάς των Βουλγάρων ήταν τελείως διαφορετικές από τις συνθήκες τις οποίες ήταν σκλαβωμένο το Ελληνικό έθνος, στους Ρωμαίους και στους Τούρκους όμως και πάλι δεν υπάρχει καμία λογική-τεκμηριωμένη επιστημονική εξήγηση. Οι Έλληνες ως κατακτητές απέναντι στους Βούλγαρους υπήρξαν πάρα πολύ ευγενικοί. Οι Έλληνες με τον κορυφαίο πολιτισμό στον κόσμο, τον οποίο ουδέποτε δημιούργησε είτε θα δημιουργήσει οποιοδήποτε άλλο έθνος, και εν τούτοις χρειάστηκε να περάσουν αιώνες για να είναι σε θέση να επαναστατήσουν, ενάντια στους Οθωμανούς. Φυσικά δεν ήταν μόνον ο Ελληνικός πολιτισμός αλλά και ο Χριστιανισμός ο οποίος συνέβαλε τα μέγιστα στην Ελληνική επανάσταση του 1821.
Δεν υπάρχει ιστορικό προηγούμενο από καταβολής κόσμου, ένας λαός ο οποίος είναι σκλαβωμένος, να επιτύχει μέσα σε μερικούς μήνες να επαναστατήσει και να γίνει ένα πανίσχυρο βασίλειο, παίρνοντας πίσω όχι μόνον τα δικά του εδάφη, αλλά και κατακτώντας ένα μεγάλο μέρος των εδαφών του έθνους στο οποίο προηγουμένως ήταν σκλαβωμένος. Είναι φανερό ότι πίσω από την “επανάσταση” ήταν η πολιτική αριστοκρατία της Πόλης, με τους νεοταξίτες-παγανιστές εκείνης της εποχής.
Στο “επίτευγμα” των Βουλγάρων, συνέβαλε και ο Ελληνικός εμφύλιος, τον οποίο δημιούργησε, η πολιτική αριστοκρατία, με την εσκεμμένη και εντελώς άδικη αφαίρεση, των αξιωμάτων του Ελληνοαρμένιου στρατηγού Βάρδα Σκληρού. Η στρατηγική του Βουλγαροκτόνου. Με το τέλος των εμφυλίων πολέμων, ο Βασίλειος ξεκίνησε απερίσπαστος ενάντια στους κατακτητές Βούλγαρους. Οι συνεχόμενες επιθέσεις του Βασίλειου Β, στα Βουλγαρικά εδάφη είχαν μειώσει την ισχύ του Σαμουήλ, που αγωνιζόταν να σταθεροποιήσει την εξουσία του, στο κεντρικό τμήμα της Βουλγαρίας.
Ο Βασίλειος επέτυχε το απόλυτο σε όλα. Πολεμούσε πολύ γενναία στην πρώτη γραμμή στα πεδία των μαχών. Έκανε τις μεγαλύτερες επιτυχίες, τα μεγαλύτερα επιτεύγματα από όλους τους υπόλοιπους Έλληνες, σε πολιτικό, κοινωνικό και στρατιωτικό επίπεδο. Oι επιτυχίες του Βουλγαροκτόνου δεν ήταν ποτέ βασισμένες, επάνω στην βαρύτατη φορολογία των φτωχών-Ελλήνων υπηκόων. Ουδέποτε το έκανε άλλος βασιλιάς αυτό το πράγμα, στον υπέρτατο βαθμό. Μια στρατιωτική, μια πολιτική, μια κοινωνική επιτυχία για να έχει ηθική αξία, δεν πρέπει ποτέ να επιτυγχάνεται, εις βάρος της οικονομικής ευημερίας, της αξιοπρέπειας και της ελευθερίας των πολιτών η των υπηκόων.
ΟΛΗ ΤΟΥ ΤΗΝ ΖΩΗ ΤΗΝ ΑΦΙΕΡΩΣΕ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ. Ο Βασίλειος ο Β, από τα 18 του χρόνια, μέχρι τον θάνατο του, έζησε χωρίς καθόλου γυναίκες. Δεν παντρεύτηκε ποτέ, ώστε να είναι σε θέση να απελευθερώσει την Μακεδονία και παράλληλα να προστατέψει από οποιονδήποτε κίνδυνο την Ελλάδα. Ο Βασίλειος στερήθηκε κάθε ανθρώπινη χαρά, για να προστατέψει την Μακεδονία και την Ελλάδα από τους θανάσιμους κινδύνους, που αντιμετώπιζε εκείνη την εποχή.
Θυσίασε όλη του την ζωή, για τον Χριστό, την Ελλάδα και την Μακεδονία. Αυτό διότι είδε το πόσο επικίνδυνη ήταν η κατάσταση για την αυτοκρατορία και το έθνος. Κοιμόταν σε όλη την ζωή του στο έδαφος, ενώ έτρωγε το ίδιο φαγητό με τους στρατιώτες. Ουδέποτε πολέμησε κάποιος βασιλιάς στην πρώτη γραμμή, της κάθε μάχης-πολέμου μέχρι τα 69 του χρόνια, για να απελευθερώσει την Μακεδονία και οποιοδήποτε άλλο μέρος της Ελληνικής-Ρωμαϊκής επικράτειας. Ποτέ δεν υπήρξε άλλος βασιλιάς να πολεμήσει σε ηλικία πάνω από τα 60 και να κάνει επιθέσεις ολομόναχος χωρίς σωματοφύλακες για να κερδηθεί η εκάστοτε μάχη-πόλεμος, για να απελευθερωθεί η Μακεδονία μας. Θρυλικά έμειναν τα λόγια του όταν σε ηλικία 60 ετών τον ενημέρωσαν ότι ο Στρατηγός Κων. Διογένης στις εσχατιές της Μακεδονίας, έπεσε σε ενέδρα των Βουλγάρων δεν έχει καμιά ελπίδα σωτηρίας. Τότε ο ηλικιωμένος Αυτοκράτορας Βασίλειος ανέβηκε στο πρώτο άλογο που βρήκε μπροστά του λέγοντας : "ΟΣΤΙΣ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗΣ ΑΚΟΛΟΥΘΕΙΤΩ ΜΟΙ".
Ο Βασίλειος έφυγε χωρίς να καταδεχτεί να κοιτάξει πίσω του, να δει εάν τον ακολουθούν οι Έλληνες στρατιώτες. Ο στρατός έτρεξε από πίσω του. Όμως οι Έλληνες για να πολεμήσουν, έπρεπε πρώτα να ετοιμάσουν τα άλογα, και να βάλουν τον πολεμικό τους εξοπλισμό. Ο Βασίλειος έφτασε πρώτος, με συνέπεια να πολεμήσει, στην μάχη για αρκετά λεπτά ολομόναχος. Όσα χρόνια κυβέρνησε οι Αυτοκρατορικοί Αετοί πετούσαν νικηφόρα από την Κάτω Ιταλία μέχρι την Αρμενία, και από την Μακεδονία μέχρι την Συρία.
Ενδεικτικό ήταν ότι τις χρονιές 996 και 999 μ.Χ. πολέμησε στο Ανατολικό μέτωπο τους Αγαρηνούς. Κατά την επιστροφή του για τον Βουλγαρικό μέτωπο, στο πέρασμά του σκορπούσε τον όλεθρο και ισοπέδωνε τα πάντα. Όλα αυτά τα έκανε ως αντίποινα σε νόμιμη άμυνα για τις σφαγές, τις κλοπές, τους εμπρησμούς, τους βιασμούς, το σκλάβωμα των γυναικών, που έκαναν σε ετήσια βάση, επί πολλούς αιώνες οι Αγαρηνοί εις βάρος, του άμαχου Ελληνικού πληθυσμού. Εξαιτίας του δυναμισμού, της αποφασιστικότητας και της Φιλοπατρίας του Βουλγαροκτόνου το Ρωμαϊκό κράτος είχε μεγαλύτερη έκταση, δύναμη και ασφάλεια από την ημέρα, που δημιουργήθηκε.
Πότε άλλοτε δεν είχε ξαναγίνει κάτι παρόμοιο με το μοναδικό επίτευγμα του Βασίλειου. Από το Αζερμπαϊτζάν μέχρι την Κροατία ο Βασιλιάς ήταν ο απόλυτος κυρίαρχος. Το ίδιο και στο εσωτερικό της Ελληνικής-Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, οι πλούσιοι βρισκόταν υποταγμένοι και ανίσχυροι κάτω από την πανίσχυρη εξουσία του Αυτοκράτορα. Η στρατιωτική υπεροχή του Ρωμαϊκού κράτους εφέρε την αύξηση της πολιτικής ισχύος, την εδραίωση του Χριστιανισμού και του Ελληνικού πολιτισμού, εντός και εκτός των συνόρων στις χώρες που ασπάστηκαν την Ορθοδοξία. Από όλους τους ηγεμόνες, μόνον ο Βασίλειος εφάρμοσε πιστά, το απόλυτο αυτοκρατορικό Ελληνικό-Ρωμαϊκό ιδεώδες, της απεριόριστης δύναμης και πρόνοιας του Σωτήρα και Λυτρωτή Χριστού. Κυριολεκτικά φαινόταν να είναι απεσταλμένος του Χριστού, για να αποδείξει ότι ήταν εφικτό να γίνει η πολιτική θεωρία της Pax Romana πράξη.
Αυτή ήταν ένωση των Ορθοδόξων λαών κάτω από την εξουσία του Έλληνα Χριστιανού μονάρχη της βασιλεύουσας, το οποίο έθεσαν ως αξίωμα οι προηγούμενοι αυτοκράτορες, το επέτυχε μόνον ο Βασίλειος. Ήταν ο απόλυτος παντοκράτορας του στρατού, των πολιτικών και των Εκκλησιαστικών αξιωματούχων. Η εξουσία του Βασίλειου ήταν πλαισιωμένη με Θεϊκή παντοδυναμία και ευλογία. Ενδεικτικό ήταν το θαύμα της Υπεραγίας Θεοτόκου, κατά την διάρκεια των εμφυλίων πολέμων, για να προστατέψει τον νεαρό αυτοκράτορα Βασίλειο Β, κατά την επανάσταση του Βάρδα Φωκά. Πραγματικά δεν υπήρξε και δεν θα υπάρξει όμοιος του Βουλγαροκτόνου.
Κυριολεκτικά με μια εντολή του Έλληνα αυτοκράτορα Ρώσοι και Σλάβοι σταμάτησαν τους εχθρούς των Ελλήνων στην Κάτω Ιταλία. Αρμένιοι πολεμούσαν στον Δούναβη και Βούλγαροι εγκαταστάθηκαν στο Βασπρακάν. Η νομοθεσία του ήταν εξίσου δίκαιη και πολύ σκληρή για την κοσμική και για την Εκκλησιαστική εξουσία. Καμία διαμαρτυρία δεν τον έκανε ποτέ να αλλάξει γνώμη. Όσες φορές του ζήτησε πίσω ο Πατριάρχης Σέργιος τα κτήματα της Εκκλησίας και των πλουσίων, ο Βασίλειος, ήταν ανένδοτος και δεν δεχόταν ούτε καν να συζητήσει ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Επί των ημερών του δεν υπήρχαν οφίκια-αξιώματα, για ιστορικές προσωπικότητες όπως οι Πατριάρχες Πολύευκτος, Κηρουλάριος και για πολιτικούς όπως ο Βασίλειος Λεκαπηνός, ο Ιωσήφ Βρίγγας και ο Μιχαήλ Ψελλός. Σε όλο τον αυτοκρατορικό βίο, αντιπαθούσε τις πολυδάπανες τελετές και τις επιδείξεις.
Όταν βρισκόταν στην πρωτεύουσα ντυνόταν απλά. Για μια και μοναδική φορά ένας Έλληνας βασιλιάς συγκέντρωσε τόσες πολλές ικανότητες. Υπήρξε ο πιο αφοσιωμένος και φιλόπονος-φιλόπατρις ηγεμόνας. Ήταν ο βασιλιάς-αυτοκράτορας με την ακατάλυτη αποφασιστικότητα, την στρατηγική ετοιμότητα του Δομέστικου των σχολών και την σχολαστική ακρίβεια, του λοχία εκπαιδευτή. Ήταν πολύ γενναίος στα πεδία των μαχών, και ήταν ακαταπόνητος στις σωματικές κακουχίες.Μέχρι και προσωρινό πάπα στην Ρώμη, επέτυχε να διορίσει, με στόχο να προστατέψει το Ελληνικό-Ρωμαϊκό κράτος, από τις επερχόμενες σταυροφορίες που προετοίμαζαν οι Γερμανοί.
Μετά τον θάνατο του Βασίλειου, οι αλλοδαποί πολιτικοί κατέστρεψαν την αυτοκρατορία. Παράλληλα οι πολιτικοί αριστοκράτες εδραίωσαν δια παντός την εξουσία τους.
Η τύχη του Ελληνικού-Ρωμαϊκού κράτους και του έθνους κρίθηκε στις 15 Δεκεμβρίου του 1025 μ.Χ. Ήταν η ημέρα που έφυγε από την ζωή ο κορυφαίος Έλληνας όλων των εποχών. Δυστυχώς τον πρόλαβε ο θάνατος. Σχεδίαζε να επιτεθεί στην υπό Γερμανική κατοχή Ιταλία. Είχε ήδη στείλει στρατιωτική προπομπή με επικεφαλής τον Ορέστη. Όσο ζούσε οι Γερμανοί (Φράγκοι-Νορμανδοί, Λογγοβάρδοι) και οι Σελτζούκοι, δεν τολμούσαν ούτε να αναπνεύσουν.
Έντρομοι περίμεναν να πεθάνει για να ολοκληρώσουν τα ανθελληνικά σχέδια τους. Γνώριζαν πολύ καλά ότι αν τολμούσαν να επιτεθούν στην αυτοκρατορία θα είχαν την ίδια τύχη με τους Βούλγαρους και τους Άραβες. Οι ανθέλληνες Γερμανοί επί της Βασιλείας του Βουλγαροκτόνου γνώρισαν τον απόλυτο τρόμο. Για αυτό και κατά την τέταρτη-εωσφορική Σταυροφορία, όταν κατέκτησαν την αυτοκρατορία και την πρωτεύουσα της, άνοιξαν τον τάφο του Βουλγαροκτόνου, τοποθέτησαν τον σκελετό επάνω σε ένα δέντρο και έβαλαν στο στόμα του μια φλογέρα. Ουδέποτε το έκαναν αυτό σε άλλο αυτοκράτορα. Τόσο μεγάλο ήταν το μίσος των Γερμανών για τον Βασίλειο, ο οποίος ελάχιστα έλειψε να ματαιώσει τα εθνοκτόνα και γενοκτονικά σχέδια τους. Με βάση αυτήν την εωσφορική ενέργεια των Γερμανών, ο μεγάλος Κωστής Παλαμάς έγραψε την “Φλογέρα του Βασιλιά”.
Είναι βέβαιον ότι σε περίπτωση που είχε παραμείνει στην ζωή, Ο Μέγας Βουλγαροκτόνος ότι οι Γερμανοί και οι Σελτζούκοι θα είχαν την ίδια τύχη με τους Βούλγαρους και δεν θα ήταν σε θέση να κατακτήσουν διαδοχικά την αυτοκρατορία. Κανένας άλλος βασιλιάς σε ολόκληρη την παγκόσμια ιστορία δεν πήγε να πολεμήσει σε ηλικία 69 ετών, παρά μόνον ο Βασίλειος Β. Η ενέργεια αυτή μας δείχνει το πόσο επικίνδυνη ήταν η Γερμανική αυτοκρατορία και οι συν αυτώ (Σελτζούκοι).
Οι Σελτζούκοι ανέμεναν τον θάνατο του Βουλγαροκτόνου, για να επιτεθούν στο Ρωμαϊκό κράτος. Αυτοί ήταν οι "ατρόμητοι" πρόγονοι του Ρετζέπ-Ταγίπ Ερτνογάν. Όλες οι αυτοκρατορίες έχουν ακμή και παρακμή. Για αυτό θα ήταν αδύνατον, να υπήρχε αιωνίως η Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Όμως εάν δεν πέθαινε ο Βασίλειος και κατακτούσε τους Γερμανούς, η τύχη της αυτοκρατορίας και ολόκληρου του Ελληνισμού, μέχρι και της ημέρες μας, θα ήταν πάρα πολύ διαφορετική. Μεταξύ πολλών άλλων δεν θα είχαμε γνωρίσει ούτε την Οθωμανική κατοχή των 400 και περισσότερων ετών. Με τον θάνατο, του κορυφαίου Έλληνα αυτοκράτορα, όλων των εποχών, οι Φράγκοι-Λογγοβάρδοι πήραν ανάσα ζωής, για αυτό έδρασαν αμέσως.
Οι Γερμανοί σε 75 χρόνια από την κοίμηση του Βασίλειου, έκαναν την πρώτη εωσφορική σταυροφορία και μέσα σε 179 χρόνια είχαν κατακτήσει ολόκληρη την αυτοκρατορία. O Μέγας Βουλγαροκτόνος αντιμετώπισε την πιο σκληροτράχηλη φυλή της ανθρωπότητας, η οποία υποστηριζόταν από την τότε νέα τάξη πραγμάτων. Ανεξάντλητα ήταν τα Βουλγαρικά στρατεύματα. Πρώτη φορά παγκοσμίως μέχρι και σήμερα συνέβη κάτι τέτοιο. Ακόμη και οι Άραβες με τα επί αιώνες ανεξάντλητα στρατεύματα τους, μετά την ήττα στο Ακροϊνόν το 740 μ.Χ. σταμάτησαν εντελώς για μερικά χρόνια τις επιδομές-επιθέσεις ενάντια στην Ελληνική-Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Εν τούτοις οι κατώτεροι σε πολεμικές δεξιότητες και λιγότεροι αριθμητικά Βούλγαροι, είχαν ατελείωτα αποθέματα στρατιωτικού δυναμικού !!! Για αυτό και μετά από τις τρεις συντριπτικές ήττες στον Σπερχειό, στον Αξιό και στο Κλειδί συνέχιζαν απτόητοι τις πολεμικές συγκρούσεις. Στις τρεις αυτές μάχες οι απώλειες των Βούλγαρων ήταν πολύ μεγαλύτερες από αυτές που υπέστησαν οι Άραβες στο Ακροϊνόν. Ενδεικτικά αναφέρω ότι στις μάχες του Σπερχειού-Κλειδιού τέθηκαν οριστικά εκτός μάχης 26 χιλιάδες Βούλγαροι.
Οι Άραβες με απώλειες 6000 Ισμαηλιτών στο Ακροϊνόν και έκαναν κάποια χρόνια για να ανακάμψουν. Κυριολεκτικά οι Κουμάνοι-Βούλγαροι αποτελούν παγκόσμιο φαινόμενο. Αν και πληθυσμιακά ήταν πολύ μικρότερο έθνος σε σχέση με τους Μωαμεθανούς, δεν τελείωναν ποτέ οι άνδρες του Βουλγαρικού στρατού !!! Το μεγαλύτερο αριθμητικά στράτευμα την αρχαία και την μεσαιωνική περίοδο το είχε η Περσική αυτοκρατορία των Αχαιμενιδών-Σασσανιδών, με 150000 εως 2000000 στρατιώτες. Όμως μετά τις συντριπτικές ήττες σε Μαραθώνα, Σαλαμίνα, Πλαταιές, Μυκάλη, σε συνδυασμό με τα Διονυσιακά αξιώματα, μέσα σε έντεκα χρόνια η κορυφαία αυτοκρατορία του κόσμου, από την σφοδρότητα των πολέμων οδηγήθηκε στην παρακμή και όχι μόνον δεν εκστράτευσε ξανά εναντίον του Ελληνικού έθνους, αλλά εν συνεχεία κατακτήθηκε από τον Μ. Αλέξανδρο. Το ίδιο ακριβώς συνέβη και τον μεσαίωνα από τον Μέγα Ηράκλειο. Ο Αυτοκράτορας από την Αγιοτόκο Καππαδοκία κατέκτησε την Περσική αυτοκρατορία μέσα σε έξι χρόνια και την οδήγησε στον οριστικό αφανισμό, και στην Αραβική κατάκτηση. Από την ένταση του πολέμου και την σκληρότητα των μαχών με τους Έλληνες του Ρωμαϊκού κράτους, μια παγκόσμια αυτοκρατορία χάθηκε οριστικά μέσα σε τριάντα χρόνια. Δυο φορές από την σφοδρότητα των πολέμων διαλύθηκε μια παγκόσμια αυτοκρατορία, από τον Αλέξανδρο και τον Ηράκλειο. Στον αντίποδα οι Βούλγαροι παρέμειναν πάντοτε με ακμαίο το ηθικό και με αναρίθμητο στράτευμα, χωρίς να καταπονούνται και να εγκαταλείπουν τον πόλεμο μετά από τρεις δεκαετίες πολέμου και τρεις συντριπτικές ήττες !!!
Η Καταδρομική ενέργεια του στρατηγού Ευστάθιου Δαφνομήλη για να λήξει ο Ελληνοβουλγαρικός πόλεμος, δικαιώνει τον Βουλγαροκτόνο να εφαρμόσει τον Ρωμαϊκό δίκαιο και να τυφλώσει τους 14000 Βούλγαρους. Ήξερε ο κορυφαίος αυτοκράτορας όλων των εποχών, ότι πίσω από τους Ιουδαϊκής καταγωγής αρχηγούς των Βουλγάρων, ήταν τα Σημιτικά-παγανιστικά ιερατεία, οι πανάρχαιοι διώκτες του Ελληνισμού. Η τύφλωση των Βούλγαρων εξυπηρετούσε πολιτικές σκοπιμότητες. Ο Βασιλέας του Ρωμαϊκού κράτους έστειλε το μήνυμα στον Σημιτικής καταγωγής Σαμουήλ, ότι δεν θα ανεχτεί την γενοκτονία και τον αφανισμό του Ελληνικού έθνους. Ακόμη και την σύγχρονη εποχή μια υπερδύναμη όπως η Αμερική δεν μπορεί να ανακάμψει στρατιωτικά μέσα σε λίγα χρόνια.
Η Συρία έχει μετατραπεί σε πεδίο μάχης και ανελέητου ανταγωνισμού, σε παγκόσμιο επίπεδο των μεγάλων δυνάμεων. Οι ισχυροί του πλανήτη ανταγωνίζονται σε ουδέτερο έδαφος, στα πεδία των μαχών τα οποία είναι δομημένα γύρω από την εξυπηρέτηση των τεραστίων συμφερόντων τους σε γεωστρατηγικό-ενεργειακό επίπεδο. Είναι γεγονός πως η τωρινή εμπόλεμη κατάσταση δεν έχει καμία απολύτως σχέση με την υπεράσπιση του Συριακού έθνους. Στον μικρότερης κλίμακας παγκόσμιο πόλεμο που διεξάγεται στην Συρία νικητής αναδείχτηκε η Ρωσική Ομοσπονδία. Για αυτό η Αμερική έχασε την παγκόσμια ηγεμονία και δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσει πλέον στα πεδία των μαχών την Ρωσία, στον πόλεμο της Ουκρανίας. Μόνον οι Βούλγαροι είχαν ατελείωτα στρατεύματα και δεν έχαναν ποτέ το ηθικό τους !!! Να επαναλάβω ότι ο Βασίλειος με πολύ δυσκολία διέταξε να εφαρμοστεί ο Ρωμαϊκός νόμος, σχετικά με την τιμωρία των Βούλγαρων, καθώς όπως αποδείχτηκε δεν είχαν καμία πρόθεση να σταματήσουν την γενοκτονία και τις καταστροφές. Η Ρωμαϊκή νομοθεσία και οι νεαρές ανέφεραν ότι η ποινή ήταν τύφλωση για όσους επαναστατούσαν ενάντια στον εκάστοτε αυτοκράτορα. Η Βουλγαρία ήταν Ρωμαϊκή επαρχία.
Ο Μέγας Βουλγαροκτόνος ήταν και έμεινε φαινόμενο μοναδικό.
Κλείνοντας να μην ξεχνάμε ότι τα επιτεύγματα στην εποχή του Ιουστινιανού έγιναν από τους Βελισσάριο, Ναρσή (Στρατηγοί), Τριβωνιανός (νομοθέτης), Ανθέμιος -Ισίδωρος (αχριτέκτονες-πανεπιστήμονες). Στον αντίποδα ο Βουλγαροκτόνος γιατί ο παρακοιμώμενος Βασίλειος του στέρησε ακόμη και το δικαίωμα των σπουδών, σε στόχο των σφετερισμό του Ρωμαϊκού θρόνου, ήταν μεταξύ άλλων αυτοδίδακτος στρατηγός, ο μεγαλύτερος όλων των εποχών με΄τα τους δύο κορυφαίους στρατηλάτες στην ανθρώπινη ιστορία (Ηράκλειος-Αλέξανδρος.
Oι εργασίες της στήλης Επικρατέειν η Απόλλυσθαι γράφονται κάτω από τις πιο δυσμενείς συνθήκες, που βρέθηκε ποτέ συνάνθρωπος μας και αποτελούν πνευματική ιδιοκτησία του κυρίου Άγγελου-Ευάγγελου Φ. Γιαννόπουλου. Απαγορεύεται η αναδημοσίευση ολόκληρου του άρθρου από άλλες ιστοσελίδες χωρίς την έγκριση του Arisvinews και της στήλης. Επιτρέπεται μόνον η αναδημοσίευση του 50% των εργασιών Γεωστρατηγικής-Ιστορίας και Ορθοδοξίας του κυρίου Άγγελου-Ευάγγελου Φ. Γιαννόπουλου (Γεωστρατηγικού και Γεωπολιτικού αναλυτή (Contact : survivorellas@gmail.com-6945294197). Απαραίτητη προυπόθεση για την αναδημοσίευση είναι η προσθήκη ενεργού link για την ανάγνωση της συνέχειας στο Official website The Times of Voulgaroktonos.
Πάγια αρχή μου είναι ότι όλοι οι λαοί, όλοι οι άνθρωποι, έχουν δικαίωμα να πιστεύουν οπού θέλουν. Όλα αυτά με την απαραίτητη προυπόθεση να μην επιβάλλουν τα πιστεύω τους σε τρίτους, είτε δια της βίας, είτε με πλάγιους τρόπους. Από όλους τους προαναφερόμενους, εξαιρείται, ένα μικρό μέρος βάση των παγκόσμιων Φιλοσοφικών-μαθηματικών σταθερών, μέτρον άριστον και μηδέν άγαν. Η ελευθερία πίστεως είναι θεόδοτη. Ο ίδιος ο Θεός έδωσε το δικαίωμα στους ανθρώπους να πιστεύουν όπου επιθυμούν. Προσωπικά είμαι υπέρ της συνυπάρξεως των λαών και των διαφορετικών θρησκευτικών πεποιθήσεων, για αυτό στηρίζω τον μεγάλο Σύριο ηγέτη Ασσάντ, ο οποίος επέτυχε να συνυπάρχουν ειρηνικά, Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι.
Αναφέρομαι πάντοτε στους Φοίνικες που από μονοθεϊστές της Π. Διαθήκης και πιστοί των προφητών, εγκατέλειψαν τον Θεό, άλλαξαν και έγιναν οπαδοί του δωδεκαθέου. Δεν αναφέρομαι σε όλους τους Φοίνικες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου