Οι μεταναστευτικές ροές, που μέσω και της Ελλάδας, κινούνται προς την Ευρώπη δεν περιλαμβάνουν μόνο πρόσφυγες και οικονομικούς μετανάστες.
Ανάμεσα τους βρέθηκαν και βρίσκονται, άτομα με αλλότριους σκοπούς. Πολλοί από όσους έφυγαν από τη Συρία, άλλωστε, ήταν μαχητές του ISIS και της Αλ Κάιντα, που μετά την ήττα τους κατέφυγαν στην Τουρκία και κάποιοι εξ αυτών εκπαιδεύτηκαν και εκεί. Σε ορισμένες περιπτώσεις, μάλιστα, είναι σε συντονισμό με άλλους πυρήνες φανατικών στην Ευρώπη. Όπως, μάλιστα, έχει αποκαλυφθεί από εκθέσεις υπηρεσιών πληροφοριών στην ΕΕ, κινούνται σαν Πέμπτη Φάλαγγα.
Το πρώτο ηχηρό σήμα κινδύνου είχε δοθεί το 2016, όταν η γερμανική υπηρεσία πληροφοριών προειδοποίησε για το γεγονός την ΕΕ και την Ουάσιγκτον. Ήταν νωπές τότε οι εικόνες από τους βιντεοσκοπημένους αποκεφαλισμούς που είχαν σοκάρει τη διεθνή κοινή γνώμη. Τότε, που η Ευρώπη δεχόταν τρομοκρατικά πλήγματα, οι μυστικές της υπηρεσίες έψαχναν για ισλαμιστές τρομοκράτες και κατηχητές, όχι για κατασκόπους.
Από τότε, η υφή των μεταναστευτικών ροών έχει αλλάξει. Η ήττα του ISIS και η κατάλυση του Χαλιφάτου μαζί με την ανάκαμψη του καθεστώτος Άσαντ άλλαξε την ανθρωπογεωγραφία των μεταναστευτικών ροών τουλάχιστον από τη Συρία. Δεν έφευγαν άμαχοι για να γλυτώσουν από τις μάχες, αλλά –όπως προαναφέραμε– πολλοί τζιχαντιστές, αρκετοί εκ των οποίων ήταν και εκπαιδευμένοι τρομοκράτες.
Η νέα πίεση που ασκήθηκε και συνεχίζει να ασκείται στον Έβρο και στα νησιά του Αιγαίου απασχολεί την Αθήνα. Ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Τάκης Θεοδωρικάκος, χαρακτήρισε ιδιόμορφη απειλή κατά της ακεραιότητας της χώρας και της ασφάλειάς μας, τις προσπάθειες παράνομης εισόδου στην Ελλάδα μεταναστών από την Τουρκία, την οποία κατηγόρησε για συστηματική, μεθοδική και σύνθετη εργαλειοποίησή τους. Μπορεί να μη μίλησε για Πέμπτη Φάλαγγα, αλλά οι διατυπώσεις του προκαλούν προβληματισμό, όπως και η δήλωση ότι μόνο κατά τον φετινό Αύγουστο, ο οποίος ακόμα δεν έχει τελειώσει, 25.000 παράτυποι μετανάστες επιχείρησαν να περάσουν τα σύνορα μας.
Άντρες στρατεύσιμης ηλικίας
Είναι προφανές ότι η τουρκική ΜΙΤ εκμεταλλεύεται κάθε ευκαιρία για να στείλει μέσα στο μεταναστευτικό πλήθος και αριθμό ανθρώπων, τους οποίους έχει εκπαιδεύσει να παίξουν ρόλο κατασκόπου ή και προβοκάτορα, μία τουρκική Πέμπτη Φάλαγγα. Η κάλυψη του πρόσφυγα-μετανάστη, άλλωστε, είναι πειστική. Οι δυτικές υπηρεσίες πληροφοριών έχουν εντοπίσει πράκτορες όχι μόνο της Τουρκίας, αλλά και άλλων κρατών, τα οποία έσπευσαν να εκμεταλλευτούν τις μεταναστευτικές ροές. Μέχρι και η Ρουάντα έσπειρε δίκτυα πρακτόρων μέσω των ροών!
Το φύλο, η οικογενειακή κατάσταση και η ηλικία των περισσοτέρων μεταναστών είναι ενδείξεις. Η μέση ηλικία των μεταναστών μεταξύ 2013 και 2019 ήταν τα 29 χρόνια, ενώ πάνω από 70% ήταν άντρες. Η μεγάλη πλειονότητα, δηλαδή είναι άντρες στρατεύσιμης ηλικίας. Αυτό από μόνο του είναι προβληματικό. Όσοι από αυτούς προέρχονται από εμπόλεμες ζώνες ή κράτη που μαστίζονται από βία και ανομία, ενδέχεται να έχουν συμμετάσχει σε εγκλήματα πολέμου, ή σε πράξεις βίας και στη συνέχεια μεταμορφώθηκαν σε πρόσφυγες-μετανάστες για να διαφύγουν.
Παράλληλα, η Άγκυρα προσέλκυσε ένα ισχυρό ρεύμα οικονομικών μεταναστών αφενός επιδοτώντας την Turkish Airlines, ώστε να παρέχει φτηνά εισιτήρια από μουσουλμανικές χώρες της Ασίας και της Αφρικής, αφετέρου καταργώντας τη βίζα. Αυτούς τους μουσουλμάνους οικονομικούς μετανάστες στη συνέχεια διοχετεύει προς την Ευρώπη μέσω της Ελλάδας. Σταδιακά, λοιπόν, άρχιζαν να μειώνονται οι Σύριοι, Ιρακινοί και Αφγανοί και να έρχονται μουσουλμάνοι από την Αφρική. Μετά το αποτυχημένο πραξικόπημα στην Τουρκία, οι εκκαθαρίσεις οδήγησαν και πολλούς Τούρκους να εισέλθουν στην Ελλάδα.
Μετανάστες από χώρες με πολύ διαφορετικά από τα δυτικά πολιτισμικά πρότυπα ως προς την βία, την συμπεριφορά προς τις γυναίκες, τον σεβασμό της διαφορετικότητας και της της περιουσίας, την κοινωνική ευθύνη κλπ. προκαλούν αναπόφευκτα προβλήματα στον κοινωνικό ιστό της χώρας υποδοχής, μη εξαιρουμένης βέβαια της Ελλάδας. Για την Ελλάδα ειδικότερα, όμως, υπάρχει και η πτυχή που αφορά στην εθνική ασφάλεια.
Και Τούρκοι πρόσφυγες
Μετά το πραξικόπημα του 2016, λόγω των διώξεων, χιλιάδες Τούρκοι έχουν περάσει στην Ελλάδα, αιτούμενοι άσυλο. Κάποιοι εξ αυτών ήταν στελέχη των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων και των υπηρεσιών ασφαλείας. Η μεγάλη πλειονότητα εξ αυτών είναι πράγματι διωκόμενοι, αλλά ανάμεσά τους βρίσκονται κατά πάσα πιθανότητα και πράκτορες της ΜΙΤ, όπως έχει καταγγελθεί δημοσίως και από γνωστούς Τούρκους αντιφρονούντες.
Δεδομένου ότι οι Τούρκοι νέοι πρόσφυγες αριθμούν πάνω από 6.000 μπορούμε να συνάγουμε ότι ανάμεσα τους βρίσκονται τουλάχιστον δεκάδες αν όχι εκατοντάδες πράκτορες της ΜΙΤ, κυριολεκτικά μία Πέμπτη Φάλαγγα. Αυτοί, λοιπόν, ναι μεν κατασκοπεύουν τους επικριτές του Ερντογάν, αλλά ταυτόχρονα κατασκοπεύουν με όποιον τρόπο μπορούν και την Ελλάδα, λειτουργώντας σαν Πέμπτη Φάλαγγα. Σε περίπτωση ελληνοτουρκικής σύρραξης πιθανότατα θα δράσουν και σε ρόλο σαμποτέρ. Το ίδιο ισχύει και για μη Τούρκους ισλαμιστές, οι οποίοι έχουν εκπαιδευθεί και σταλεί από τη ΜΙΤ στην Ελλάδα.
Τα τελευταία χρόνια οι ελληνικές αρχές έχουν βρει φορτία όπλων, κυρίως λειόκανων, προερχομένων από Τουρκία. Πιθανότατα άλλα διέφυγαν. Δεν είναι γνωστό αν αυτά προορίζονταν για απόκρυψη και διανομή κάποια στιγμή σε τζιχαντιστές ή Τούρκους πράκτορες, ή αν απλά ήταν για διακίνηση προς τρίτες χώρες. Πάντως η ικανότητα της Τουρκίας να διοχετεύει όπλα μέσω λαθρεμπορίου στα Βαλκάνια είναι επιβεβαιωμένη από σχετικά περιστατικά και στην Ελλάδα και σε γειτονικές χώρες.
Πέμπτη Φάλαγγα
Στο πρόσφατο παρελθόν μετανάστες έχουν αποδεδειγμένα παίξει ρόλο προβοκάτορα στις δομές φιλοξενίας με σκοπό την πρόκληση ταραχών. Δεν είναι του παρόντος να αναφερθούμε στη διασάλευση της δημόσιας τάξης. Αυτό που μας ενδιαφέρει εδώ είναι τα δίκτυα πρακτόρων που μπορούν στην κρίσιμη στιγμή να μεταδώσουν με κινητά σε πραγματικό χρόνο κρίσιμες πληροφορίες για τις κινήσεις στρατιωτικών μονάδων και για τις θέσεις διασποράς των ελληνικών δυνάμεων ειδικά στα νησιά, ώστε αυτές να γίνουν στόχοι βομβαρδισμού.
Δεν χρειάζεται καν να κρυπτογραφούνται τα μηνύματα, καθώς θα μεταδίδονται άμεσα σε γλώσσα άγνωστη και με χρήση απλών συνθηματικών. Ακόμη και αν οι ελληνικές υπηρεσίες υποκλέπτουν τα μηνύματα είναι απίθανο να βγάλουν εγκαίρως άκρη. Η ιδιότυπη αυτή Πέμπτη Φάλαγγα μπορεί να ακυρώσει τη δυνατότητα των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων να υπερασπίσουν τα νησιά. Γι’ αυτό και είναι ο εφιάλτης των στρατιωτικών, οι οποίοι, όμως, δεν έχουν υψώσει τη φωνή τους στις κυβερνήσεις.
Όπως έχει αποδειχθεί ρόλο κατασκόπου δεν παίζουν μόνο μετανάστες, αλλά και μέλη ξένων ΜΚΟ, οι οποίες λειτουργούν ακόμα ασύδοτες και συχνά σε συνεργασία με δουλεμπορικά κυκλώματα και τουρκικές υπηρεσίες. Τέτοια περιστατικά είναι αρκετά και πιστοποιημένα από τις αστυνομικές-λιμενικές αρχές, αλλά και από τις εισαγγελίες. Αν εν καιρώ ειρήνης μπορούν κάποιοι προβοκάτορες να προκαλούν με σχετική άνεση επεισόδια, ας αναρωτηθούμε τί μπορούν να κάνουν εν καιρώ πολέμου. Σε μια τέτοια περίπτωση είναι πιθανό να ανοίξουν ένα δεύτερο εσωτερικό μέτωπο, χρησιμοποιώντας είτε τη μέθοδο της εξέγερσης με προβοκάτσιες, είτε πραγματοποιώντας δολιοφθορές. Αυτό ισχύει κυρίως για τα νησιά και λιγότερο για την ενδοχώρα.
Αδιάκριτες επιθέσεις εναντίον πολιτών στην ύπαιθρο θα δημιουργήσουν κλίμα φόβου και θα αποσπάσουν δυνάμεις για την καταδίωξη των ταραχοποιών. Μπορεί όμως και να ερημώσουν απομονωμένες περιοχές και να διαταράξουν την αγροτική οικονομία. Στο δωδέκατο κεφάλαιο του βιβλίου του “Η τέχνη του Πολέμου”, με τίτλο “Η επίθεση με φωτιά”, ο Σουν Τσου γράφει: «Υπάρχουν πέντε τρόποι επίθεσης με φωτιά. Ο πρώτος είναι να κάψετε στρατιώτες στο στρατόπεδο τους. Ο δεύτερος να κάψετε εφόδια. Ο τρίτος να κάψετε τα καραβάνια επιμελητείας. Ο τέταρτος να κάψετε οπλοστάσια και ο πέμπτος να κάψετε αποθήκες».
Η φωτιά είναι ένα απίθανα καταστρεπτικό μέσο και δίκαια ο Κινέζος στρατηγός την αναφέρει. Με κατάλληλη προετοιμασία ο εμπρησμός μπορεί να καταστεί ανεξέλεγκτος, ιδίως σε περιόδους σχετικής ξηρασίας, όπως οι καλοκαιρινοί μήνες, που είναι και οι πλέον πρόσφοροι για απρόσκοπτες στρατιωτικές επιχειρήσεις. Στρατόπεδα, αεροπορικές βάσεις, αποθήκες, κλπ, μπορούν να καταστραφούν χωρίς απευθείας εχθρική επίθεση, αλλά από εμπρηστές που θα δράσουν οργανωμένα.
Καταστροφή υποδομών
Η φωτιά μπορεί να κατακάψει στρατηγικές υποδομές, καταστρέφοντας την ηλεκτροδότηση, επικοινωνιακές δομές και περιουσίες. Μπορεί να δημιουργήσει προσφυγικές ροές Ελλήνων πολιτών που θα έχουν καταστεί άστεγοι, αφού ο οικισμός τους θα έχει καεί. Στο παρελθόν, όπως έχουν ομολογήσει δημοσίως και ο Τούρκος πρώην πρωθυπουργός Μεσούτ Γιλμάζ, αλλά και δράστες από το παρακράτος, η Άγκυρα προκάλεσε επανειλημμένως εμπρησμούς σε ακριτικά νησιά. Αν τα κατάφερε, χωρίς να διαθέτει τους πράκτορες που διαθέτει σήμερα, φανταστείτε σε τί έκταση μπορεί να πλήξει τα νησιά, αλλά και τον Έβρο, σε περίπτωση σύρραξης.
Η επίθεση εναντίον υποδομών, όχι τόσο μεγάλων και καλά φυλασσόμενων μονάδων, αλλά μικρών και διεσπαρμένων τμημάτων των δικτύων συγκοινωνιών, ύδρευσης, μεταφοράς ενέργειας και επικοινωνιών μπορούν να σπείρουν χάος στα μετόπισθεν και να προκαλέσουν αντιδράσεις ποικίλων διαστάσεων και αποχρώσεων, από θυμό και πολιτική αστάθεια μέχρι απόγνωση και ηττοπάθεια.
Τα προβλήματα που δημιουργεί η παραμονή στην χώρα και ειδικά στις παραμεθόριες περιοχές τόσων πολλών μεταναστών-προσφύγων λειτουργεί ως πολλαπλασιαστής όλων των προβλημάτων, μικρών και μεγάλων, που αντιμετωπίζει η Ελλάδα. Εξ αντιδιαστολής λειτουργεί ως πολλαπλασιαστής της τουρκικής επιθετικής ισχύος. Η δραστηριοποίηση μεταναστών που έχουν στρατολογηθεί από τη ΜΙΤ για την πρόκληση ανεξέλεγκτων καταστάσεων στα ελληνικά μετόπισθεν σε περίπτωση στρατιωτικής εμπλοκής, θα καταστήσει τη θέση της Ελλάδας από δυσχερή έως δραματική.
Αυτός είναι ο λόγος που απαιτείται εγκαίρως η λήψη δραστικών μέτρων με σκοπό να συρρικνωθεί και εάν είναι δυνατόν να μηδενιστεί η παρουσία μεταναστών στις παραμεθόριες περιοχές και ειδικά στα νησιά. Δυστυχώς, το ελληνικό πολιτικό σύστημα κινείται προς την ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση. Αντί να εξουδετερώσει τη δυνατότητα να υπάρξει Πέμπτη Φάλαγγα, ουσιαστικά όχι μόνο τη διευκολύνει, αλλά κυριολεκτικά την εγκαθιστά. Πρώτον, με την επιμονή για την κατασκευή ολόκληρων χωριών για τους μετανάστες-πρόσφυγες στην καρδιά των νησιών του ανατολικού Αιγαίου. Δεύτερον, με την πρόσφατη απόφαση ότι ακόμα κι αν κάποιου μετανάστη η αίτηση για παροχή ασύλου έχει απορριφθεί και στον δεύτερο βαθμό, μπορεί να κάνει αενάως αίτηση, ξασφαλίζοντας τα σχετικά προνόμια!
Σε προηγούμενο άρθρο, είχαμε αναφερθεί στο πόσο αναγκαίος για την ίδια την επιβίωση της χώρας, είναι ο απόλυτος ελληνικός έλεγχος του Αιγαίου. Αυτή η θέση χαρακτηρίστηκε από κάποιους, όπως θα περίμενε κανείς, μαξιμαλιστική, ουτοπική και φυσικά εθνικιστική! Όμως δεν είναι τίποτα παραπάνω, από την παραδοχή της πραγματικότητας. Η Ελλάδα δε θέλει να κυριαρχήσει στο Αιγαίο για κανέναν άλλον λόγο, παρά μόνο γιατί το Αιγαίο αποτελεί κομμάτι της επικράτειάς της.
Αυτήν την απλή αλήθεια, την επιβεβαίωση της οποίας μάς δίνει αβίαστα μια ματιά στο χάρτη, μας την κρύβει από τα μάτια μας μια συντονισμένη επίθεση πληροφοριακού πολέμου που διεξάγει εδώ και χρόνια η Άγκυρα εναντίον της πατρίδας μας, με όχημα ένα πολυπλόκαμο και πολυεπίπεδο δίκτυο Ελλήνων διαμορφωτών γνώμης. Το γεγονός ότι αντικειμενικά λειτουργούν σαν φερέφωνα των τουρκικών απόψεων, δε σημαίνει υποχρεωτικά ότι είναι όργανα της Άγκυρας. Σε κάποιες περιπτώσεις, αρκεί και η ιδεολογική τύφλωση.
Αυτοί οι δημοσιολόγοι, λοιπόν, προσπαθούν με κάθε τρόπο να επιβάλουν στον ελληνικό λαό την αντίληψη ότι υπάρχουν δύο χώρες, η Ελλάδα και η Τουρκία, και ανάμεσά τους βρίσκεται μια θάλασσα, το Αιγαίο. Το οποίο, φυσικά, χάρη καλής γειτονίας, πρέπει να το μοιράσουν «δίκαια». Η άποψη αυτή θα είχε νόημα, αν το Αιγαίο ήταν μια κενή θάλασσα. Δεν είναι όμως. Αντιθέτως, είναι γεμάτο νησιά. Και τα νησιά αυτά είναι ελληνικά. Τόσο απλά.
Το Αιγαίο είναι γεμάτο νησιά, τα νησιά αυτά κατοικούνται, εδώ και χιλιάδες χρόνια, από ελληνικές κοινότητες, και με βάση τούς θεμελιώδεις κανόνες του διεθνούς δικαίου, έχουν πλήρη δικαιώματα όπως τα ηπειρωτικά εδάφη. Το δε περιβόητο ψευδο-επιχείρημα για τη μεγάλη ακτογραμμή της Τουρκίας, η οποία υποτίθεται ότι της προσφέρει δικαιώματα στο Αιγαίο, θα είχε νόημα, μόνο αν απέναντι από τις τουρκικές ακτές υπήρχε ανοικτή θάλασσα.
Όμως, ακριβώς έξω από τις ακτές της Μικράς Ασίας βρίσκεται μια ενιαία και αδιαίρετη αλυσίδα ελληνικών νησιών, που ξεκινά από τη Σαμοθράκη και φθάνει στο Καστελόριζο. Κι αυτό προέκυψε, επειδή ιστορικά και οι μικρασιατικές ακτές κατοικούνταν από Έλληνες. Η σημερινή συνοριακή γραμμή είναι αποτέλεσμα των εξελίξεων στο πρώτο τέταρτο του 20ου αιώνα (Βαλκανικοί Πόλεμοι και Μικρασιατική Καταστροφή).
Με βάση, λοιπόν, τη Συνθήκη της Λοζάνης του 1923 και των Παρισίων του 1947 (για τα Δωδεκάνησα), τα όποια τουρκικά δικαιώματα φθάνουν μέχρι εκεί που συναντούν την ελληνική νησιώτικη αλυσίδα με τα νόμιμα δικαιώματά της σε θαλάσσιες ζώνες.
Δηλαδή, αν υπήρχε απέναντι από τις ακτές της Μικράς Ασίας μια χερσόνησος, η Τουρκία θα δικαιούνταν να διεκδικεί τις θάλασσες βορειοδυτικά και νοτιοδυτικά από αυτήν, προβάλλοντας το μήκος της ακτογραμμής της; Προφανώς όχι. Πολλώ δε μάλλον, που πίσω από την αλυσίδα νησιών του ανατολικού Αιγαίου δεν υπάρχει ανοικτή θάλασσα, αλλά ένα πλέγμα αρχιπελαγικών δομών και μεμονωμένα ελληνικά κατοικημένα νησιά.
ΤΟ ΑΙΓΑΙΟ ΕΙΝΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΟ
Το Αιγαίο λοιπόν, δεν είναι ανάμεσα στην Ελλάδα και την Τουρκία, είναι στο συντριπτικό μέρος του μέσα στην Ελλάδα. Δεν είναι ούτε «η θάλασσα που μας ενώνει», ούτε «η θάλασσα που μας χωρίζει». Δεν είναι τυπική θάλασσα. Είναι πρωτίστως «θαλάσσιο έδαφος». Για την ακρίβεια, το Αιγαίο αποτελείται από ελληνικά εδάφη με τη θάλασσα που τα περιβάλλει. Και φυσικά είναι νομικά και εθνικά απαράδεκτο να συζητάμε, για το αν τα ελληνικά νησιά θα έχουν χωρικά ύδατα μικρότερα των 12 ναυτικών μιλίων. Και είναι απαράδεκτο νομικά, επειδή είναι σε πλήρη αντίθεση με το διεθνές δίκαιο και τη διεθνή πρακτική.
Χωρικά ύδατα 12 ναυτικών μιλίων αναγνωρίστηκαν ακόμη και σε μεμονωμένα, ακατοίκητα νησιά, που βρίσκονταν σε μεγάλες αποστάσεις από τον κύριο κορμό των χωρών τους, δίπλα σε άλλες χώρες. Σε αρχιπελαγικές δε δομές, όπως αυτές του Αιγαίου, τα δώδεκα ναυτικά μίλια είναι κάτι παραπάνω από αναγκαία για να υπάρχει ενότητα των νησιών. Παρεμπιπτόντως, η συζήτηση για το αν τα ελληνικά νησιά θα έχουν χωρικά ύδατα 12 ναυτικών μιλίων, υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ, δε θα υπήρχε, αν για παράδειγμα η ελληνική επικράτεια περιοριζόταν μόνο στα νησιά του Αιγαίου, η ηπειρωτική Ελλάδα δεν υπήρχε και στη θέση της ήταν ανοικτή θάλασσα.
Σε αυτήν την περίπτωση, η Ελλάδα θα ήταν μια νησιωτική αρχιπελαγική χώρα και όλες οι αιτιάσεις της Τουρκίας για μειωμένα χωρικά ύδατα και για ανυπαρξία υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ δε θα υπήρχαν, ή τουλάχιστον δε θα υπήρχαν ως «λογικές» τουρκικές αξιώσεις, όπως προσπαθεί να μας πείσει η εγχώρια διακομματική προέκταση (με την έννοια που προσδιορίσαμε παραπάνω) της τουρκικής προπαγανδιστικής μηχανής.
Τα 12 ναυτικά μίλια, η ΑΟΖ και η υφαλοκρηπίδα των νησιών του Αιγαίου, θα ήταν αυτονόητα σε αυτήν την υποτιθέμενη μισή Ελλάδα που θα περιλάμβανε μόνο τα νησιά του Αιγαίου. Όμως, οι θιασώτες της τουρκικής «αλήθειας», προσπαθούν να μας πείσουν ότι αυτό ακριβώς συμβαίνει, γιατί η Ελλάδα δεν είναι μόνο τα νησιά του Αιγαίου αλλά και η ηπειρωτική Ελλάδα. Με άλλα λόγια, με κάποιον παράδοξο τρόπο, κατανοητό μόνον σε αυτούς, επειδή η Ελλάδα δεν περιορίζεται στα νησιά του Αιγαίου, αλλά έχει και ηπειρωτικό κομμάτι, τα δικαιώματα των νησιών μειώνονται μέχρις εξαφανίσεως!
ΗΤΤΑ Ο ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟΣ ΜΕ ΤΟΥΡΚΙΑ
Επιπροσθέτως, πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι τυχόν «συμβιβασμός» με την Τουρκία, που θα συνεπάγεται την αποδοχή από πλευράς της Ελλάδας ότι τα νησιά δεν έχουν τα ίδια δικαιώματα με την ηπειρωτική ακτή, δεν μπορεί να γίνει αποδεκτός από την υπόλοιπη διεθνή κοινότητα. Είναι αδιανόητο για νησιωτικές χώρες, όπως είναι η Βρετανία, η Ινδονησία, η Ιαπωνία ή οι Φιλιππίνες, ή χώρες που έχουν αρχιπελαγικές δομές μακριά από τον ηπειρωτικό κορμό, όπως η Ισπανία, να δεχθούν κάτι τέτοιο ως γενικό κανόνα.
Δεν μπορούν καν να το αντιμετωπίσουν ως «ειδική περίπτωση», όπως το πλασάρει η Άγκυρα, γιατί η Ελλάδα έχει ξεκάθαρα και απόλυτα δίκιο, ενώ η Τουρκία ξεκάθαρα και απόλυτα άδικο, όσο διευρυμένη και αυθαίρετη ανάγνωση του διεθνούς δικαίου και αν κάνει κανείς. Θα αντιμετωπίσουν, λοιπόν, ολόκληρη την Ελλάδα ως ειδική περίπτωση. Η Ελλάδα θα αντιμετωπιστεί ως κάτι λιγότερο από χώρα. Θα θέσει αυτοβούλως τον εαυτό της εκτός του διεθνούς δικαίου και έτσι αυτομάτως θα υποβαθμιστεί στο πλαίσιο της διεθνούς κοινότητας. Θα γίνει ένα θολό γεωπολιτικό σχήμα, ασήμαντο και θνησιγενές.
Όσοι λοιπόν προωθούν, συζητάνε και αποδέχονται «συμβιβασμό» με την Τουρκία, για «Πρέσπες του Αιγαίου» ή για «διζωνικό, δικοινοτικό Αιγαίο», όπως εμπνευσμένα είχε γράψει ο Μάριος Πουλικκάς στο «Φιλελεύθερο», θα πρέπει να έχουν υπόψη τους, ότι τυχόν παρόμοια εξέλιξη δε θα σημάνει απλώς εθνική ήττα, ταπείνωση και ακρωτηριασμό. Θα αποτελέσει και ένα συντριπτικό και πιθανώς θανατηφόρο πλήγμα στην υπόσταση της χώρας εν συνόλω. Γράφει ο δημοσιογράφος Τσιλιόπουλος Ευθύμιος και αναπληρωτής καθηγητής στην σχολή ευελπίδων Κώστας Γρίβας. slpress.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου